Актывісты таварыства прадставілі Сяргея яшчэ й як найпершага постмадэрніста Гомеля, цудоўнага містыфікатара. А пачалася вечарына з вакалу Сяргея — песьні што запала яму ў душу дзесяць зь лішкам гадоў таму. Прысьвячалася песьня лісту нявернай сяброўкі да маладога канвойнага.
Творча пераасэнсаваў паэт і песьню з кінафільму «Дажывем да панядзелка», напісаў да яе словы й прасьпяваў прысутным:
Балахонаў багата жартаваў, адказваў на пытаньні, чытаў свае вершы.
Па дакумэнтах Сяргей Балахонаў нарадзіўся ў Гомелі ў 1977 годзе, хаця насамрэч — у вёсцы Сьвяцілавічы Веткаўскага раёну. Скончыў гістарычны факультэт Гомельскага дзяржаўнага ўнівэрсытэту. Настаўнічаў, служыў у войску. Цяпер таксама настаўнічае. І піша. У сваім блогу таксама. Аўтар зборніка прозы «Імя грушы». Па сакрэце паведаміў, што ў выдавецтве «Логвінаў» рыхтуецца пабачыць сьвет ягоная новая кніга.
«Як добра было, калі б гэта здарылася да Новага году», — з надзеяй кажа Сяргей.
Творча пераасэнсаваў паэт і песьню з кінафільму «Дажывем да панядзелка», напісаў да яе словы й прасьпяваў прысутным:
Мабыць, час прысьпеў замоўкнуць,
Толькі крыўдна мне за родны кут.
Я пяю, усеўшыся на покуць:
«Ангелы здесь больше не живут».
Толькі крыўдна мне за родны кут.
Я пяю, усеўшыся на покуць:
«Ангелы здесь больше не живут».
Балахонаў багата жартаваў, адказваў на пытаньні, чытаў свае вершы.
Па дакумэнтах Сяргей Балахонаў нарадзіўся ў Гомелі ў 1977 годзе, хаця насамрэч — у вёсцы Сьвяцілавічы Веткаўскага раёну. Скончыў гістарычны факультэт Гомельскага дзяржаўнага ўнівэрсытэту. Настаўнічаў, служыў у войску. Цяпер таксама настаўнічае. І піша. У сваім блогу таксама. Аўтар зборніка прозы «Імя грушы». Па сакрэце паведаміў, што ў выдавецтве «Логвінаў» рыхтуецца пабачыць сьвет ягоная новая кніга.
«Як добра было, калі б гэта здарылася да Новага году», — з надзеяй кажа Сяргей.
