Па-беларуску — без памылак: самы просты тэст

Не. Ходзяць па малако, па ваду, у грыбы: „па“ азначае мэту. Хадзіць „за вадой“ — значыць за плыньню, куды вада пацячэ.

Так! Ходзяць па малако, па ваду, у грыбы: „па“ азначае мэту. Хадзіць „за вадой“ — значыць за плыньню, куды вада пацячэ.

Не. Ходзяць па малако, па ваду, у грыбы: „па“ азначае мэту. Хадзіць „за вадой“ — значыць за плыньню, куды вада пацячэ.

Не. Малое дзіця (ёсьць і варыянт дзіцё). Скланяйма правільна: Майму дзіцяці ўжо год. Гуляем зь дзíцем у двары.

Не. Малое дзіця (ёсьць і варыянт дзіцё). Скланяйма правільна: Майму дзіцяці ўжо год. Гуляем зь дзíцем у двары.

Так. Малое дзіця (ёсьць і варыянт дзіцё). Скланяйма правільна: Майму дзіцяці ўжо год. Гуляем зь дзíцем у двары.

Не. Што ты там ясí? А мне не дасí? Словы есьці і даць па-беларуску спрагаюцца адметна: я ем, ты ясí, ён/яна есьць, мы ямо, вы ясьцé, яны ядуць.

Так. Што ты там ясí? А мне не дасí? Словы есьці і даць па-беларуску спрагаюцца адметна: я ем, ты ясí, ён/яна есьць, мы ямо, вы ясьцé, яны ядуць.

Не. Што ты там ясí? А мне не дасí? Словы есьці і даць па-беларуску спрагаюцца адметна: я ем, ты ясí, ён/яна есьць, мы ямо, вы ясьцé, яны ядуць.

Не. Дзьвюма рукамі — мякка, бо дзьве рукі (форма жаночага роду). А ў мужчынскім родзе — цьвёрда: за двума зайцáмі, бо два зайцы́.

Не. Дзьвюма рукамі — мякка, бо дзьве рукі (форма жаночага роду). А ў мужчынскім родзе — цьвёрда: за двума зайцáмі, бо два зайцы́.

Так! Дзьвюма рукамі — мякка, бо дзьве рукі (форма жаночага роду). А ў мужчынскім родзе — цьвёрда: за двума зайцáмі, бо два зайцы́.

Так! На руцэ́, пры Аленцы. У канцы слова КЕ ХЕ ГЕ не бывае! Рака — на рацэ, кніга — у кнізе, Лявоніха — Лявонісе: тут знакамітыя беларускія чаргаваньні К > Ц, Г > З, Х > С.

Не. На руцэ́, пры Аленцы. У канцы слова КЕ ХЕ ГЕ не бывае! Рака — на рацэ, кніга — у кнізе, Лявоніха — Лявонісе: тут знакамітыя беларускія чаргаваньні К > Ц, Г > З, Х > С.

Не. На руцэ́, пры Аленцы. У канцы слова КЕ ХЕ ГЕ не бывае! Рака — на рацэ, кніга — у кнізе, Лявоніха — Лявонісе: тут знакамітыя беларускія чаргаваньні К > Ц, Г > З, Х > С.

Не. Каму? Тáту; Янку Купалу; старасту. Скланяем паводле ўзору мужчынскага роду.

Так! Каму? Тáту; Янку Купалу; старасту. Скланяем паводле ўзору мужчынскага роду.

Не. Каму? Тáту; Янку Купалу; старасту. Скланяем паводле ўзору мужчынскага роду.

Не. Лі акуратна, пі культурна, ня сёрбай! Ліць, піць, віць, біць — лі, пі, бі, ві. „Біце ў сэрцы іх, біце мячамі!“ (Багдановіч. „Пагоня“)

Не. Лі акуратна, пі культурна, ня сёрбай! Ліць, піць, віць, біць — лі, пі, бі, ві. „Біце ў сэрцы іх, біце мячамі!“ (Багдановіч. „Пагоня“)

Так! Лі акуратна, пі культурна, ня сёрбай! Ліць, піць, віць, біць — лі, пі, бі, ві. „Біце ў сэрцы іх, біце мячамі!“ (Багдановіч. „Пагоня“)

Не. Кпяць, сьмяюцца, а таксама, на жаль, зьдзекуюцца — з кагосьці.

Не. Кпяць, сьмяюцца, а таксама, на жаль, зьдзекуюцца — з кагосьці.

Так! Кпяць, сьмяюцца, а таксама, на жаль, зьдзекуюцца — з кагосьці.

Так. Шаноўнае спадарства! — зварот да жанчын і мужчын разам.

Не. Шаноўнае спадарства! — зварот да жанчын і мужчын разам.

Не. Шаноўнае спадарства! — зварот да жанчын і мужчын разам.

Не. Шаноўнае спадарства! — зварот да жанчын і мужчын разам.

Так! Ружы (каму?) табе. Утульна (пры кім?) пры табе. Але: Хачу бачыць (каго?) цябе. Запомніць лёгка: мне — табе, мяне — цябе.

Не. Ружы (каму?) табе. Утульна (пры кім?) пры табе. Але: Хачу бачыць (каго?) цябе. Запомніць лёгка: мне — табе, мяне — цябе.

Не. Ружы (каму?) табе. Утульна (пры кім?) пры табе. Але: Хачу бачыць (каго?) цябе. Запомніць лёгка: мне — табе, мяне — цябе.