"Праўдападобна, галоўнай мэтай візыту Лукашэнкі ў Вэнэсуэлу было разьвярэдзіць Пуціна. У рэшце, Лукашэнка і Чавэс часта аддавалі большую ўвагу дэмагогіі, чым эканамічай лёгіцы", — сьцьвярджаюць аўтары артыкулу.
Ратлэнд і Рэут даюць зразумець, што дамова аб пастаўках вэнэсуэльскай нафты патрэбная Лукашэнку як аргумэнт у спрэчцы з Масквою за тое, каб захаваць бяспошлінныя пастаўкі расейскай нафты ў Беларусь, нягледзячы на пагадненьне Расеі, Беларусі і Казахстану аб стварэньні паўнапраўнага мытнага саюзу зь 1 ліпеня 2010. У сувязі з гэтым аўтары адзначаюць і дэманстратыўны характар паездкі прэзыдэнта Беларусі ў Вэнэсуэлу, якая адбылася зусім нечакана напярэдадні даўно заплянаванага візыту прэм’ер-міністра Расеі Ўладзіміра Пуціна ў Беларусь.
Тым ня менш Ратлэнд і Рэут лічаць, што надыходзіць няўмольны канец манэўраваньні Лукашэнкі ў дачыненьнях з Масквою, і што замежны доўг Беларусі, які вырас да 22 мільярдаў даляраў (45 адсоткаў ВУП краіны), прымусіць беларускае кіраўніцтва ісьці на саступкі, уключна зь перадачай у расейскія рукі акцый у нафтаперапрацоўчых заводах і прыняцьцем агульнай з Расеяй валюты.
Аўтары таксама зьвяртаюць увагу на шырэйшыя наступствы згаданага трохбаковага мытнага саюзу на постсавецкай прасторы:
"Стварэньне мытнага саюзу, — калі дапусьцім, што ён сапраўды скранецца зь месца, — яшчэ больш ускладніць здаўна адкладанае ўступленьне Расеі ў Сусьветную гандлёвую арганізацыю. Гэты крок таксама будзе яшчэ адным цьвіком у труну Саюзу незалежных дзяржаваў, паколькі ён павысіць эканамічныя бар’еры паміж сябрамі СНД. Краіны такія як Кыргызстан і Ўкраіна, магчыма, захочуць уступіць у мытны саюз, але яны ня змогуць гэтага зрабіць, бо яны ўжо зьяўляюцца сябрамі Сусьветнай гандлёвай арганізацыі".
Паводле Ратлэнда і Рэута, узьнікненьне мытнага саюзу Расеі, Беларусі і Казахстану будзе сьведчыць пра тое, што тэндэнцыі да пашырэньня сусьветнага свабоднага гандлю будзе нанесены чарговы ўдар з боку краінаў, прывязаных да пратэкцыянісцкіх захадаў у эканоміцы.
