Бяз вонкавага фінансаваньня ўтрымаць беларускую эканоміку ад абвалу немагчыма. Афіцыйнаму Менску трэба было арганізоўваць нейкія тэрміновыя захады, рабіць прынцыповыя саступкі. І яны пасыпаліся адна за адной.
Як вядома, вялікае бачыцца на адлегласьці. Хоць ад 19 сьнежня 2010 году нас аддзяляе і ня надта вялікі час, нейкія трэнды ўсё ж можна разгледзець.
Усе абмяркоўваюць: што паабяцаў Януковіч Пуціну за беспрэцэдэнтныя «падарункі» ў выглядзе зьніжак на газ на траціну і фактычнага крэдыту ў 15 мільярдаў даляраў? А я зусім не зьдзіўлюся, калі высьветліцца, што нічога асаблівага Януковіч і не паабяцаў.
Вясной было абвешчана, што да канца гэтага году ў Беларусі павінна быць створаная расейская вайсковая авіябаза. Нават знайшлі месца — пад Лідай. Ужо сярэдзіна сьнежня, а базы няма.
Што трэба рабіць, калі сытуацыя ў эканоміцы дрэнная, загады прэзыдэнта не выконваюцца, народ незадаволены, а давер да ўлады падае? Правільна, трэба рэгулярна праводзіць вялікія нарады.
Вось і скончылася інтрыга наконт вакантнай пасады дзяржсакратара Рады Бясьпекі. Каля месяца гэтае месца было вакантным. Што дало падставу для самых розных, часам экзатычных прагнозаў і вэрсій.
На першы погляд, Расея атрымала бліскучую дыпляматычную перамогу. Пад яе ціскам Армэнія і Ўкраіна былі вымушаныя адмовіцца ад падпісаньня дамовы аб асацыяцыі з Эўрапейскім Зьвязам.
Ад гэтай эканамічнай нарады ў Лукашэнкі з справаздачай ураду і Нацбанку чакалі шмат.
Віленскі саміт павінен быў прадэманстраваць посьпех праграмы «Ўсходняе партнэрства». Аднак драматычная зьмена пазыцыі Ўкраіны паставіла ЭЗ у няёмкую сытуацыю. Зразумела, Расея ўключыла ўсе магчымыя рычагі, каб павярнуць Кіеў на Ўсход. Але чаму ў Масквы іх аказалася больш, чым у Брусэля?
З экстрадыцыяй Уладзіслава Баўмгертнэра беларуска-расейскую «калійную вайну» можна лічыць скончанай. (Далейшы асабісты лёс гендырэктара «Ўралкалія» з гэтага гледзішча ўжо мала цікавы). Можна падводзіць вынікі.
Па незалежных мэдыях прайшла навіна: у родных ксяндза Лазара, арыштаванага КДБ паўгады таму, няма грошай на адвакатаў. Факт прыкры і адначасова вельмі сымбалічны.
Лукашэнка абвясьціў пра пачатак новай кампаніі. Ён будзе езьдзіць па прадпрыемствах і наводзіць парадак. Гэта відавочная прыкмета, што сытуацыя ў беларускай эканоміцы напружаная і наперадзе новыя праблемы.
Каб і хацеў знайсьці лепшую ілюстрацыю да высновы пра неэфэктыўнасьць беларускай сацыяльнай мадэлі, пра марнасьць кампаніі па мадэрнізацыі дзяржпрадпрыемстваў, дык ня знойдзеш.
Сацыялягічныя апытаньні паказваюць, што большасьць хацела б пераменаў. Але нічога ня хоча рабіць дзеля іх набліжэньня
Як бы віцэ-прэм’ер ён ні стараўся гаварыць пра мудрую прамысловую палітыку ўраду, усё ж быў вымушаны прызнаць эканамічны правал.
Як на мой погляд, дык у эўрапейскіх і некаторых беларускіх экспэртаў, у дыпляматаў існуе пэўны абман зроку.
Галоўнае, што зьвярнула на сябе ўвагу, гэта нейкая незразумелая мегаламанія, якая выявілася ў выказваньнях лідэраў трох краін
Па меры набліжэньня Віленскага саміту праграмы «Ўсходняе партнэрства» канкурэнцыя паміж Расеяй і ЭЗ за кантроль над постсавецкімі краінамі абвастраецца.
У той легендарны час гарбачоўскай перабудовы БНФ фактычна манапалізаваў увесь пратэстны патэнцыял беларускага грамадзтва
4 мільярды даляраў у год — чым не цана страты ваеннага сувэрэнітэту Беларусі?
Скончыўся чарговы сэанс палітычнага гіпнозу для расейскай аўдыторыі.
Лукашэнка, як Ленін у СССР, стаў самым цэнзураваным аўтарам у краіне
За мяжой працуе 25,8% насельніцтва! Кожны чацьвёрты! І каля 40% хацелі б выехаць за мяжу на сталае месца жыхарства.
У інтэрвію казахстанскаму тэлеканалу 24KZ напярэдадні візыту ў Астану Лукашэнка выклаў сваё бачаньне будучыні Эўразійскага саюзу.
Гледзячы па ўсім, улады зьбіраюцца замяць гэтае злачынства, пераклаўшы віну на стрэлачніка.
Кожны дзень знаходжаньня Ўладзіслава Баўмгертнэра тут за кратамі — гэта дадатковы псыхалягічны допінг ад прыніжэньня прэзыдэнта Расеі.
Лукашэнка ставіць Пуціна ў сытуацыю, кажучы шахматнай мовай, цугцвангу. То бок для яго любы ход дрэнны.
20–26 верасьня на тэрыторыі Беларусі пройдуць сумесныя беларуска-расейскія вучэньні. Да гэтага часу Баўмгертнэр павінен быць вызвалены.
Здавалася б, невялікая рэпліка Лукашэнкі падчас наведваньня Цэнтру алімпійскага рэзэрву па тэнісе, але які багаты матэрыял дзеля аналізу асобы беларускага кіраўніка!
Толькі зьяўленьне моцнай апазыцыі, здольнай правесьці эфэктыўную выбарчую кампанію, можа прымусіць улады правільна лічыць галасы.
Цікава, што Лукашэнка не задаецца пытаньнем: чаму ж людзі аддаюць перавагу замежным таварам, цягнуць з-за мяжы гэты халадзільнік, а не купляюць тут, у выніку чаго «ў іх разьвіваецца гандаль, вытворчасьць, а мы тут цялёпкаемся як дурні»?
Беларускія ўлады маглі завесьці крымінальную справу супраць Керымава і абвясьціць яго ў міжнародны вышук адначасова з арыштам Баўмгертнэра. То бок стрэліць дуплетам. Аднак не зрабілі гэтага. Чаму?
Арышт гендырэктара расейскай кампаніі «Ўралкалій» Уладзіслава Баўмгертнэра ў Менску нагадвае палітычны дэтэктыў ці нават трылер.
У «Советской Белоруссии» надрукаваныя два лісты А. Гайдукова на адрас ЦРУ. Ён просіць у гэтай арганізацыі грошай. І ўсяго толькі. Можна, вядома, падзівіцца наіўнасьці гэтага маладзёна, разважаць нават пра ягонае маральнае аблічча. Але дзе тут крымінал, а тым больш шпіянаж, нелегальная выведка?
Нарада ў Лукашэнкі пра далейшыя кірункі будаўніцтва і разьвіцьця Ўзброеных Сіл Беларусі цікавая ў некалькіх сэнсах.
Інтэлектуальная гульня на тэму «Што трэба рабіць апазыцыі, каб перамагчы Лукашэнку?» ператвараецца ў беларускую нацыянальную забаву. А што яшчэ застаецца?
У незалежных мэдыях багата матэрыялаў на тэму стану апазыцыі і адказу на культавае беларускае пытаньне: што рабіць?
Вядомы расейскі экспэрт па Беларусі Андрэй Суздальцаў надрукаваў на сваім сайце чарговы артыкул пра беларуска-расейскія дачыненьні «Пяты тэрмін».
Як вядома, чалавек — гэта стыль. Аляксандра Лукашэнку выдае стылістыка, як бы ён ні імкнуўся маскіравацца пад іншы вобраз.
Першай рэакцыяй на рашэньне расейскай кампаніі «Ўралкалій» спыніць экспартны продаж прадукцыі празь Беларускую калійную кампанію (БКК) было адчуваньне, што справа тут у чыста эканамічным чыньніку.
Спачатку скандал быў малы. Лукашэнка ўсяго толькі не паехаў у Кіеў на сьвяткаваньне 1025-годзьдзя хрышчэньня Русі. Мэдыі даволі актыўна абмяркоўвалі прычыны гэтага жэсту.
Нядаўні візыт А. Лукашэнкі ў Кітай, грамадзкія слуханьні ў Смалявічах наконт пабудовы Кітайска-беларускага тэхнапарку абвастрылі спрэчкі ў беларускім грамадзтве наконт зьместу і пэрспэктываў супрацоўніцтва Беларусі з Кітаем.
Ужо даводзілася камэнтаваць канцэпты наконт магчымасьці зьяўленьня ў Беларусі Лукашэнкі № 2. Аднак яны зноў і зноў зьяўляюцца ў мэдыясфэры ў розных варыяцыях.
Хоць Аляксея Навальнага вызвалілі пад падпіску аб нявыезьдзе, але палітыкі, мэдыі, сацыяльныя сеткі працягваюць абмяркоўваць палітычны «фэномэн Навальнага».
Дыскусіі наконт грамадзянскай супольнасьці Беларусі і пэрспэктываў яе разьвіцьця актыўна ідуць у асяродзьдзі апазыцыі, трэцяга сэктару, палітычнай эміграцыі. На гэтым тле цікава назіраць развагі пра грамадзянскую супольнасьць афіцыёзных гуманітарыяў.
Цяперашні беларускі соцыюм — унікальны арганізм. Бо адначасова існуе ў розных гістарычных эпохах.
Надзеі Эўразьвязу на магчымасьць дэмакратызацыі Беларусі праз дыялёг з Эўропай зьніклі. Сярод палітыкаў Эўразьвязу існуе ўражаньне, што Лукашэнка іх выкарыстаў і пасьля «кінуў».
Дагэтуль мы прызвычаіліся, што рэвалюцыяй усіх пужае Лукашэнка і ягоная ідэалягічная абслуга. Таму трохі нечакана бачыць, што з антырэвалюцыйнымі заявамі выступілі лідэры апазыцыі.
Гэтым разам выступ Аляксандра Лукашэнкі на ўрачыстым паседжаньні, прысьвечаным Дню Незалежнасьці быў трохі незвычайным.
Загрузіць яшчэ
