Паводле жанру гэта чарадзейная казка, яе асноўныя тэмы — каханьне, вера і барацьба з дыктатурай.
Назва ўжо ёсьць, але аўтар кажа, што яна працоўная і можа яшчэ зьмяніцца, таму цяпер агучваць яе няма сэнсу.
— Чаму вы вырашылі напісаць менавіта казку?
— Я цяпер назіраю, як растуць мае дзеці. Бачу катастрафічны недахоп беларускай літаратуры для іх. А значыць, падобная сытуацыя і ў іншых сем’ях. Калі браць узрост, для якога я напісаў казку, то, сапраўды, чытаць па-беларуску ім асабліва няма чаго. Ёсьць кнігі на расейскай мове ці перакладная літаратура — зноў жа на расейскую мову, але няма беларускай ці хаця б перакладаў на беларускую мову.
— Дыктатура ў вашым творы абстрактная? Ці там ёсьць паралелі зь Беларусьсю?
— Ведаеце, зло — заўсёды ня вельмі крэатыўнае. Яно вельмі падобнае, нягледзячы на тое, у якім часе і ў якой краіне — сапраўднай ці прыдуманай — яно адбываецца. Схемы, паводле якіх зло дзейнічае, мала чым адрозьніваюцца. Вядома, слова «дыктатура», напэўна, больш зразумелае людзям, якія чытаюць Фэйсбук, але ж яго можна разумець і проста як тыранію. Чытаючы мой твор, некаторыя чытачы пабачаць пэўныя паралелі з нашай краінай і зразумеюць, што там ня проста злы кароль, а нехта больш рэальны. Яшчэ ёсьць такая падказка, што адна з вырашальных падзеяў казкі адбываецца на вялікай плошчы і ключавыя моманты зьвязаныя якраз з гэтай сытуацыяй.
— А як зразумеюць казку тыя, хто не арыентуецца ў палітычнай сытуацыі? Усё ж гаворка ідзе пра падлеткаў...
— Тыя, хто не зразумее паралеляў, зможа чытаць твор як казку, у якой дзейнічае прыдуманае зло. Гэта ж даволі распаўсюджаны казачны сюжэт, калі апісваецца несправядлівы сацыяльны парадак у грамадзтве, дзе адзін чалавек незаконна ўзяў на сябе права вырашаць лёсы іншых людзей.
Выданьне кнігі заплянаванае ўжо на гэты год. Разам з кнігай у цьвёрдай вокладцы выйдзе і электронны варыянт.
Сюжэт рамана-казкі пабудаваны на аснове падзей на менскай Плошчы незалежнасьці 19 сьнежня 2010 года.
Назва ўжо ёсьць, але аўтар кажа, што яна працоўная і можа яшчэ зьмяніцца, таму цяпер агучваць яе няма сэнсу.
— Чаму вы вырашылі напісаць менавіта казку?
— Я цяпер назіраю, як растуць мае дзеці. Бачу катастрафічны недахоп беларускай літаратуры для іх. А значыць, падобная сытуацыя і ў іншых сем’ях. Калі браць узрост, для якога я напісаў казку, то, сапраўды, чытаць па-беларуску ім асабліва няма чаго. Ёсьць кнігі на расейскай мове ці перакладная літаратура — зноў жа на расейскую мову, але няма беларускай ці хаця б перакладаў на беларускую мову.
— Дыктатура ў вашым творы абстрактная? Ці там ёсьць паралелі зь Беларусьсю?
— Ведаеце, зло — заўсёды ня вельмі крэатыўнае. Яно вельмі падобнае, нягледзячы на тое, у якім часе і ў якой краіне — сапраўднай ці прыдуманай — яно адбываецца. Схемы, паводле якіх зло дзейнічае, мала чым адрозьніваюцца. Вядома, слова «дыктатура», напэўна, больш зразумелае людзям, якія чытаюць Фэйсбук, але ж яго можна разумець і проста як тыранію. Чытаючы мой твор, некаторыя чытачы пабачаць пэўныя паралелі з нашай краінай і зразумеюць, што там ня проста злы кароль, а нехта больш рэальны. Яшчэ ёсьць такая падказка, што адна з вырашальных падзеяў казкі адбываецца на вялікай плошчы і ключавыя моманты зьвязаныя якраз з гэтай сытуацыяй.
— А як зразумеюць казку тыя, хто не арыентуецца ў палітычнай сытуацыі? Усё ж гаворка ідзе пра падлеткаў...
— Тыя, хто не зразумее паралеляў, зможа чытаць твор як казку, у якой дзейнічае прыдуманае зло. Гэта ж даволі распаўсюджаны казачны сюжэт, калі апісваецца несправядлівы сацыяльны парадак у грамадзтве, дзе адзін чалавек незаконна ўзяў на сябе права вырашаць лёсы іншых людзей.
Выданьне кнігі заплянаванае ўжо на гэты год. Разам з кнігай у цьвёрдай вокладцы выйдзе і электронны варыянт.
Сюжэт рамана-казкі пабудаваны на аснове падзей на менскай Плошчы незалежнасьці 19 сьнежня 2010 года.
