"Глядзі, - кажа Алесь,-
па небе плывуць вершы:
кожнае
воблака
аркуш.
Па возеры напісаныя вершы:
кожная
хваля
аркуш."
"Глядзі, - кажу яму я, -
неба, возера і манастыр -
усё ў нас сьпісанае вершамі:
кожны
выдых
верш."
Ў гэты міг праляцелі анёлы,
ціхім голасам сьпяваючы вершы...
Алесь і я слухаем,
маўчым
і
плачам.
(Пераклад Людкі Сільновай)
