Зьезд Партыі БНФ 4 жніўня адмовіўся вылучаць Берніковіча кандыдатам у дэпутаты, бо той вырашыў не выконваць рашэньне партыі «здымацца» з выбараў. Натуральна, што маё першае пытаньне тычыцца менавіта гэтага рашэньня Яраслава.
Цыганкоў: «Ці варта было пакідаць партыю толькі з-за таго, што вы не сышліся ў пытаньні выбарчай кампаніі? Гэта ж толькі адзін эпізод, а ў партыі вы ўжо 14 гадоў».
Берніковіч: «Гэтае маё рашэньне асэнсаванае, і я лічу яго правільным. Ёсьць партыйная дысцыпліна, і кожны сябра партыі павінен ёй падпарадкоўвацца. Якраз нелягічнае рашэньне прыняла сама партыя. Для партыі было б лягічна альбо выключыць мяне, альбо падтрымаць мяне партыйным вылучэньнем на гэтых выбарах».
Цыганкоў: «Наколькі я разумею, галоўнае сутыкненьне адбылося таму, што вы вырашылі не выконваць рашэньне Партыі БНФ, згодна зь якім кандыдаты ад партыі мусяць зьняцца ў пэўны момант выбарчай кампаніі. То бок ваш падыход да гэтых выбараў адрозьніваецца ад стратэгіі БНФ. Чым?»
Берніковіч: «Я ня бачу сэнсу ва ўдзеле, калі кандыдаты вылучаюцца сьпісам ад партыі і нічога ня робяць. Я сваю кампанію пачаў ужо месяц таму, за гэты час мы абышлі больш за 2 тысячы кватэраў. А што зрабілі яны? Вялі размовы — байкот ці выбары. Таму я бачу сэнс акурат у працы».
Цыганкоў: «Можа, вашых калегаў па партыі БНФ раздражняла тое, што вы цяпер дзейнічаеце пры падтрымцы „Гавары праўду“? БНФ і „Гавары праўду“ ў некаторых пытаньнях — апанэнты...»
Берніковіч: «Можа, і так. Зразумела, што нейкая крыўда на мяне была пасьля маёй адмовы ўдзелу ў прэзыдэнцкай кампаніі Рыгора Кастусёва. Я тады Рыгору казаў, што партыя сама не назьбірае сто тысяч подпісаў.
Мы надта часта шукаем ворагаў сярод сваіх. Міжпартыйная канкурэнцыя — гэта добра ў дэмакратычнай краіне. А тут мы павінны быць разам, не шукаць ворагаў, а шукаць сяброў».
Цыганкоў: «Што вы скажаце прыхільнікам байкоту, якія заяўляюць, што ўдзел у выбарах — гэта легітымізацыя ўлады і гульня на карысьць улады (і гэта самае мяккае, што кажуць прыхільнікі байкоту)?»
Берніковіч: «Я ім скажу — калі ласка, вось наша 22-я Глыбоцкая акруга, 84 участкі. Калі ласка, выстаўце 84 чалавекі ў акруговыя камісіі, 84 назіральнікі, 84 агітатары за байкот. І я паверу ў байкот і дапамагу — паперай, аргтэхнікай. Па ўсёй краіне сапраўдны байкот ня зробіць ніхто».
Цыганкоў: «На што вы спадзеяцеся на гэтых выбарах? Ці вы думаеце, што маеце шанец выйграць, ці вам галоўнае — „дайсьці да людзей“?»
Берніковіч: «Кампанію мы пачалі яшчэ ўвосень. Мы праводзілі кампанію „Мой двор“, патрабавалі ад уладаў зьвярнуць увагу на стан двароў у Наваполацку. Мы дамагліся, што ў кожным двары, дзе мы зьбіралі подпісы, уладамі былі праведзеныя „Народныя сходы“, на якія прыходзілі людзі, спрачаліся, выступалі. Гэтага не дабіліся ўдзельнікі кампаніі „Народных сходаў“ Івашкевіча. Я лічу, што любы ўдзел, любое дзеяньне — гэта эфэктыўны сродак камунікацыі зь людзьмі. Гэта праца на будучыню. Пра месца ў Палаце я ня думаю, бо гэта ня ёсьць выбары».
Цыганкоў: «Ці варта было пакідаць партыю толькі з-за таго, што вы не сышліся ў пытаньні выбарчай кампаніі? Гэта ж толькі адзін эпізод, а ў партыі вы ўжо 14 гадоў».
Берніковіч: «Гэтае маё рашэньне асэнсаванае, і я лічу яго правільным. Ёсьць партыйная дысцыпліна, і кожны сябра партыі павінен ёй падпарадкоўвацца. Якраз нелягічнае рашэньне прыняла сама партыя. Для партыі было б лягічна альбо выключыць мяне, альбо падтрымаць мяне партыйным вылучэньнем на гэтых выбарах».
Цыганкоў: «Наколькі я разумею, галоўнае сутыкненьне адбылося таму, што вы вырашылі не выконваць рашэньне Партыі БНФ, згодна зь якім кандыдаты ад партыі мусяць зьняцца ў пэўны момант выбарчай кампаніі. То бок ваш падыход да гэтых выбараў адрозьніваецца ад стратэгіі БНФ. Чым?»
Берніковіч: «Я ня бачу сэнсу ва ўдзеле, калі кандыдаты вылучаюцца сьпісам ад партыі і нічога ня робяць. Я сваю кампанію пачаў ужо месяц таму, за гэты час мы абышлі больш за 2 тысячы кватэраў. А што зрабілі яны? Вялі размовы — байкот ці выбары. Таму я бачу сэнс акурат у працы».
Цыганкоў: «Можа, вашых калегаў па партыі БНФ раздражняла тое, што вы цяпер дзейнічаеце пры падтрымцы „Гавары праўду“? БНФ і „Гавары праўду“ ў некаторых пытаньнях — апанэнты...»
Берніковіч: «Можа, і так. Зразумела, што нейкая крыўда на мяне была пасьля маёй адмовы ўдзелу ў прэзыдэнцкай кампаніі Рыгора Кастусёва. Я тады Рыгору казаў, што партыя сама не назьбірае сто тысяч подпісаў.
Мы надта часта шукаем ворагаў сярод сваіх. Міжпартыйная канкурэнцыя — гэта добра ў дэмакратычнай краіне. А тут мы павінны быць разам, не шукаць ворагаў, а шукаць сяброў».
Нестандартны кандыдат
Берніковіч: «Я ім скажу — калі ласка, вось наша 22-я Глыбоцкая акруга, 84 участкі. Калі ласка, выстаўце 84 чалавекі ў акруговыя камісіі, 84 назіральнікі, 84 агітатары за байкот. І я паверу ў байкот і дапамагу — паперай, аргтэхнікай. Па ўсёй краіне сапраўдны байкот ня зробіць ніхто».
Цыганкоў: «На што вы спадзеяцеся на гэтых выбарах? Ці вы думаеце, што маеце шанец выйграць, ці вам галоўнае — „дайсьці да людзей“?»
Берніковіч: «Кампанію мы пачалі яшчэ ўвосень. Мы праводзілі кампанію „Мой двор“, патрабавалі ад уладаў зьвярнуць увагу на стан двароў у Наваполацку. Мы дамагліся, што ў кожным двары, дзе мы зьбіралі подпісы, уладамі былі праведзеныя „Народныя сходы“, на якія прыходзілі людзі, спрачаліся, выступалі. Гэтага не дабіліся ўдзельнікі кампаніі „Народных сходаў“ Івашкевіча. Я лічу, што любы ўдзел, любое дзеяньне — гэта эфэктыўны сродак камунікацыі зь людзьмі. Гэта праца на будучыню. Пра месца ў Палаце я ня думаю, бо гэта ня ёсьць выбары».
