Сяргей Астраўцоў

Дзёньнік пісьменьніка: кантрабандны часопіс

Самая жаданая «кантрабанда» для рэжыму – «друкаваная прадукцыя».

Дзёньнік пісьменьніка: як «Будзьма» аб культуры дыскутавала

Можна па-ранейшаму жыць у ілюзорна-бесканфліктным сьвеце з выдуманымі губэрнатарамі, дзе па-ранейшаму – «любоў, камсамол і вясна».

Дзёньнік пісьменьніка: кніжкі сярод ксёнжак

У каралеўскім замку ў Варшаве — прэзэнтацыя Беларускага гістарычнага таварыства: у рамках ХХІ кірмашу гістарычных кніг.

Дзёньнік пісьменьніка: «Крэсаў» ня будзе

Наш «Новы Замак» падрыхтаваны да друку.

Дзёньнік пісьменьніка: Virtuti militari з Пагоняй

Прачытаў днямі: нашы вайскоўцы ў Афганістан не патрапяць! А навошта ім тая далячынь, калі й так усе грудзі ў ордэнах?

Дзёньнік пісьменьніка: чарга да Радзівілаў

Калі можна, князь ты наш, твая сьветласьць, заробак у далярах, каб паўтысячы і каб ён не «худнеў» заўтра. А другое: каб не было вайны. Вось і ўсе нашы просьбы...

Дзёньнік пісьменьніка: чужая каўбаса

Нам бы каўбасы літоўскай. А Пагоню хай сабе пакінуць.

Дзёньнік пісьменьніка: кнігі патапталі ботамі

У хаце, дзе паэт Мікола Арочка пісаў свае творы, пабывалі злодзеі. Раскідалі бібліятэку, патапталі кнігі ботамі.

Дзёньнік пісьменьніка: Быкаў як ахвяра нігілізму

У Горадні супала: раптам выявіліся сшыткі «зь вершамі Быкава» і памёр Мікалай Мельнікаў, які стварыў грамадзкі музэйчык пісьменьніка.

Дзёньнік пісьменьніка: ложак Пілсудзкага

Паводле цяперашніх «скрыжаляў», Беларусь стала па-сапраўднаму свабоднай і сувэрэннай пасьля зьнішчэньня сымбаляў яе незалежнасьці.

Дзёньнік пісьменьніка: Хай самі глядзяць такі «яшчык»

Чаго бракуе беларускім пісьменьнікам?

Дзёньнік пісьменьніка: Шашлык у рэжымнай зоне

Ці хочацца немцам, палякам ды іншым французам, каб іх абшуквалі на кожным кроку перад тым, як дапусьціць у чаргу па шашлык?

Дзёньнік пісьменьніка: Сталіца РП

Рэспубліка наша, як добра вядома, «сінявокая», але начальства мучыцца над дэвізам Горадні.

Дзёньнік пісьменьніка: літаратурная траўма

Калі адчуў, што страчваеш голас, варта часова ўсё кінуць і купіць квіток на самалёт.

Дзёньнік пісьменьніка: Галава ў вянку

Максіма Багдановіча «панізілі ў званьні». Да стагодзьдзя меліся паставіць помнік, а вось мінула 20 гадоў і вырашылі абмежавацца бюстам.

Дзёньнік пісьменьніка: Доктар Быкаў

Да нядаўняга часу Васіль Быкаў меў даўгія валасы і нагадваў мне рок-музыканта. Нічога дзіўнага, калі чалавек любіць слухаць, напрыклад, Deep Purple.

Дзёньнік пісьменьніка: «Пагоня»

Дваццаць гадоў таму да 25-га сакавіка выпусьцілі мы пачатковы, «нулявы» нумар новай газэты «Пагоня».

Дзёньнік пісьменьніка: тэатар

Месца, дзе стаіш, можа шмат значыць, проста табе аб гэтым, хутчэй за ўсё, невядома. Толькі адчуваеш: штосьці мне мулка нейк, млосна, моташна робіцца.

Дзёньнік пісьменьніка: не мужыцкая справа

Векапомная падзея: пачала дзейнічаць праграма «Замкі Беларусі», зацьверджаная афіцыйна.

Дзёньнік пісьменьніка: вайскоўцы Пятра Першага

Крыху пацярпець і Дню Савецкай арміі, які вельмі культывуецца ў РБ, будзе сто гадоў: магчымасьць грандыёзна адзначыць!

Дзёньнік пісьменьніка: «Тутэйшыя» ў халодным клімаце

Так, я таксама быў у «Тутэйшых», ажно дзіўна, чвэрць стагодзьдзя таму пачуліся гэтыя галасы: хочам сказаць сваё слова, сказаць інакш.

Дзёньнік пісьменьніка: забараніць «Ісуса Хрыста»

У адным беларускім горадзе «праваслаўныя просяць адмяніць опэру «Ісус Хрыстос-супэрзорка».

Дзёньнік пісьменьніка: востраў на Нёмне

Шчасьце – слова прыгожае, адарванае ад жыцьця.

Дзёньнік пісьменьніка: галава ў гіпсе

Стэрэатыпы, газэтныя штампы, шаблённыя думкі, навязьлівыя паўторы вусача ў «яшчыку». Беларусы, яны якія? Рахманыя, памяркоўныя… Тфу! Як пазбыцца? Ужыць прыём адмаўленьня: непамяркоўныя, неталерантныя? Але якія тады? Што яны самі думаюць пра сябе, ці разумеюць – хто яны такія, ці ва ўласнай душы як упоцемку? Беларус – гэта гучыць горда, ці – сарамліва? – «выбачайце, калі ласка».

Дзёньнік пісьменьніка: Лысы замест Сямашкі

У зарэгістраваным Саюзе палякаў Станіслаў Сямашка больш не кіруе, яго замянілі Мечыславам Лысым. Што гэта азначае? Што начальства цяпер ня ў Горадні будзе, а ў Менску – бліжэй да цэнтральнай улады. Хаця палова дзейнасьці СПБ адбываецца на Гарадзеншчыне, казаў нейк спадар Сямашка.

Дзёньнік пісьменьніка: Закапалі маці каля хаты

Дзёньнік пісьменьніка: дзядзя Ваня Купала

Дзёньнік пісьменьніка: проза паэзіі

Дзёньнік пісьменьніка: начальства і дынаміт

Дзёньнік пісьменьніка: бульдозэры на Замкавай гары

Дзёньнік пісьменьніка: кумпякі з пап’е-машэ

Дзёньнік пісьменьніка: кругавая абарона

Дзёньнік пісьменьніка: сэрца ў кулаку

Дзёньнік пісьменьніка: міндальны востраў

Дзёньнік пісьменьніка: вершы на сьценах

Дзёньнік пісьменьніка: раман з Готлянду

Дзёньнік пісьменьніка: губэрнскія навіны

Дзёньнік пісьменьніка: горад-муляж

Дзёньнік пісьменьніка: грымаса радзімы

Дзёньнік пісьменьніка: салодкае слова “джамахірыя”

Дзёньнік пісьменьніка: "Ніякай падтрымкі хунце!"

Дваццаць гадоў таму дзяржаўныя газэты БССР паслухмяна надрукавалі загад маскоўскіх путчыстаў. Мая таксама. А ў гатовым нумары газэты "Свабода" ў апошні момант здолелі зьмясьціць карыкатуру пачвары ў фуражцы з рашучым подпісам "Ніякай падтрымкі хунце!"

Прэзыдэнт у палацы Радзівілаў

Дзеці-паўстанцы

У Варшаве адзначаюць угодкі паўстаньня супраць нямецкай арміі. Армія Краёва разам з жыхарамі гораду ў 1944 годзе два месяцы — жнівень і верасень змагалася са зброяй у руках. Вэрмахт зламаў супраціў толькі 3 кастрычніка.

Дзёньнік пісьменьніка: сіеста, перапынак у жыцьці

Дзёньнік пісьменьніка: дзьве Каложы

Дзёньнік пісьменьніка: джаз пад сярпом і молатам

Дзёньнік пісьменьніка: “Шчасьлівы памерці за цара”

Дзёньнік пісьменьніка: аўтазак з музыкай

Дзёньнік пісьменьніка: дэжавю з кавай