Прадпрымальнікі адзначалі, што ўказы кіраўніка дзяржавы навязваюць ім “невыканальныя ўмовы дзейнасьці”. І бальшыні зь іх застаецца толькі адно — спыніць працу і стаць беспрацоўнымі.
Эканаміст Сяргей Балыкін кажа: “уладам гэта ня страшна, бо на статыстыцы амаль не адаб’ецца”:
“Беспрацоўе ў нас лічыцца па колькасьці тых, хто стаў на ўлік у цэнтры занятасьці. Але які сэнс рэгістравацца, калі памер дапамогі складае ўсяго дзьве базавыя велічыні — а гэта ўсяго 70 тысяч рублёў? А праз 6 месяцаў ён зьмяншаецца да адной велічыні. Ну, хто будзе гэтым займацца?!”
Сяргей Балыкін упэўнены, што “прыгожай карцінкі новыя беспрацоўныя не сапсуюць”:
“Гэтыя людзі будуць неяк круціцца, недзе прыстрояцца. І ў гэтым разуменьні новыя беспрацоўныя праблемай для ўлады не зьяўляюцца”.
Прадпрымальнік Мікалай Рамашын лічыць, што звальненьні яго калегаў пацягнуць за сабою больш цяжкія наступствы. Былыя прадпрымальнікі стануць канкурэнтамі цяперашняму працоўнаму:
“Таму што цяпер ён можа нешта патрабаваць, калі ў нас ёсьць трохі свабодных працоўных месцаў. І ён можа выбіраць — 800 тысяч ці 900, ці мільён, ці паўтара. А калі рыне 120 тысяч беспрацоўных, а можа нават і болей, дык я прыйду і скажу: а я за 600 буду гэтую працу рабіць”.
Эканаміст Міхась Залескі кажа, што наступствы зьнікненьня прадпрымальнікаў хутка стануць выразна бачнымі:
“Я прыйду на звычнае месца, каб купіць сабе падцяжкі. І ня ўбачу там звыклага чалавека, у якога я раней купляў. Я прыйду па чаравікі і таксама ня ўбачу такога чалавека. І мне будзе муляць той чаравік, які я куплю —нязвыклы, кепскі. Гэта як здароўе. Тое, што мы страчваем, гэта ўжо незваротна. Мы заўважаем гэта толькі тады, калі страчваем.
Прадпрымальнікі — ня злодзеі. Гэта мая самая галоўная думка. Калі стане меней злодзеяў, нам стане лягчэй. Калі ж стане меней людзей на любым месцы, то мы заўважым гэта, калі іх ня стане. І гэтага трэба пазьбягаць, трэба, каб болей людзей працавала”.
Эканаміст Сяргей Балыкін кажа: “уладам гэта ня страшна, бо на статыстыцы амаль не адаб’ецца”:
“Беспрацоўе ў нас лічыцца па колькасьці тых, хто стаў на ўлік у цэнтры занятасьці. Але які сэнс рэгістравацца, калі памер дапамогі складае ўсяго дзьве базавыя велічыні — а гэта ўсяго 70 тысяч рублёў? А праз 6 месяцаў ён зьмяншаецца да адной велічыні. Ну, хто будзе гэтым займацца?!”
Сяргей Балыкін упэўнены, што “прыгожай карцінкі новыя беспрацоўныя не сапсуюць”:
“Гэтыя людзі будуць неяк круціцца, недзе прыстрояцца. І ў гэтым разуменьні новыя беспрацоўныя праблемай для ўлады не зьяўляюцца”.
Прадпрымальнік Мікалай Рамашын лічыць, што звальненьні яго калегаў пацягнуць за сабою больш цяжкія наступствы. Былыя прадпрымальнікі стануць канкурэнтамі цяперашняму працоўнаму:
“Таму што цяпер ён можа нешта патрабаваць, калі ў нас ёсьць трохі свабодных працоўных месцаў. І ён можа выбіраць — 800 тысяч ці 900, ці мільён, ці паўтара. А калі рыне 120 тысяч беспрацоўных, а можа нават і болей, дык я прыйду і скажу: а я за 600 буду гэтую працу рабіць”.
Тое, што мы страчваем, гэта ўжо незваротна
“Я прыйду на звычнае месца, каб купіць сабе падцяжкі. І ня ўбачу там звыклага чалавека, у якога я раней купляў. Я прыйду па чаравікі і таксама ня ўбачу такога чалавека. І мне будзе муляць той чаравік, які я куплю —нязвыклы, кепскі. Гэта як здароўе. Тое, што мы страчваем, гэта ўжо незваротна. Мы заўважаем гэта толькі тады, калі страчваем.
Прадпрымальнікі — ня злодзеі. Гэта мая самая галоўная думка. Калі стане меней злодзеяў, нам стане лягчэй. Калі ж стане меней людзей на любым месцы, то мы заўважым гэта, калі іх ня стане. І гэтага трэба пазьбягаць, трэба, каб болей людзей працавала”.
