Соўсь: Вольга, чаму Вы вырашылі публічна адказаць Аляксандру Зімоўскаму на яго, як кажуць многія, даволі зьняважлівы камэнтар на сьмерць Алега Бябеніна?
Карач: Ну па-першае, хтосьці ж павінен быў адказаць. Чаму ня я? І мне, канешне, хацелася б, каб ня толькі мой артыкул з'явіўся ў незалежнай прэсе, але і іншыя артыкулы, іншыя камэнтары журналістаў. Бо сьмерць чалавека -- гэта сьмерць чалавека. І нават калі ты не падзяляеш зь ім нейкіх палітычных ці рэлігійных, ці іншых поглядаў, сьмерць -- яна ставіць кропку ў гэтай дыскусіі. Потым, пісаць такія зьняважлівыя рэчы, як Зімоўскі... асабліва ў камэнтарах...На мой погляд, гэта былі проста абразы. Алег Бябенін не заслугоўвае такога. Ён журналіст, ён рабіў сваю працу як мог, як падказвала сумленьне. Нельга пасьля сьмерці гэтак зьдзекавацца з чалавека. Гэта ўсё роўна, што прыйсьці на памінкі, і пачаць там танчыць побач з труной. Мяне гэта вельмі ўразіла. Чалавек, які займае вялікую пасаду, дзяржаўны журналіст, так, ён чыноўнік, але ён павінен хоць крыху разьбірацца што такое журналістыка -- ён вядзе свой блёг на naviny.by. І калі чалавек так робіць.. Я нават не паверыла, што такое можна напісаць. Я пісала свой артыкул у 3 гадзіны ночы, разумеючы, што не змагу заснуць, калі не адкажу.
Соўсь: Сёньня – Міжнародны дзень салідарнасьці журналістаў. Як Вам падаецца, ці можна гаварыць пра журналісцкую салідарнасьць беларускіх журналістаў незалежна ад таго, у якіх выданьнях яны працуюць?
Карач: Чытаеш, што закрыўся "Бабруйскі кур'ер", ці пра штрафы і папярэджаньні "Народнай волі", "Нашай Ніве", і разумееш, што калі ты ня будзеш нічога рабіць -- будзеш проста наступны. І можна маўчаць, але гэта ня выратуе. Выратуе толькі галоснасьць і толькі прыцягненьне ўвагі грамадзтва да праблемаў журналістаў. Я нават са сваёй практыкі па "Віцебскім кур'еры" магу сказаць -- улада столькі мэтадаў паспрабавала з мэтай задушыць газэту...Кожны раз гэта нешта кшталту "рускай рулеткі", калі ня ведаеш, што будзе заўтра. Думаю. журналісцкая салідарнасьць у Беларусі ёсьць. Можа, яна не такая моцная, як хацелася б, але яна ёсьць.
Соўсь: Як, на Вашую думку, паўплывае на выбарчую кампанію сьмерць Алега Бябеніна? Калі паглядзець на розныя выбарчыя кампаніі, то можна згадаць сьмерць Георгія Гангадзэ напярэдадні “аранжавай рэвалюцыі” ва Ўкраіне, забойства Веранікі Чаркасавай падчас рэфэрэндуму аб падаўжэньні прэзыдэнцкіх паўнамоцтваў.
Карач: Лічу, што сьмерць Алега Бябеніна ўжо паўплывала на тое, што перанесьлі прызначэньне даты выбараў. Па-другое, пасьля сьмерці Алега Бябеніна улада хуценька пачала арганізоўваць новыя рэпрэсіі, паказваць брудныя фільмы. І гэта -- спроба адцягнуць увагу ад таго, што ўсё ж здарылася з журналістам некалькі дзён таму. Па-трэцяе, шмат расейскіх чыноўнікаў зрабілі заявы наконт сьмерці Алега Бябеніна і будучых прэзыдэнцкіх выбараў, у тым ліку гучала думка з боку расейскіх чыноўнікаў, што хутчэй за ўсё Расея не прызнае гэтыя выбары, і гэта будзе ўпершыню. калі і Эўропа, і Расея будуць мець адзінае меркаваньне. І я думаю. што сьмерць Алега Бябеніна будзе мець тут не апошнюю ролю.
Гл. таксама: Задайце пытаньні Вользе Карач.
