Саўка:
Сматры, Рыгор, какія лісьцікі!
Ў сваі права вашла вясна.
Сагласна ўсем законам фізікі
Пара ўжэ прыляцець паслам.
Грышка:
Лятуць стракатымі чародамі,
Пакінуўшы свой Эўразьвяз,
Па-над садамі і гародамі
Ад родных ніў лятуць да нас.
Саўка:
Ляцяць абратна ў Сінявокую,
Усе забросіўшы дзяла…
Хоць растаянье й не далёкае,
Мянтальна пропасьць пралягла.
Грышка:
З Эўропы цягнуцца да нас яны –
На наш, хоць блізкі, ды ўсход.
А вось арлу амэрыканскаму
Які ўжо год сюды – няўлёт.
Саўка:
Арлоў чужых, Рыгор, ня нада нам,
У нас есьць свой, яшчо какой!
Ох, как камандаваў парадам он!
Ня відзеў, нет? Ну ты дурной!
Грышка:
Казалі, што яны ня вернуцца –
Ўсё, чамадан, Брусэль, вакзал.
А вось жа Карлсан – цьху ты! – Эрыксан –
Ён дык вярнуцца абяцаў.
Саўка:
Сматры, Рыгор, какія лісьцікі!
Сматры, Рыгор, прышла вясна.
Сагласна правілам паліцікі,
Паслы даўжны вярнуцца к нам.
