З гэтай нагоды ў Гарошкаў прыехалі ўсе кіраўнікі Саюзу беларускіх пісьменьнікаў, дзясяткі прыхільнікаў паэзіі Сыса зь Менску, Гомеля, Рэчыцы, з Украіны, Польшчы.
Яны ўсклалі кветкі на магілу Анатоля Сыса, а пасьля сабраліся ў цэнтры вёскі ля роднай хаты Анатоля, каб адкрыць тут мэмарыяльную дошку з надпісам: “ У гэтай хаце нарадзіўся, жыў і тварыў вялікі беларускі паэт Анатоль Сыс”.
На магіле Сыса яго сястра Тамара, Эдуард Акулін, Леанід Дранько-Майсюк ускладае вянок.
Гаворыць намесьнік старшыні Саюзу беларускіх пісьменьнікаў Эдуард Акулін:
Выступае Эдуард Акулін
“Яшчэ пры жыцьці Анатоль Сыс вызначыў сваё месца ў беларускай паэзіі — паміж Янкам Купалам, якога лічыў сваім бацькам па духу, і Максімам Багдановічам, якога паважаў як брата па крыві. Пасьля сьмерці Анатоля ўтварылася сьвятая тройца беларускай літаратуры. Амаль як у Бібліі — Айцец, Сын і Сьвяты Дух беларускай паэзіі. Тры волаты беларускага слова, тры нацыянальныя геніі, тры паэты з трагічным лёсам”.
На ўрачыстай імпрэзе дзяліліся ўспамінамі пра Сыса, чыталі вершы й прысьвячэньні Анатоль Вярцінскі, Алесь Пашкевіч, Леанід Дранько-Майсюк, Барыс Пятровіч, Міра Лукша з Польшчы. Гучала багата песень у выкананьні Кастуся Герашчанкі, Алеся Камоцкага й Касі Камоцкай, іншых бардаў.
Гутарым зь менскім скульптарам Паўлам Лукам, аўтарам мэмарыяльнай дошкі Анатолю Сысу:
“Ідэя гэтай працы й гэтай дошкі — Эдуарда Акуліна, матэрыялы выкарыстаны нашага шыкоўнага фатографа-партрэтыста Анатоля Кляшчука. Адліта дошка са сплаву алюмінію й крэмнію. Упрыгожаньні — жалейка й валошкі, паколькі Анатоль неяк аднойчы так выказаўся: “Я — сын Купалы й брат Багдановіча”.
Вось і выкарысталі такія беларускія сымбалі”.
Скульптар Павал Лук і Эдуард Акулін адкрываюць мэмарыяльную шыльду.
Мэмарыяльная шыльда на хаце Анатоля Сыса.
Сёньняшняя ўрачыстасьць у Гарошкаве стала пятым па ліку сьвятам беларускай паэзіі. Прымеркавана яна да 50-годзьдзя Анатоля Сыса, да якога той не дажыў чатыры з паловай гады. Выпушчаны дзьве кнігі выбраных вершаў паэта — “Ягамосьць” і “Алаіза”.
Гучыць песьня на словы Анатоля Сыса “У гэтай краіне…” у выкананьні Кастуся Герашчанкі:
Выступае Барыс Пятровіч.
Сярод гледачоў — сястра Анатоля Сыса Тамара.
Выступае Павал Зьмітрук.
Кнігі Анатоля Сыса
Выступае Ўладзімер Някляеў
Выступае Анатоль Вярцінскі.
Па імпрэзе аказалася, што зламаўся гасьцявы аўтобус.Давялося штурхаць.
Яны ўсклалі кветкі на магілу Анатоля Сыса, а пасьля сабраліся ў цэнтры вёскі ля роднай хаты Анатоля, каб адкрыць тут мэмарыяльную дошку з надпісам: “ У гэтай хаце нарадзіўся, жыў і тварыў вялікі беларускі паэт Анатоль Сыс”.
Гаворыць намесьнік старшыні Саюзу беларускіх пісьменьнікаў Эдуард Акулін:
“Яшчэ пры жыцьці Анатоль Сыс вызначыў сваё месца ў беларускай паэзіі — паміж Янкам Купалам, якога лічыў сваім бацькам па духу, і Максімам Багдановічам, якога паважаў як брата па крыві. Пасьля сьмерці Анатоля ўтварылася сьвятая тройца беларускай літаратуры. Амаль як у Бібліі — Айцец, Сын і Сьвяты Дух беларускай паэзіі. Тры волаты беларускага слова, тры нацыянальныя геніі, тры паэты з трагічным лёсам”.
На ўрачыстай імпрэзе дзяліліся ўспамінамі пра Сыса, чыталі вершы й прысьвячэньні Анатоль Вярцінскі, Алесь Пашкевіч, Леанід Дранько-Майсюк, Барыс Пятровіч, Міра Лукша з Польшчы. Гучала багата песень у выкананьні Кастуся Герашчанкі, Алеся Камоцкага й Касі Камоцкай, іншых бардаў.
Гутарым зь менскім скульптарам Паўлам Лукам, аўтарам мэмарыяльнай дошкі Анатолю Сысу:
“Ідэя гэтай працы й гэтай дошкі — Эдуарда Акуліна, матэрыялы выкарыстаны нашага шыкоўнага фатографа-партрэтыста Анатоля Кляшчука. Адліта дошка са сплаву алюмінію й крэмнію. Упрыгожаньні — жалейка й валошкі, паколькі Анатоль неяк аднойчы так выказаўся: “Я — сын Купалы й брат Багдановіча”.
Вось і выкарысталі такія беларускія сымбалі”.
Сёньняшняя ўрачыстасьць у Гарошкаве стала пятым па ліку сьвятам беларускай паэзіі. Прымеркавана яна да 50-годзьдзя Анатоля Сыса, да якога той не дажыў чатыры з паловай гады. Выпушчаны дзьве кнігі выбраных вершаў паэта — “Ягамосьць” і “Алаіза”.
Гучыць песьня на словы Анатоля Сыса “У гэтай краіне…” у выкананьні Кастуся Герашчанкі:
“У гэтай краіне ня маю я дому.
Вось воблака — сяду і ў сьвет палячу
На гэтай гаморай, над гэтым садомам.
Ня грошай, ня славы — я волі хачу”.
Вось воблака — сяду і ў сьвет палячу
На гэтай гаморай, над гэтым садомам.
Ня грошай, ня славы — я волі хачу”.
Сьвята паэзіі ў двары роднай хаты Анатоля Сыса
