(Карэспандэнтка: ) “Як вы лічыце, ці магчыма супрацьстаяць тэрарызму і як гэта можна зрабіць?”
(Юначка: ) “Тэрарызму? Ня думаю, што такая пагроза існуе для нашай краіны. А ці можна? Дык, пэўна ж можна, калі згуртавацца. Пэўна ж, у больш разьвітых краінах нейкія сродкі для гэтага ёсьць”.
(Спадар: ) “Калі тэрарысты накіроўваюць удар па звычайных людзях, то, натуральна, што гэта нікуды не гадзіцца. Ці магчыма супрацьстаяць? Магчыма. Паменш ісламу — і ўсё будзе нармалёва”.
(Юнак: ) “А я лічу, што немагчыма. Бо тэрарызм, ён ідзе з краінаў Усходу. А там цяпер ідзе падмена іхных спрадвечных каштоўнасьцяў, рэлігійных каштоўнасьцяў. Яны гэтаму будуць супрацьстаяць, і гэта будзе цяжка і доўга. Трэба, каб год сто прайшло, каб усё ўпарадкавалася”.
(Спадар: ) “Тэрарызму, я думаю, можа супрацьстаяць кожная сьвядомая нацыя паасобку”.
(Спадарыня: ) “Мяркуючы паводле партызанскага руху, гэта немагчыма. Першы, хто сказаў праўду пра партызанаў, гэта быў наш Алесь Адамовіч. Яны, канечне, героі, але не такія ўжо і станоўчыя. А гэта ж усё тое самае. Але калі іх раней мала фінансавалі, то цяпер жа фінансуюць вельмі шмат, тых, хто хоча трымаць у сваіх руках усё і ўсіх. І гэта ўсё надоўга”.
(Карэспандэнтка: ) “Ці магчыма супрацьстаяць тэрарызму і як?”
(Спадарыня: ) “Я нават ня ведаю. Мне падаецца, што гэта такая навала, ад якой лекі яшчэ ня знойдзеныя”.
(Спадар: ) “Гэта надуманае пытаньне насамрэч. Колькі людзей гіне ў аўтакатастрофах, колькі загінула падчас цунамі? А колькі гэтаму надаецца ў навінах увагі? Мізэр. Гэтак і тэрарызм — ён быў заўжды, і ставіцца да гэтага трэба прасьцей”.
(Спадар: ) “Пра Лёндан скажу. Менш трэба прымаць баевікоў з Чачэніі, тады ў іх і клопатаў будзе менш. Маўляў, вось, Расея іх перасьледуе, дык няхай цяпер паглядзяць, як яна перасьледуе”.
(Спадар: ) “Магчыма супрацьстаяць, калі пры ўладзе няма тэрарыстаў. А калі людзі на вышэйшых пасадах, той жа прэзыдэнт заяўляе, што людзі, якія не падтрымліваюць улады, ідуць у лясы, калі ён ухваляе дыктатарскія рэжымы і Гітлера, то мне падаецца, што для Беларусі тэрарызм — гэта рэальна”.
(Юначка: ) “Тэрарызму? Ня думаю, што такая пагроза існуе для нашай краіны. А ці можна? Дык, пэўна ж можна, калі згуртавацца. Пэўна ж, у больш разьвітых краінах нейкія сродкі для гэтага ёсьць”.
(Спадар: ) “Калі тэрарысты накіроўваюць удар па звычайных людзях, то, натуральна, што гэта нікуды не гадзіцца. Ці магчыма супрацьстаяць? Магчыма. Паменш ісламу — і ўсё будзе нармалёва”.
(Юнак: ) “А я лічу, што немагчыма. Бо тэрарызм, ён ідзе з краінаў Усходу. А там цяпер ідзе падмена іхных спрадвечных каштоўнасьцяў, рэлігійных каштоўнасьцяў. Яны гэтаму будуць супрацьстаяць, і гэта будзе цяжка і доўга. Трэба, каб год сто прайшло, каб усё ўпарадкавалася”.
(Спадар: ) “Тэрарызму, я думаю, можа супрацьстаяць кожная сьвядомая нацыя паасобку”.
(Спадарыня: ) “Мяркуючы паводле партызанскага руху, гэта немагчыма. Першы, хто сказаў праўду пра партызанаў, гэта быў наш Алесь Адамовіч. Яны, канечне, героі, але не такія ўжо і станоўчыя. А гэта ж усё тое самае. Але калі іх раней мала фінансавалі, то цяпер жа фінансуюць вельмі шмат, тых, хто хоча трымаць у сваіх руках усё і ўсіх. І гэта ўсё надоўга”.
(Карэспандэнтка: ) “Ці магчыма супрацьстаяць тэрарызму і як?”
(Спадарыня: ) “Я нават ня ведаю. Мне падаецца, што гэта такая навала, ад якой лекі яшчэ ня знойдзеныя”.
(Спадар: ) “Гэта надуманае пытаньне насамрэч. Колькі людзей гіне ў аўтакатастрофах, колькі загінула падчас цунамі? А колькі гэтаму надаецца ў навінах увагі? Мізэр. Гэтак і тэрарызм — ён быў заўжды, і ставіцца да гэтага трэба прасьцей”.
(Спадар: ) “Пра Лёндан скажу. Менш трэба прымаць баевікоў з Чачэніі, тады ў іх і клопатаў будзе менш. Маўляў, вось, Расея іх перасьледуе, дык няхай цяпер паглядзяць, як яна перасьледуе”.
(Спадар: ) “Магчыма супрацьстаяць, калі пры ўладзе няма тэрарыстаў. А калі людзі на вышэйшых пасадах, той жа прэзыдэнт заяўляе, што людзі, якія не падтрымліваюць улады, ідуць у лясы, калі ён ухваляе дыктатарскія рэжымы і Гітлера, то мне падаецца, што для Беларусі тэрарызм — гэта рэальна”.
