Лінкі ўнівэрсальнага доступу

“Тут тыя, хто ня мог заставацца дома”


У Менску адбыўся Чарнобыльскі шлях. 24-ю гадавіну катастрофы адзначылі жалобным шэсьцем ад Акадэміі навук вуліцай Сурганава да Чарнобыльскай капліцы. Пасьля сумеснай малітвы людзі разышліся. Сёлетняя акцыя не была масавай — каля тысячы чалавек, сярод якіх ліквідатары наступстваў Чарнобыльскай аварыі, актывісты моладзевых арганізацый, палітыкі і грамадзкія дзеячы.

Наста Палажанка: «Малады фронт» ня ўдзельнічаў у Чарнобыльскім шляху 2 гады з-за таго, што гэта было больш падобнае на карнавал, але зь вялікай сумнай нагоды. Гэтым разам, паколькі арганізатары вырашылі вярнуць статус жалобнага мерапрыемства, маладафронтаўцы ня толькі далучыліся, але зьяўляліся аднымі з арганізатараў гэтай акцыі. Я прыйшла, каб выказаць спачуваньне ў такой жудаснай трагедыі«.

85-гадовы Павал Іваненка: «Ніколі не прапускаў ніводнага шэсьця... У 1986 годзе мая вёска паляцела да Бога. 50 ці нават болей сем’яў пераселеныя ў Менск. Паляцеў мой домік, які я, вярнуўшыся паранены з-пад Мазыра, пабудаваў... Прапаў домік, і на радзіму ўжо нельга паехаць... 30-кілямэтравая зона».

Мікола Статкевіч: «Я палічыў за свой абавязак быць тут, бо калі ня будзе Чарнобыльскага шляху, гэтага штогадовага напаміну нашай уладзе пра чарнобыльскія праблемы, то яна зробіць выгляд, што й праблемаў няма. Я тут яшчэ й таму, што цяпер спынены радыяцыйны кантроль за харчаваньнем, што кожны трэці мянчук мае радыенукліды ў сваім арганізьме, таму што ў Чарнобыльскай зоне працягваюцца сельскагаспадарчыя работы, нават нейкія пляны выконваюцца і перавыконваюцца, а мы гэта ўсё ямо».

Сяргей Скрабец: «Я прыйшоў сюды, бо лічу, што гэта вельмі добрая магчымасьць прайсьці пад бел-чырвона-белым сьцягам і паказаць, што ў нашай краіне ня ўсе згодныя з палітыкай дыктатуры і гэтага рэжыму. Шкада нацыю, але яшчэ больш шкада, што над ёй пануе незаконная ўлада».

Павал Севярынец: «Ну, апошнім часам на Чарнобыльскі шлях увогуле ходзіць мала людзей, бо акцыі праходзілі ў такім дзіўнаватым фармаце: прыходзілі паказаць, што яны ёсьць, розныя арганізацыі. Праблема сур’ёзная і глыбокая. Гэта не дзіцячы садок і не пясочніца. Гэта вельмі сур’ёзная тэма для Беларусі, тэма жыцьця і сьмерці. Канечне, тыя турнікеты, якія тут пастаўленыя, у мяне выклікаюць асацыяцыю з учорашнімі кабінкамі для галасаваньня».

Прадстаўнікі расейскай арганізацыі «Оборона»: «Узялі трох каардынатаў руху „Оборона“. Відаць, у іх былі нейкія наводкі. Ніколі не сутыкаўся з зваротам у расейскую амбасаду ў іншай краіне, але крыху шакаваны тым фактам, што ў консульскім аддзеле тэлефон прапаноўваў нам зайсьці на інтэрнэт-старонку амбасады і паглядзець як яна выглядае. Дзяжурны, калі я ня проста казаў, што ў мяне нейкія справы, а крычаў, што людзей скралі сярод белага дня, паабяцаў скласьці рапарт пра гэта, але сказаў, што разгляд гэтага адбудзецца толькі заўтра».

Ліквідатар наступстваў Чарнобыльскай аварыі Васіль Сільвестр: «Прыехалі на гэты мітынг таму, што ў нас у Калінкавічах адкрываць помнік удзельнікам і ліквідатарам аварыі на ЧАЭС, а нас не запрасілі. Ну, раз не запрасілі, мы прыехалі ў Менск, каб разам з маімі калегамі гэтую дату адзначыць тут».

Генадзь Бураўкін: «Гэта той дзень, калі я заўсёды прыходжу. У мяне дзьве такія даты сьвятыя — Дзень Волі і Чарнобыльскі шлях.

Аляксей Марачкін: «Я хачу сказаць, што 26 красавіка — дзень вядомы ў сьвеце. Мы стаім тут перад Акадэміяй навук, а гэтае месца намоленае такімі людзьмі як Алесь Адамовіч, які быў некалі на Чарнобыльскім шляху, і таксама Васіль Быкаў. Мала людзей. Палітычных лідэраў вы тут ня ўбачыце... Тут людзі, каму гэта баліць. Хто ня мог заставацца дома».
Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG