І ў цыклі “Лета з Барадуліным”, што прагучаў на нашым радыё ў чэрвені-жніўні, і наагул у творчасьці дзядзькі Рыгора асобная песьня — творы, прысьвечаныя цудоўнай палове беларускага народу. Паэт застаўся верны сабе і ў эпіграмах, прысьвечаных свабодаўцам. Якімі ж пабачыў ён, рыцар і праўдаруб у адной асобе, карэспандэнтак радыё? Гэта — само хараство, як, напрыклад, Алена Ціхановіч:
Алене спакорыцца факт любы, Бо ўмее паставіць яго на дыбы. Хто мае густ, На любой пасадзе Ад Ціхановіч будзе ў адпадзе.
А вось яшчэ адзін партрэт — Валянціны Аксак, якая займаецца пытаньнямі творчасьці, культуры:
Пэгас — натурысты рысак, Ды ўмомант паслухмяным стане, Ледзь на яго зірне Аксак. Аброць надзейная ў каханьня.
Чулі: найлепшы эфэкт маем тады, калі ў асобе журналісткі прафэсійнае арганічна спалучаецца з жаноцкім. Але слухаеш бліскучага знаўцу сфэры тонкіх пачуцьцяў, і часам не разумееш, што ён, хітрун, вылучае на першы плян?
Зерне ісьціны рамантыцы ўсьміхаецца Там, дзе і ўмалотна, І ўраджайна.
Гэтыя радкі пра тонкага лірыка Галіну Жарко, якая дасьледуе сацыяльную праблематыку. На той жа дзялцы зьбіраюць свой хлеб “разважная”, па словах паэта, Юлія Шарова, таленавітая Сьвятлана Курс —
...перакладае і піша сама, Таленавіта такі не здарма…
Побач — віленская карэспандэнтка Тацяна Поклад — “свая сярод літоўскае эліты”, карэспандэнтка па ЗША Алеся Сёмуха — “у нью-ёрскім каменным лесе не заблудзіцца панна Леся”, аглядальніца замежных мэдыяў Алена Панкратава: “у працы Панкратава — львіца”. Моцная характарыстыка, пагадзіцеся. Такой пазайздросьцяць і шмат якія мужчыны-свабодаўцы. Ды хіба толькі яны? Паводле дзядзькі Рыгора, беларусам не пашкодзіць браць прыклад з файных беларускіх жанчын. На каго пэрсанальна раўняцца? Вось канкрэтны арыенцір:
Алена Радкевіч і ўявы ня мае, Што значыць такое быць з краю, Крутая, Паказвае саманазваным змаганцам, Як трэба змагацца, А не вагацца!
Раней пры апэляцыі да “моцных” якасьцяў цудоўнай паловы звычна згадвалі хрэстаматыйныя радкі пра нейкую абстрактную кабету, што магла спыніць каня на скаку. А дзядзька Рыгор у сваім свабодаўскім цыклі пэрсаніфікуе такіх гераіняў. Паводле слыннага паэта, яны нашмат больш “крутыя”, бо занятыя годнаю справаю — змагаюцца за праўду, як, напрыклад праваабаронца Любоў Лунёва:
Любові пабойваецца і міліцыя, Бо дзейнічае рашуча Лунёва...
Гэтак сама дзейнічае і Ганна Соусь, якая адстойвае сьвятое ў лёсе нацыі:
Ганна можа ў змаганьні зацята Адстаяць Курапаты...
Па-свойму змагаецца за беларушчыну і Ганна Сурмач, і Натальля Судлянкова, якую ўлады прымусілі падацца ў эміграцыю:
Наша першая бізнэсвумэн, Эмігранткаю стаўшы, Замежжа Вучыць па-беларуску думаць...
І якая выснова з усіх гэтых характарыстык найвышэйшае пробы? Натуральна, надзвычай высокая! Кажуць, самыя амбітныя мужчыны Беларусі пачалі прымервацца да прэзыдэнцкай пасады, пільна вышукваць палітычных канкурэнтаў... Вось адзін зь іх: ды яшчэ які! Больш дакладна — якая? А такая: Вольга Караткевіч!
У Вольгі энэргіі й клёку Хапае, каб быць прэзыдэнтшаю, Каб браць гарады не з наскоку. Пярэчыць праменіста змроку, А змрок, як знарок, ані меншае. Абмытай пяшчотнай залеваю, У сэксе ёй быць каралеваю!
Ау, палітычныя сэкс-сымбалі?! Дзе вы, беларускія Білы Клінтаны? Не чуваць адказу, нямашака герояў... Як кажуць, тое месца ўжо занята. Дзядзька Рыгор ведае, пра што гаворыць, бо ўсё сваё доўгае паэтычнае жыцьцё плённа й шчыльна займаўся гэтай праблемай. Каму ж яшчэ верыць, як не яму? Але пра палітыку — наступным калядным днём!
Гл. таксама Беларусь чакае рэвалюцыя дулін “Дуліна ад Барадуліна” (Фатаграфіі з прэзэнтацыі) Эпіграмы Рыгора Барадуліна на супрацоўнікаў беларускай “Свабоды” Эпіграмы Рыгора Барадуліна на супрацоўнікаў беларускай “Свабоды” (частка другая)
Алене спакорыцца факт любы, Бо ўмее паставіць яго на дыбы. Хто мае густ, На любой пасадзе Ад Ціхановіч будзе ў адпадзе.
А вось яшчэ адзін партрэт — Валянціны Аксак, якая займаецца пытаньнямі творчасьці, культуры:
Пэгас — натурысты рысак, Ды ўмомант паслухмяным стане, Ледзь на яго зірне Аксак. Аброць надзейная ў каханьня.
Чулі: найлепшы эфэкт маем тады, калі ў асобе журналісткі прафэсійнае арганічна спалучаецца з жаноцкім. Але слухаеш бліскучага знаўцу сфэры тонкіх пачуцьцяў, і часам не разумееш, што ён, хітрун, вылучае на першы плян?
Зерне ісьціны рамантыцы ўсьміхаецца Там, дзе і ўмалотна, І ўраджайна.
Гэтыя радкі пра тонкага лірыка Галіну Жарко, якая дасьледуе сацыяльную праблематыку. На той жа дзялцы зьбіраюць свой хлеб “разважная”, па словах паэта, Юлія Шарова, таленавітая Сьвятлана Курс —
...перакладае і піша сама, Таленавіта такі не здарма…
Побач — віленская карэспандэнтка Тацяна Поклад — “свая сярод літоўскае эліты”, карэспандэнтка па ЗША Алеся Сёмуха — “у нью-ёрскім каменным лесе не заблудзіцца панна Леся”, аглядальніца замежных мэдыяў Алена Панкратава: “у працы Панкратава — львіца”. Моцная характарыстыка, пагадзіцеся. Такой пазайздросьцяць і шмат якія мужчыны-свабодаўцы. Ды хіба толькі яны? Паводле дзядзькі Рыгора, беларусам не пашкодзіць браць прыклад з файных беларускіх жанчын. На каго пэрсанальна раўняцца? Вось канкрэтны арыенцір:
Алена Радкевіч і ўявы ня мае, Што значыць такое быць з краю, Крутая, Паказвае саманазваным змаганцам, Як трэба змагацца, А не вагацца!
Раней пры апэляцыі да “моцных” якасьцяў цудоўнай паловы звычна згадвалі хрэстаматыйныя радкі пра нейкую абстрактную кабету, што магла спыніць каня на скаку. А дзядзька Рыгор у сваім свабодаўскім цыклі пэрсаніфікуе такіх гераіняў. Паводле слыннага паэта, яны нашмат больш “крутыя”, бо занятыя годнаю справаю — змагаюцца за праўду, як, напрыклад праваабаронца Любоў Лунёва:
Любові пабойваецца і міліцыя, Бо дзейнічае рашуча Лунёва...
Гэтак сама дзейнічае і Ганна Соусь, якая адстойвае сьвятое ў лёсе нацыі:
Ганна можа ў змаганьні зацята Адстаяць Курапаты...
Па-свойму змагаецца за беларушчыну і Ганна Сурмач, і Натальля Судлянкова, якую ўлады прымусілі падацца ў эміграцыю:
Наша першая бізнэсвумэн, Эмігранткаю стаўшы, Замежжа Вучыць па-беларуску думаць...
І якая выснова з усіх гэтых характарыстык найвышэйшае пробы? Натуральна, надзвычай высокая! Кажуць, самыя амбітныя мужчыны Беларусі пачалі прымервацца да прэзыдэнцкай пасады, пільна вышукваць палітычных канкурэнтаў... Вось адзін зь іх: ды яшчэ які! Больш дакладна — якая? А такая: Вольга Караткевіч!
У Вольгі энэргіі й клёку Хапае, каб быць прэзыдэнтшаю, Каб браць гарады не з наскоку. Пярэчыць праменіста змроку, А змрок, як знарок, ані меншае. Абмытай пяшчотнай залеваю, У сэксе ёй быць каралеваю!
Ау, палітычныя сэкс-сымбалі?! Дзе вы, беларускія Білы Клінтаны? Не чуваць адказу, нямашака герояў... Як кажуць, тое месца ўжо занята. Дзядзька Рыгор ведае, пра што гаворыць, бо ўсё сваё доўгае паэтычнае жыцьцё плённа й шчыльна займаўся гэтай праблемай. Каму ж яшчэ верыць, як не яму? Але пра палітыку — наступным калядным днём!
Гл. таксама Беларусь чакае рэвалюцыя дулін “Дуліна ад Барадуліна” (Фатаграфіі з прэзэнтацыі) Эпіграмы Рыгора Барадуліна на супрацоўнікаў беларускай “Свабоды” Эпіграмы Рыгора Барадуліна на супрацоўнікаў беларускай “Свабоды” (частка другая)
