(Карэспандэнт: ) “Міжнародны дзень студэнта – наколькі гэта вялікае сьвята?”
(Студэнт-гісторык: ) “Нехта адзначае Дзень дэсантніка, нехта яшчэ штосьці. Мне Дзень студэнта блізкі, гэта прафэсійнае сьвята”.
(Студэнт-географ: ) “Для мяне гэта важнае сьвята. Увогуле, для мяне гэта ўгодкі расстрэлу чэскіх студэнтаў у 1939 годзе”.
(Студэнт-журналіст: ) “Для мяне гэта наогул ня сьвята”.
(Студэнт-фізык: ) “Для мяне не сьвята, бо папросту студэнты напіваюцца, а сьвята няма і ніколі не было. Для мяне сьвята, калі грошай хапае”.
(Дзяўчына: ) “Звычайнае шараговае сьвята”.
(Першакурсьнік: ) “Люблю гэтае сьвята. Сустракаемся, выпіваем”.
(Карэспандэнт: ) “А якія яшчэ для вас сьвяты важныя?”
(Першакурсьнік: ) “Новы год, Дзень нараджэньня...”
(Пяцікурсьнік-гісторык: ) “Дзень Незалежнасьці... Усе сьвяты, зьвязаныя зь беларускай рэчаіснасьцю”.
(Чацьверакурсьнік: ) “Каляды, Вялікдзень, 8 сакавіка”.
(Карэспандэнт: ) “Наколькі цяпер складана-нескладана вучыцца?”
(Студэнт-філёляг: ) “Я ведаю сытуацыю, якая была ў 1990-х гадах. Цяпер горш. Калі будзе разьмеркаваньне, будзе сумна”.
(Студэнт-гісторык: ) “У будучыні паспрабую далей вучыцца... А так – разьмеркаваньне ўсё вырашыць”.
(Студэнт-філёляг: ) “Вельмі цяжка глядзець у будучыню, бо сьвятла ня бачу”.
(Карэспандэнт: ) “Кім бачыце сябе ў будучыні?”
(Пяцікурсьнік-гісторык: ) “Бізнэсам займацца, больш няма чым тут займацца”.
(Чацьверакурсьнік: ) “Магчыма, працягваць вучобу... Грошы я на гэтым не зараблю. Самае складанае – адсутнасьць сродкаў на жыцьцё. Трэба іх дзесьці здабываць, магчыма за мяжой трэба працаваць”.
(Студэнт-фізык: ) “Я пляную куды-небудзь зьехаць. Падалей ад гэтага Дня студэнта”.
(Студэнт-журналіст: ) “Я хачу застацца тут, і рабіць сябе тут”.
(Студэнт: ) “Зьехаць куды-небудзь жаданьня няма. Я жадаю жыць у Беларусі”.
(Студэнт-гісторык: ) “Нехта адзначае Дзень дэсантніка, нехта яшчэ штосьці. Мне Дзень студэнта блізкі, гэта прафэсійнае сьвята”.
(Студэнт-географ: ) “Для мяне гэта важнае сьвята. Увогуле, для мяне гэта ўгодкі расстрэлу чэскіх студэнтаў у 1939 годзе”.
(Студэнт-журналіст: ) “Для мяне гэта наогул ня сьвята”.
(Студэнт-фізык: ) “Для мяне не сьвята, бо папросту студэнты напіваюцца, а сьвята няма і ніколі не было. Для мяне сьвята, калі грошай хапае”.
(Дзяўчына: ) “Звычайнае шараговае сьвята”.
(Першакурсьнік: ) “Люблю гэтае сьвята. Сустракаемся, выпіваем”.
(Карэспандэнт: ) “А якія яшчэ для вас сьвяты важныя?”
(Першакурсьнік: ) “Новы год, Дзень нараджэньня...”
(Пяцікурсьнік-гісторык: ) “Дзень Незалежнасьці... Усе сьвяты, зьвязаныя зь беларускай рэчаіснасьцю”.
(Чацьверакурсьнік: ) “Каляды, Вялікдзень, 8 сакавіка”.
(Карэспандэнт: ) “Наколькі цяпер складана-нескладана вучыцца?”
(Студэнт-філёляг: ) “Я ведаю сытуацыю, якая была ў 1990-х гадах. Цяпер горш. Калі будзе разьмеркаваньне, будзе сумна”.
(Студэнт-гісторык: ) “У будучыні паспрабую далей вучыцца... А так – разьмеркаваньне ўсё вырашыць”.
(Студэнт-філёляг: ) “Вельмі цяжка глядзець у будучыню, бо сьвятла ня бачу”.
(Карэспандэнт: ) “Кім бачыце сябе ў будучыні?”
(Пяцікурсьнік-гісторык: ) “Бізнэсам займацца, больш няма чым тут займацца”.
(Чацьверакурсьнік: ) “Магчыма, працягваць вучобу... Грошы я на гэтым не зараблю. Самае складанае – адсутнасьць сродкаў на жыцьцё. Трэба іх дзесьці здабываць, магчыма за мяжой трэба працаваць”.
(Студэнт-фізык: ) “Я пляную куды-небудзь зьехаць. Падалей ад гэтага Дня студэнта”.
(Студэнт-журналіст: ) “Я хачу застацца тут, і рабіць сябе тут”.
(Студэнт: ) “Зьехаць куды-небудзь жаданьня няма. Я жадаю жыць у Беларусі”.
