Цыганкоў: На верасьнёўскім зьезьдзе Партыі БНФ, на якім Лявон Баршчэўскі прайграў Аляксею Янукевічу выбары старшыні партыі, было вырашана, што канчаткова фармат удзелу БНФ у будучых прэзыдэнцкіх выбарах і магчымы партыйны кандыдат ад БНФ будуць вызначаныя на пазачарговым зьезьдзе вясною 2010 году. Фактычна можна казаць, што Лявон Баршчэўскі сваім рашэньнем вылучыцца парушае партыйную дысцыпліну...
Булгакаў: Канечне, нейкі канфрантацыйны сэнс ці падтэкст у гэтым вылучэньні прысутнічае. Пры дапамозе гэтага вылучэньня групоўка Вячоркі, Івашкевіча, Баршчэўскага дае зразумець, што яна мае досыць істотныя палітычныя амбіцыі і што расклад, які ўтварыўся пасьля 12-га зьезду БНФ, іх не задавальняе. Таму гэта праява таго, што лініі падзелу у БНФ існуюць і нарастаюць і што групоўка, пра якую я казаў, не зьбіраецца мірыцца з існуючым статус-кво.
Цыганкоў: Ці здольны Баршчэўскі перамагчы на ўзроўні АДС — будзе гэта праймэрыз ці якая іншая сыстэма? Ці можа ён стаць агульным кандыдатам ад усіх дэмакратычных сілаў?
Булгакаў: Мяркую, што сэнс гэтага вылучэньня ня ўпісваецца ў сыстэму праймэрыз. Яго сэнс трэба прачытваць і бачыць выключна з палітычных і кадравых раскладаў у БНФ. Перад зьездам гэтае вылучэньне мела стратэгічны сэнс, накіраваны на ўтрыманьне ініцыятывы і працяг дамінацыі гэтай групоўкі. Цяпер пры дапамозе вылучэньня Баршчэўскага гэтая групоўка ў партыі БНФ спрабуе набыць новае дыханьне, перахапіць ініцыятыву, пераламіць нявыгадны для іх ход падзеяў.
Цыганкоў: Калі разьвіць вашу думку — вы лічыце, што Лявон Баршчэўскі не зьбіраецца станавіцца рэальным кандыдатам у прэзыдэнты?
Булгакаў: Бачыце, я не казаў гэтага. Я проста казаў, што ён хутчэй перасьледуе ўнутрыпартыйныя мэты, чым заклапочаны пытаньнем падтрымкі ўласнай кандыдатуры з боку ўсіх суб’ектаў АДС. Уласна кажучы, апазыцыйная палітыка ў гэтым і палягае — канцэнтравацца на найбольш істотных кампаніях і спрабаваць мабілізоўваць пад іх як мага больш палітычных прыхільнікаў і рэсурсаў. Але сам факт вылучэньня Баршчэўскага сьведчыць найперш пра тое, што з абраньнем Аляксея Янукевіча старшынём партыі ўнутрыпартыйная канкурэнцыя ня зьнікла — больш за тое, яна выходзіць на новы ўзровень амбіцыяў, зьвязаных зь лідэрствам у агульнанацыянальным маштабе.
Булгакаў: Канечне, нейкі канфрантацыйны сэнс ці падтэкст у гэтым вылучэньні прысутнічае. Пры дапамозе гэтага вылучэньня групоўка Вячоркі, Івашкевіча, Баршчэўскага дае зразумець, што яна мае досыць істотныя палітычныя амбіцыі і што расклад, які ўтварыўся пасьля 12-га зьезду БНФ, іх не задавальняе. Таму гэта праява таго, што лініі падзелу у БНФ існуюць і нарастаюць і што групоўка, пра якую я казаў, не зьбіраецца мірыцца з існуючым статус-кво.
Цыганкоў: Ці здольны Баршчэўскі перамагчы на ўзроўні АДС — будзе гэта праймэрыз ці якая іншая сыстэма? Ці можа ён стаць агульным кандыдатам ад усіх дэмакратычных сілаў?
Булгакаў: Мяркую, што сэнс гэтага вылучэньня ня ўпісваецца ў сыстэму праймэрыз. Яго сэнс трэба прачытваць і бачыць выключна з палітычных і кадравых раскладаў у БНФ. Перад зьездам гэтае вылучэньне мела стратэгічны сэнс, накіраваны на ўтрыманьне ініцыятывы і працяг дамінацыі гэтай групоўкі. Цяпер пры дапамозе вылучэньня Баршчэўскага гэтая групоўка ў партыі БНФ спрабуе набыць новае дыханьне, перахапіць ініцыятыву, пераламіць нявыгадны для іх ход падзеяў.
Цыганкоў: Калі разьвіць вашу думку — вы лічыце, што Лявон Баршчэўскі не зьбіраецца станавіцца рэальным кандыдатам у прэзыдэнты?
Булгакаў: Бачыце, я не казаў гэтага. Я проста казаў, што ён хутчэй перасьледуе ўнутрыпартыйныя мэты, чым заклапочаны пытаньнем падтрымкі ўласнай кандыдатуры з боку ўсіх суб’ектаў АДС. Уласна кажучы, апазыцыйная палітыка ў гэтым і палягае — канцэнтравацца на найбольш істотных кампаніях і спрабаваць мабілізоўваць пад іх як мага больш палітычных прыхільнікаў і рэсурсаў. Але сам факт вылучэньня Баршчэўскага сьведчыць найперш пра тое, што з абраньнем Аляксея Янукевіча старшынём партыі ўнутрыпартыйная канкурэнцыя ня зьнікла — больш за тое, яна выходзіць на новы ўзровень амбіцыяў, зьвязаных зь лідэрствам у агульнанацыянальным маштабе.
