Гэтае пытаньне юнакам на вуліцах Менску задавала наша карэспандэнтка, і вось якімі былі адказы:
(Юнак: ) “Я лічу, што гэта патрэбна кожнаму сапраўднаму мужчыну. Той не мужчына, хто не служыў”.
(Юнак: ) “Для мяне гэта якраз вельмі актуальнае пытаньне, бо днямі атрымаў пазоў. Па праўдзе, тое, што я чуў пра гэтую вайсковую службу, то мне ня вельмі хочацца туды ісьці. А вось альтэрнатыўная служба ці служба ў запасе мне больш падабаецца, але туды вельмі цяжка патрапіць. І зараз я якраз буду займацца гэтымі пытаньнямі”.
(Карэспандэнтка: ) “Як вы ставіцеся да абавязковай вайсковай службы й ці хацелі б самі служыць у войску?”
(Юнак: ) “Напэўна, не. Сёньняшняя палітычная сытуацыя ў сьвеце не вымагае вось такой абавязковай вайсковай службы. Гэта стары падыход да службы. Павінна ў кожнай дзяржаве быць альтэрнатыўная і служба паводле кантракту, як гэта робіцца ў заходніх краінах. Гэта самы прыдатны варыянт для Беларусі дый наогул для любой краіны ў сьвеце. Я супраць любога прымусу, бо прымус гэта непрыемна”.
(Карэспандэнтка: ) “Ці хацелі бы самі служыць у войску?”
(Юнак: ) “У пэўнай ступені гэта неабходна для нашай краіны, але ж я не магу сказаць, што асабліва жадаю служыць, і гэта выклікана тымі ўмовамі жыцьця ў казармах і цяжкасьцямі гэтай вайсковай службы”.
(Юнак: ) “У сёньняшніх умовах агульная вайсковая служба мне падаецца ня лепшым рашэньнем праблемы, паколькі ёсьць пэўныя цяжкасьці, у тым ліку, з фінансаваньнем арміі. Дый увогуле, я лічу, Беларусі не патрэбнае гэткае вялікае, я б сказаў нават, велізарнае войска. Бо сёньня няма ніякай пагрозы ні з боку Расеі, ні з боку Захаду. І найлепшым было б, каб у Беларусі было маленькае, мабільнае, прафэсійнае войска, якое б адпавядала сёньняшнім патрабаваньням часу, агульнай грамадзкай стратэгіі, і гэта, падаецца, было б найлепшым рашэньнем”.
(Юнак: ) “Я лічу, што гэта патрэбна кожнаму сапраўднаму мужчыну. Той не мужчына, хто не служыў”.
(Юнак: ) “Для мяне гэта якраз вельмі актуальнае пытаньне, бо днямі атрымаў пазоў. Па праўдзе, тое, што я чуў пра гэтую вайсковую службу, то мне ня вельмі хочацца туды ісьці. А вось альтэрнатыўная служба ці служба ў запасе мне больш падабаецца, але туды вельмі цяжка патрапіць. І зараз я якраз буду займацца гэтымі пытаньнямі”.
(Карэспандэнтка: ) “Як вы ставіцеся да абавязковай вайсковай службы й ці хацелі б самі служыць у войску?”
(Юнак: ) “Напэўна, не. Сёньняшняя палітычная сытуацыя ў сьвеце не вымагае вось такой абавязковай вайсковай службы. Гэта стары падыход да службы. Павінна ў кожнай дзяржаве быць альтэрнатыўная і служба паводле кантракту, як гэта робіцца ў заходніх краінах. Гэта самы прыдатны варыянт для Беларусі дый наогул для любой краіны ў сьвеце. Я супраць любога прымусу, бо прымус гэта непрыемна”.
(Карэспандэнтка: ) “Ці хацелі бы самі служыць у войску?”
(Юнак: ) “У пэўнай ступені гэта неабходна для нашай краіны, але ж я не магу сказаць, што асабліва жадаю служыць, і гэта выклікана тымі ўмовамі жыцьця ў казармах і цяжкасьцямі гэтай вайсковай службы”.
(Юнак: ) “У сёньняшніх умовах агульная вайсковая служба мне падаецца ня лепшым рашэньнем праблемы, паколькі ёсьць пэўныя цяжкасьці, у тым ліку, з фінансаваньнем арміі. Дый увогуле, я лічу, Беларусі не патрэбнае гэткае вялікае, я б сказаў нават, велізарнае войска. Бо сёньня няма ніякай пагрозы ні з боку Расеі, ні з боку Захаду. І найлепшым было б, каб у Беларусі было маленькае, мабільнае, прафэсійнае войска, якое б адпавядала сёньняшнім патрабаваньням часу, агульнай грамадзкай стратэгіі, і гэта, падаецца, было б найлепшым рашэньнем”.
