(Хлопец: ) “7 лістапада – гэта ўжо ня нашая гісторыя, гэта гісторыя СССР, а гісторыя Беларусі была раней, і павінны быць іншыя сьвяты, зьвязаныя зь Вялікім Княствам Літоўскім або з Полацкім, Тураўскім княствам”.
(Спадарыня: ) “Гэта сьвята, якое трэба памятаць і неяк адзначаць”.
(Дзяўчына: ) “На мой погляд, 7 лістапада – гэта такое ж сьвята, як і 1 травеня альбо 3 ліпеня, якое для мяне абсалютна нічога не адзначае, проста яшчэ адзін выходны. І наогул, па-мойму, нашаму народу ўсё адно што сьвяткаваць, абы сьвяткаваць”.
(Спадарыня: ) “Беларусы не адмовяцца, будуць сьвяткаваць”.
(Хлопец: ) “Можна, канечне, арганізаваць на гэты конт чарговы рэфэрэндум. Лішняе сьвята нікому не пашкодзіць”.
(Спадарыня: ) “Канечне, павінен”.
(Спадар: ) “Быць дзяржаўным сьвятам--напэўна, не. Я не сьвяткую гэты дзень”.
(Маладзён: ) “Гэта гісторыя. Чаму помнік Леніну ўсё яшчэ стаіць? Гэта ўсё гісторыя. Ён павінен застацца, бо гісторыю ня зьменіш”.
(Спадарыня: ) “Цяжка сказаць. Не, напэўна, не павінен. Проста ў нас столькі праблем, што гэтае сьвята для нас ня сьвята”.
(Спадар: ) “Я думаю, што можна абысьціся безь яго. Увесьці якое агульнаграмадзкае сьвята, сапраўды, прымірэньня”.
(Маладзён: ) “Я лічу, што павінен заставацца дзяржаўным сьвятам, бо людзі да гэтага ўжо звыкліся. Гэта ўсё-ткі часьціна нашай гісторыі. Добра гэта было ці дрэнна, але Савецкі Саюз да сёньняшняга дня – якаясьці частка нашага жыцьця”.
(Дзяўчына: ) “У Беларусі – павінен заставацца. Таму што гэта сьвята перамогі народа. І таксама гэта выходны. Для студэнтаў гэта добра”.
(Спадар: ) “Што сьвяткаваць? Ужо такую вялікую колькасьць інфармацыі мы на сёньня маем і пра рэвалюцыю, і пра ейныя наступствы – проста абсалютна нелягічна адзначаць гэтае сьвята. Я не разумею, да чаго мы вяртаемся і што мы сьвяткуем. Рэпрэсаваных нашых бабуляў і дзядуляў, альбо каго? ГУЛАГ сьвяткуем? Я наогул ня ведаю, што мы адзначаем. Сэнсу ў гэтым я ня бачу ніякага, абсалютна”.
(Спадарыня: ) “Гэта сьвята, якое трэба памятаць і неяк адзначаць”.
(Дзяўчына: ) “На мой погляд, 7 лістапада – гэта такое ж сьвята, як і 1 травеня альбо 3 ліпеня, якое для мяне абсалютна нічога не адзначае, проста яшчэ адзін выходны. І наогул, па-мойму, нашаму народу ўсё адно што сьвяткаваць, абы сьвяткаваць”.
(Спадарыня: ) “Беларусы не адмовяцца, будуць сьвяткаваць”.
(Хлопец: ) “Можна, канечне, арганізаваць на гэты конт чарговы рэфэрэндум. Лішняе сьвята нікому не пашкодзіць”.
(Спадарыня: ) “Канечне, павінен”.
(Спадар: ) “Быць дзяржаўным сьвятам--напэўна, не. Я не сьвяткую гэты дзень”.
(Маладзён: ) “Гэта гісторыя. Чаму помнік Леніну ўсё яшчэ стаіць? Гэта ўсё гісторыя. Ён павінен застацца, бо гісторыю ня зьменіш”.
(Спадарыня: ) “Цяжка сказаць. Не, напэўна, не павінен. Проста ў нас столькі праблем, што гэтае сьвята для нас ня сьвята”.
(Спадар: ) “Я думаю, што можна абысьціся безь яго. Увесьці якое агульнаграмадзкае сьвята, сапраўды, прымірэньня”.
(Маладзён: ) “Я лічу, што павінен заставацца дзяржаўным сьвятам, бо людзі да гэтага ўжо звыкліся. Гэта ўсё-ткі часьціна нашай гісторыі. Добра гэта было ці дрэнна, але Савецкі Саюз да сёньняшняга дня – якаясьці частка нашага жыцьця”.
(Дзяўчына: ) “У Беларусі – павінен заставацца. Таму што гэта сьвята перамогі народа. І таксама гэта выходны. Для студэнтаў гэта добра”.
(Спадар: ) “Што сьвяткаваць? Ужо такую вялікую колькасьць інфармацыі мы на сёньня маем і пра рэвалюцыю, і пра ейныя наступствы – проста абсалютна нелягічна адзначаць гэтае сьвята. Я не разумею, да чаго мы вяртаемся і што мы сьвяткуем. Рэпрэсаваных нашых бабуляў і дзядуляў, альбо каго? ГУЛАГ сьвяткуем? Я наогул ня ведаю, што мы адзначаем. Сэнсу ў гэтым я ня бачу ніякага, абсалютна”.
