Генэрал Валер Фралоў зьвярнуўся ў суд Маскоўскага раёну Менску з пазовам аб абароне гонару, годнасьці й кампэнсацыі маральнай страты з нагоды публікацыі ў “Обозревателе” 15 жніўня 2003 году артыкулу пад назовам “Дэпутаты Касьян, Навасяд і Фралоў – асабовыя антысэміты?”
У публікацыі са спасылкай на словы старшыні Саюзу габрэйскіх арганізацый і суполак Беларусі Леаніда Левіна сьцьвярджалася, што дэпутаты Фралоў і Навасяд вызнаюць асабовы антысэмітызм, да таго ж, “прапаведуюць нелюбоў да габрэяў паўсюль, дзе ні знаходзіліся б”.
Пасьля выхаду публікацыі Леанід Левін затэлефанаваў дэпутатам Фралову й Навасяду й сказаў, што ён такога ніколі не гаварыў. Леанід Левін накіраваў ліст у рэдакцыю з патрабаваньнем аспрэчаньня. Але яно не было надрукавана.
(Левін: ) “Гэта нейкія словы нейкай дзяўчыны, сказаныя за маімі словамі. Яна сама назвала гэтыя імёны, я нават і не памятаў. Таму я ад першага да апошняга слова цьверджу: я ніколі гэтага не казаў. І нават ня думаў пра такое. Таму што я ведаю: гэтыя людзі ня могуць быць антысэмітамі”.
Дэпутат Валер Фралоў патрабуе ад рэдакцыі “Обозревателя” надрукаваць аспрэчаньне й выплаціць яму 100 мільёнаў рублёў кампэнсацыі маральнай страты.
(Фралоў: ) “Мяне азначылі ў гэтай газэце як антысэміта. Маімі суседзямі недзе з 4 да 17 гадоў былі габрэі. І каб не яны, то я ў сваім пралетарскім раёне на аўтазаводзе, можа, зусім іншым чалавекам быў бы. У мяне ёсьць сябар таксама габрэй Анатоль Гантварг, ён чатыры разы быў чэмпіёнам сьвету па шашках. Мы зь ім сябруем гадоў з чатырох. Таму, калі мяне зрабілі такім антысэмітам, мне гэта было вельмі непрыемна. Бо я стаўлюся да габрэяў, як да ўсіх людзей, ніяк не вылучаю іх сярод іншых. А з другога боку, я апошнім часам шмат дзе ежджу, і такая пляма “антысэміт” мне – як палітыку – ня вельмі спрыяе. Здаралася ў часе сустрэч даводзіць, што я не такі”.
(Карэспандэнтка: ) “Той артыкул быў надрукаваны летась у жніўні. А Вы зьвярнуліся з пазовам у суд практычна праз год…”
(Фралоў: ) “Мне доўгі час казалі людзі, габрэі, якіх я паважаю, што трэба гэта зрабіць. Але неяк усё былі іншыя справы. Я, як Рыбакоў: той праз два гады падаў у суд заяву. А я праз год, трохі хутчэй за яго”.
(Карэспандэнтка: ) “Вы патрабуеце 100 мільёнаў рублёў… Калі атрымаецца спагнаць гэтыя грошы з “Обозревателя”, то, можа, пэўная частка іх пойдзе на дапамогу “Народнай волі”, якая сплачвае даволі вялікія штрафы з прычын публікацый, зьвязаных з “Обозревателем”.
(Фралоў: ) “Я думаю, што так і адбудзецца”.
Як паведаміла Радыё Свабода намесьніца галоўнага рэдактара газэты “Обозреватель” Вольга Тарасевіч, пазову Валер’я Фралова ў рэдакцыі пакуль не атрымалі, і таму камэнтаваць сытуацыю ня будуць.
Нагадаю: вышэйзгаданы артыкул у “Обозревателе” аказаўся падставай для публікацыі ў “Народнай волі” матэрыялу “Как “Обозреватель” Сергея Атрощенко по-бандитски обошелся с Леонидом Левиным”. Тады таварыства “Альянс-мэдыя”, якім валодае Сяргей Атрошчанка, запатрабавала праз суд 50 мільёнаў рублёў кампэнсацыі з “Народнай волі” за маральную страту. Сёлета ў лютым суд Ленінскага раёну Менску часткова задаволіў пазоў і прызнаў назву артыкулу, а таксама некалькі фраз зь яго абразай для дзелавой рэпутацыі “Обозревателя”. Пры гэтым патрабаваньня аб выплаце кампэнсацыі на 50 мільёнаў рублёў суд не задаволіў.
У публікацыі са спасылкай на словы старшыні Саюзу габрэйскіх арганізацый і суполак Беларусі Леаніда Левіна сьцьвярджалася, што дэпутаты Фралоў і Навасяд вызнаюць асабовы антысэмітызм, да таго ж, “прапаведуюць нелюбоў да габрэяў паўсюль, дзе ні знаходзіліся б”.
Пасьля выхаду публікацыі Леанід Левін затэлефанаваў дэпутатам Фралову й Навасяду й сказаў, што ён такога ніколі не гаварыў. Леанід Левін накіраваў ліст у рэдакцыю з патрабаваньнем аспрэчаньня. Але яно не было надрукавана.
(Левін: ) “Гэта нейкія словы нейкай дзяўчыны, сказаныя за маімі словамі. Яна сама назвала гэтыя імёны, я нават і не памятаў. Таму я ад першага да апошняга слова цьверджу: я ніколі гэтага не казаў. І нават ня думаў пра такое. Таму што я ведаю: гэтыя людзі ня могуць быць антысэмітамі”.
Дэпутат Валер Фралоў патрабуе ад рэдакцыі “Обозревателя” надрукаваць аспрэчаньне й выплаціць яму 100 мільёнаў рублёў кампэнсацыі маральнай страты.
(Фралоў: ) “Мяне азначылі ў гэтай газэце як антысэміта. Маімі суседзямі недзе з 4 да 17 гадоў былі габрэі. І каб не яны, то я ў сваім пралетарскім раёне на аўтазаводзе, можа, зусім іншым чалавекам быў бы. У мяне ёсьць сябар таксама габрэй Анатоль Гантварг, ён чатыры разы быў чэмпіёнам сьвету па шашках. Мы зь ім сябруем гадоў з чатырох. Таму, калі мяне зрабілі такім антысэмітам, мне гэта было вельмі непрыемна. Бо я стаўлюся да габрэяў, як да ўсіх людзей, ніяк не вылучаю іх сярод іншых. А з другога боку, я апошнім часам шмат дзе ежджу, і такая пляма “антысэміт” мне – як палітыку – ня вельмі спрыяе. Здаралася ў часе сустрэч даводзіць, што я не такі”.
(Карэспандэнтка: ) “Той артыкул быў надрукаваны летась у жніўні. А Вы зьвярнуліся з пазовам у суд практычна праз год…”
(Фралоў: ) “Мне доўгі час казалі людзі, габрэі, якіх я паважаю, што трэба гэта зрабіць. Але неяк усё былі іншыя справы. Я, як Рыбакоў: той праз два гады падаў у суд заяву. А я праз год, трохі хутчэй за яго”.
(Карэспандэнтка: ) “Вы патрабуеце 100 мільёнаў рублёў… Калі атрымаецца спагнаць гэтыя грошы з “Обозревателя”, то, можа, пэўная частка іх пойдзе на дапамогу “Народнай волі”, якая сплачвае даволі вялікія штрафы з прычын публікацый, зьвязаных з “Обозревателем”.
(Фралоў: ) “Я думаю, што так і адбудзецца”.
Як паведаміла Радыё Свабода намесьніца галоўнага рэдактара газэты “Обозреватель” Вольга Тарасевіч, пазову Валер’я Фралова ў рэдакцыі пакуль не атрымалі, і таму камэнтаваць сытуацыю ня будуць.
Нагадаю: вышэйзгаданы артыкул у “Обозревателе” аказаўся падставай для публікацыі ў “Народнай волі” матэрыялу “Как “Обозреватель” Сергея Атрощенко по-бандитски обошелся с Леонидом Левиным”. Тады таварыства “Альянс-мэдыя”, якім валодае Сяргей Атрошчанка, запатрабавала праз суд 50 мільёнаў рублёў кампэнсацыі з “Народнай волі” за маральную страту. Сёлета ў лютым суд Ленінскага раёну Менску часткова задаволіў пазоў і прызнаў назву артыкулу, а таксама некалькі фраз зь яго абразай для дзелавой рэпутацыі “Обозревателя”. Пры гэтым патрабаваньня аб выплаце кампэнсацыі на 50 мільёнаў рублёў суд не задаволіў.
