Аляксандар Саенка працуе фотакарэспандэнтам у гарадзенскай рэгіянальнай газэце («Вечерний Гродно»). Але ў вольны час хочацца рабіць штось, адрознае ад працы ў газэце, нейкія дакумэнтальныя праекты, чым ён цяпер і займаецца, кажа Аляксандар. Ён зазначае, што ў яго атрымаўся фотарэпартаж, але здымаў ён яго доўга. Спачатку зрабіў выставу для калегаў-фатографаў, а затым вырашыў паказаць здымкі тым людзям, якія на іх адлюстраваныя.
Аляксандар тлумачыць: «Каб яны, седзячы за сталом, маглі бачыць на здымках свае твары. Можа быць, у іх штосьці зьменіцца ў душы, штось адчуюць, і дзякуй, што яны дапусьцілі мяне ў сваё жыцьцё, спачатку цяжка, паколькі спачатку яны ўсе адварочваліся. Але калі часта да іх ходзіш, яны бачаць у табе, груба кажучы, свайго чалавека, пачынаюць расказваць свае жыцьцёвыя гісторыі і даюць сябе фатаграфаваць».
