Кандыдат гістарычных навук, выкладчык Віцебскага дзяржаўнага ўнівэрсытэту і настаўнік Лужасьнянскай гімназіі для адораных дзяцей Мікола Півавар кажа, што ў склад экспазыцыі ўвайшлі толькі каля трох дзясяткаў экспанатаў. Гэта асобныя тэматычныя блёкі з фатаздымкаў, тэкстаў і фрагмэнтаў мапы, прысьвечаныя цікавым гістарычным або геаграфічным аб’ектам Віцебшчыны. А ўсяго такіх аб’ектаў дасьледавана некалькі тысяч:
“Агулам іх недзе каля 4-х тысяч, і зь іх прынамсі 100 — гэта аб’екты, якімі можна безумоўна зацікавіць жыхароў Віцебску. І гэтая выстава — спроба зацікавіць віцяблянаў тым, што ў нас ёсьць. Мы марым пра Багамы, пра Мальдывы…А ў нас ня горш за Мальдывы! Тут можна кожныя выходныя нешта езьдзіць глядзець, атрымліваць асалоду і навучацца патрыятызму!
Штовыходныя краязнаўца Мікола Півавар выпраўляецца ў вандроўку са сваімі выхаванцамі — удзельнікамі клюбу “Дзьвіна”, які існуе пры Лужасьнянскай гімназіі. Пачыналася ўсё з вывучэньня ваколіцаў мястэчка, а потым турыстычна-дасьледчыцкія маршруты сталі больш працяглымі. І гэта было ўжо не тэарэтычнае вывучэньне гісторыі роднага краю, а непасрэдныя сустрэчы зь мінулым.
У рацэ Лужасьнянцы Мікола Півавар разам з вучнямі знайшоў скінуты ў ваду помнік Сталіну, і ўсе разам вырашылі, што лепей яго адтуль ніколі й не даставаць. Таўшчэзная хвоя каля вёскі Сушчова, знойдзеная падчас адной з вандровак, аказалася ўнікальным помнікам прыроды. Расьліны, крыніцы, азёры, парэшткі разбураных архітэктурных помнікаў — усё гэта было цікавым для настаўніка і ягоных вучняў.
Мікола Півавар праводзіць экскурсіюАдзін з экспанатаў выставы — гэта здымак мясьцінаў паміж вёскамі Паляі і Вароны, дзе адбываліся масавыя расстрэлы ахвяраў сталінскіх рэпрэсіяў. Краязнаўца пасьпеў сфатаграфаваць першы драўляны крыж, устаноўлены там віцебскімі апазыцыйнымі актывістамі:
“Быў усталяваны крыж драўляны, на ім вянок з калючага дроту і шыльда з надпісам „Ахвярам сталінскіх рэпрэсій“. Потым гэты крыж удалося зламаць нейкім людзям, абыякавым да нашай гісторыі. І я лічу, што наш абавязак вандроўнікаў — ня толькі паглядзець тыя мясьціны, але й забраць да іх увагу. Бо там ляжыць наша эліта: шмат прадстаўнікоў беларускай інтэлігенцыі, пісьменьнікаў было расстраляна, зьнішчана падчас сталінскіх рэпрэсіяў. Вось такое й месца ў Варонах”.
На экскурсію па выставе “Нечаканыя ваколіцы”, якую правёў Мікола Півавар, завіталі й прадстаўнікі ўладаў.
Спэцыяліст гарадзкога аддзелу культуры Пётар Падгурскі зазначыў, што настаўнік і выкладчык Мікола Півавар мае значныя прафэсійныя дасягненьні. Да прыкладу, пару гадоў таму ягоны вучань атрымаў 100 балаў за тэст па гісторыі, і такога высокага выніку з тае пары не ўдалося дасягнуць нікому. Апрача гэтага, спадар Півавар напісаў некалькі кніг, якімі карыстаюцца і студэнты, і навукоўцы, у тым ліку дапаможнік “Мэтодыка пошукаў помнікаў прыроды ў краязнаўчай працы”.
Ёсьць у яго й кніга “Турыстычныя паходы і экскурсіі ў навакольлях Віцебску”. Аднак на пытаньне журналістаў, ці зьвярталіся да яго турыстычныя фірмы, каб зладзіць экскурсіі па гэткіх “нечаканых ваколіцах”, Мікола Півавар адказаў адмоўна.
“Агулам іх недзе каля 4-х тысяч, і зь іх прынамсі 100 — гэта аб’екты, якімі можна безумоўна зацікавіць жыхароў Віцебску. І гэтая выстава — спроба зацікавіць віцяблянаў тым, што ў нас ёсьць. Мы марым пра Багамы, пра Мальдывы…
А ў нас ня горш за Мальдывы! Тут можна кожныя выходныя нешта езьдзіць глядзець, атрымліваць асалоду і навучацца патрыятызму!
Штовыходныя краязнаўца Мікола Півавар выпраўляецца ў вандроўку са сваімі выхаванцамі — удзельнікамі клюбу “Дзьвіна”, які існуе пры Лужасьнянскай гімназіі. Пачыналася ўсё з вывучэньня ваколіцаў мястэчка, а потым турыстычна-дасьледчыцкія маршруты сталі больш працяглымі. І гэта было ўжо не тэарэтычнае вывучэньне гісторыі роднага краю, а непасрэдныя сустрэчы зь мінулым.
У рацэ Лужасьнянцы Мікола Півавар разам з вучнямі знайшоў скінуты ў ваду помнік Сталіну, і ўсе разам вырашылі, што лепей яго адтуль ніколі й не даставаць. Таўшчэзная хвоя каля вёскі Сушчова, знойдзеная падчас адной з вандровак, аказалася ўнікальным помнікам прыроды. Расьліны, крыніцы, азёры, парэшткі разбураных архітэктурных помнікаў — усё гэта было цікавым для настаўніка і ягоных вучняў.
“Быў усталяваны крыж драўляны, на ім вянок з калючага дроту і шыльда з надпісам „Ахвярам сталінскіх рэпрэсій“. Потым гэты крыж удалося зламаць нейкім людзям, абыякавым да нашай гісторыі. І я лічу, што наш абавязак вандроўнікаў — ня толькі паглядзець тыя мясьціны, але й забраць да іх увагу. Бо там ляжыць наша эліта: шмат прадстаўнікоў беларускай інтэлігенцыі, пісьменьнікаў было расстраляна, зьнішчана падчас сталінскіх рэпрэсіяў. Вось такое й месца ў Варонах”.
На экскурсію па выставе “Нечаканыя ваколіцы”, якую правёў Мікола Півавар, завіталі й прадстаўнікі ўладаў.
Спэцыяліст гарадзкога аддзелу культуры Пётар Падгурскі зазначыў, што настаўнік і выкладчык Мікола Півавар мае значныя прафэсійныя дасягненьні. Да прыкладу, пару гадоў таму ягоны вучань атрымаў 100 балаў за тэст па гісторыі, і такога высокага выніку з тае пары не ўдалося дасягнуць нікому. Апрача гэтага, спадар Півавар напісаў некалькі кніг, якімі карыстаюцца і студэнты, і навукоўцы, у тым ліку дапаможнік “Мэтодыка пошукаў помнікаў прыроды ў краязнаўчай працы”.
Ёсьць у яго й кніга “Турыстычныя паходы і экскурсіі ў навакольлях Віцебску”. Аднак на пытаньне журналістаў, ці зьвярталіся да яго турыстычныя фірмы, каб зладзіць экскурсіі па гэткіх “нечаканых ваколіцах”, Мікола Півавар адказаў адмоўна.
