Надпіс – “Минский метрополитен – гордость столицы”. Сіне-блакітна-шэрыя таны. Адна з адметнасьцяў у тым, што тунэлі на пад''ездах да станцыяў асьветленыя: няма цемры за вакном.
Хлопцы: “Мы толькі прыехалі на экскурсію. Цікавая станцыя “Пасадкі няма”. Самая цікавая – туды не пушчаюць. Едзеш у цэнтры – там тунэлі цёмныя, а тут сьветлыя. Тут ціха едзе цягнік. Тут лепш, чым станцыі ў цэнтры выглядаюць”.
Мэтро зьявілася ў Менску ў 1984 годзе. Першыя станцыі першай лініі скрозь аздобленыя канцэптуальнымі мастацкімі творамі. Другая лінія зробленая прасьцей. Новыя станцыі вырашаныя арыгінальнымі дызайнэрскімі хадамі, але безь ляпніны, без мазаікі, без манумэнтальных жанраў выяўленчага мастацтва.
Некаторыя падкрэсьліваюць, што прыехалі адмыслова на экскурсію:
Спадар: “Я толькі што ўвайшоў, першы раз. Вельмі цікавая станцыя. Арыгінальна зроблена. Просьценька, але з густам”.
Карэспандэнт: “Першыя станцыі, зробленыя канцэптуальным мастацтвам…”
Спадар: “Як у Маскве ў 1935 годзе… Гэта адказвае патрабаваньням часу”.
Карэспандэнт: “А дзе весялей – на Кастрычніцкай, ці тут?”
Спадар: “Тут”.
Карэспандэнт: “Затое весела”.
Спадарыня: “На “Кастрычніцкай”, “Плошчы перамогі”… Мне паўсюль добра”.
Карэспандэнт: “Тут жа ўсё просьценька, а там ляпніна, мазаіка…”
Спадарыня: “Не-не, мне гэта не вельмі трэба. Галоўнае, каб было зручна і хутка даяжджаць”.
Спадар: “Добрая станцыя, прыгожая. Дызайн нічога сабе, так, нармальна… Мне больш падабаюцца новыя станцыі, чым папярэднія. Неяк воку лягчэй і ўспрыняцьце лепей. Больш неяк прастору”.
Хлопцы: “Мы толькі прыехалі на экскурсію. Цікавая станцыя “Пасадкі няма”. Самая цікавая – туды не пушчаюць. Едзеш у цэнтры – там тунэлі цёмныя, а тут сьветлыя. Тут ціха едзе цягнік. Тут лепш, чым станцыі ў цэнтры выглядаюць”.
Мэтро зьявілася ў Менску ў 1984 годзе. Першыя станцыі першай лініі скрозь аздобленыя канцэптуальнымі мастацкімі творамі. Другая лінія зробленая прасьцей. Новыя станцыі вырашаныя арыгінальнымі дызайнэрскімі хадамі, але безь ляпніны, без мазаікі, без манумэнтальных жанраў выяўленчага мастацтва.
Некаторыя падкрэсьліваюць, што прыехалі адмыслова на экскурсію:
Спадар: “Я толькі што ўвайшоў, першы раз. Вельмі цікавая станцыя. Арыгінальна зроблена. Просьценька, але з густам”.
Карэспандэнт: “Першыя станцыі, зробленыя канцэптуальным мастацтвам…”
Спадар: “Як у Маскве ў 1935 годзе… Гэта адказвае патрабаваньням часу”.
Карэспандэнт: “А дзе весялей – на Кастрычніцкай, ці тут?”
Спадар: “Тут”.
Карэспандэнт: “Затое весела”.
Спадарыня: “На “Кастрычніцкай”, “Плошчы перамогі”… Мне паўсюль добра”.
Карэспандэнт: “Тут жа ўсё просьценька, а там ляпніна, мазаіка…”
Спадарыня: “Не-не, мне гэта не вельмі трэба. Галоўнае, каб было зручна і хутка даяжджаць”.
Спадар: “Добрая станцыя, прыгожая. Дызайн нічога сабе, так, нармальна… Мне больш падабаюцца новыя станцыі, чым папярэднія. Неяк воку лягчэй і ўспрыняцьце лепей. Больш неяк прастору”.
