Сваімі ўражаньнямі пра выступ беларускіх алімпійцаў апытаныя сёньня мінакі дзяліліся вельмі ахвотна.
(Карэспандэнтка: ) “Чаму беларускія спартоўцы ў Афінах маюць мала ўзнагародаў?”
(Спадар: ) “Больш увагі спорту трэба надаваць, больш плаціць трэнэрам, каб яны не выяжджалі за мяжу, а выхоўвалі сваіх спартоўцаў. У Беларусі шмат маладых людзей здольных — можна падрыхтаваць”.
(Юнак: ) “Ня ведаю. Магчыма, камандная сыстэма сябе аджыла, і 25 мэдалёў, якія ад іх патрабуюць, цяжка здабыць”.
(Спадарыня: ) “Пэўна, трэба больш укладваць грошай у спорт ці што. Ну, ня ведаю”.
(Юнак: ) “Таму што падрыхтоўка была не найлепшая, не такая, да прыкладу, як у амэрыканскіх атлетаў. Можа, эканамічныя абставіны паўплывалі, можа, палітычныя”.
(Спадар: ) “Каб нармалёва было ў спорце, павінныя быць нармалёвы ўзровень дабрабыту ў краіне, упэўненасьць у будучыні, у заўтрашнім дні. А калі той спартовец выйдзе, да прыкладу, на пэнсію ў 30 гадоў без спэцыяльнасьці, бязь нейкай падтрымкі дзяржавы — што яму рабіць? Вось і вынік”.
(Карэспандэнтка: ) “Чаму беларускія спартоўцы ў Афінах маюць мала алімпійскіх мэдалёў?”
(Спадар: ) “Бо мала спартовых пляцовак, у моладзі іншыя ідэалы — не спартовыя. Таму так мала мэдалёў, таму перамагае ў асноўным Кітай, дзе ўсё наадварот”.
(Юначка: ) “Я лічу, што людзі, якія змагаюцца за сябе, возьмуць мэдаль, а калі за дзяржаву — не. За дзяржаву ніхто змагацца ня будзе. Ва ўсялякім разе, сярод моладзі такое меркаваньне”.
(Спадарыня: ) “Я выхоўвалася ў тыя часы, калі ўсё вырашаў энтузіязм. Я й цяпер веру, што ўсё вырашае энтузіязм. Але цяпер на ўсіх узроўнях я ня бачу ніякага энтузіязму”.
(Спадар: ) “Няма чаго абяцаць 25 мэдалёў! Учыніў спаборніцтва паміж калгасьнікамі й спартоўцамі! Менш гаварыць трэба, а больш працаваць”.
(Спадарыня: ) “Я вельмі апантаны чалавек і вельмі патрыятычны, і мне хочацца, каб нашыя беларусы мелі золата. Бо абяцанкі былі, й я ўжо думаю — ну, час ужо, калі? Трэба нешта рабіць! Трэцяе тысячагодзьдзе, дык можа трэба і ў спорце нешта новае!”
(Спадар: ) “Калі мы занадта ўзносімся, мы заўсёды апынаемся ў брудзе. Дажынкі, хвілінкі — гэта, канечне, усё трэба. Але вярнуцца да каранёў нашых продкаў, да веры — гэта аснова асноваў”.
(Спадар: ) “Чаму мала мэдалёў у нашых алімпійцаў? А нацыянальная ідэя? Ім няма за што рваць жылы. Няма за што!”
(Карэспандэнтка: ) “Чаму беларускія спартоўцы ў Афінах маюць мала ўзнагародаў?”
(Спадар: ) “Больш увагі спорту трэба надаваць, больш плаціць трэнэрам, каб яны не выяжджалі за мяжу, а выхоўвалі сваіх спартоўцаў. У Беларусі шмат маладых людзей здольных — можна падрыхтаваць”.
(Юнак: ) “Ня ведаю. Магчыма, камандная сыстэма сябе аджыла, і 25 мэдалёў, якія ад іх патрабуюць, цяжка здабыць”.
(Спадарыня: ) “Пэўна, трэба больш укладваць грошай у спорт ці што. Ну, ня ведаю”.
(Юнак: ) “Таму што падрыхтоўка была не найлепшая, не такая, да прыкладу, як у амэрыканскіх атлетаў. Можа, эканамічныя абставіны паўплывалі, можа, палітычныя”.
(Спадар: ) “Каб нармалёва было ў спорце, павінныя быць нармалёвы ўзровень дабрабыту ў краіне, упэўненасьць у будучыні, у заўтрашнім дні. А калі той спартовец выйдзе, да прыкладу, на пэнсію ў 30 гадоў без спэцыяльнасьці, бязь нейкай падтрымкі дзяржавы — што яму рабіць? Вось і вынік”.
(Карэспандэнтка: ) “Чаму беларускія спартоўцы ў Афінах маюць мала алімпійскіх мэдалёў?”
(Спадар: ) “Бо мала спартовых пляцовак, у моладзі іншыя ідэалы — не спартовыя. Таму так мала мэдалёў, таму перамагае ў асноўным Кітай, дзе ўсё наадварот”.
(Юначка: ) “Я лічу, што людзі, якія змагаюцца за сябе, возьмуць мэдаль, а калі за дзяржаву — не. За дзяржаву ніхто змагацца ня будзе. Ва ўсялякім разе, сярод моладзі такое меркаваньне”.
(Спадарыня: ) “Я выхоўвалася ў тыя часы, калі ўсё вырашаў энтузіязм. Я й цяпер веру, што ўсё вырашае энтузіязм. Але цяпер на ўсіх узроўнях я ня бачу ніякага энтузіязму”.
(Спадар: ) “Няма чаго абяцаць 25 мэдалёў! Учыніў спаборніцтва паміж калгасьнікамі й спартоўцамі! Менш гаварыць трэба, а больш працаваць”.
(Спадарыня: ) “Я вельмі апантаны чалавек і вельмі патрыятычны, і мне хочацца, каб нашыя беларусы мелі золата. Бо абяцанкі былі, й я ўжо думаю — ну, час ужо, калі? Трэба нешта рабіць! Трэцяе тысячагодзьдзе, дык можа трэба і ў спорце нешта новае!”
(Спадар: ) “Калі мы занадта ўзносімся, мы заўсёды апынаемся ў брудзе. Дажынкі, хвілінкі — гэта, канечне, усё трэба. Але вярнуцца да каранёў нашых продкаў, да веры — гэта аснова асноваў”.
(Спадар: ) “Чаму мала мэдалёў у нашых алімпійцаў? А нацыянальная ідэя? Ім няма за што рваць жылы. Няма за што!”
