Лінкі ўнівэрсальнага доступу

«Праблема не ў Курапатах, праблема ў сыстэме», — Антон Астаповіч


Антон Астаповіч
Антон Астаповіч

Пракуратура Менску разгледзела зварот старшыні Беларускага добраахвотнага таварыства аховы помнікаў гісторыі і культуры Антона Астаповіча адносна будаўніцтва офіснага цэнтру ў межах ахоўнай зоны Курапатаў.

Пракуратура паведаміла Астаповічу пра вынікі праверкі аўкцыёну па зямельным участку пад будаўніцтва офіснага цэнтру побач з домам № 49 на вуліцы Мірашнічэнкі ў Менску. На момант аўкцыёну гэты зямельны ўчастак уваходзіў у межы ахоўнай зоны Курапат, якія былі зацьверджаныя ў 2004 годзе.

Паводле Астаповіча, зь ліста пракуратуры вынікае, што «Белдзіпразем», інстытут, які займаецца землеўладкаваньнем у Беларусі, ня меў інфармацыі пра межы ахоўных зонаў. У выніку згодна зь яго распрацоўкамі названы зямельны ўчастак і быў уключаны ў пералік тых участкаў, якія выстаўляліся на аўкцыён.

У інтэрвію карэспандэнту Свабоды Антон Астаповіч сказаў, што гэта «насамрэч сыстэмная хвароба ў Беларусі».

— Вельмі часта ў нас у паралельнай прасторы існуюць нарматыўныя дакумэнты Міністэрства культуры, нарматыўныя дакумэнты па зямельным заканадаўстве і па прыродаахове. Насамрэч у нас вельмі часта ўсё гэта існуе ў паралельных плоскасьцях і ня ўвязваецца адно з адным. Таму для мяне нічога дзіўнага не было, калі ў адказе пракуратуры я прачытаў, што «Белдзіпразем» не валодаў інфармацыяй пра межы ахоўных зон. Сытуацыя такая, і пра яе Таварыства аховы помнікаў неаднаразова гаварыла і пісала. І пакуль гэтая праблема ня будзе вырашана комплексна, то яна ніколі ня будзе вырашана ў тых жа Курапатах. Гэта комплексная праблема — увязваньне ўсяго заканадаўства ў адно цэлае.

Праблема не ў Курапатах, праблема ў сыстэме. Што сыстэма не працуе

Антон Астаповіч мяркуе, што гэты выпадак ня быў сьвядомым наступам на межы гісторыка-культурнай каштоўнасьці ў Курапатах.

— Я лічу, што калі завастрацца толькі на Курапатах, нічога не атрымаецца і з тымі ж Курапатамі. Гэта праблемы комплексныя. І Таварыства аховы помнікаў заўсёды гэтую праблему ставіць у комплексе. І наша пазыцыя найбольш абгрунтаваная і правільная. Таму што тыя ж Курапаты мы разглядаем як гісторыка-культурную каштоўнасьць, якіх у нас вельмі многа.

— Што будзе рабіць далей Таварыства, маючы такі адказ з пракуратуры?

— Будзем пісаць чарговы ліст з прапановамі, каб уся гэтая дакумэнтацыя па ахоўных зонах і пэрспэктыўная горадабудаўнічая дакумэнтацыя даходзіла, неяк увязвалася зь зямельнай дакумэнтацыяй. Будзе чарговая перапіска. Іначай гэта ня вырашыш.

— Як вы лічыце, з будаўніцтвам на Мірашнічэнкі ўжо такой небясьпекі не існуе? Плот там разабралі...

— Што тычыцца Курапатаў... Я аднолькавую небясьпеку бачу і для Курапатаў, і для гістарычнага цэнтру Менску, і для гістарычных цэнтраў Віцебску, Пінску... Я бачу аднолькавую небясьпеку. У любы момант нешта можа адбыцца. А для гэтага зноў-такі трэба ставіць пытаньне пра нармальныя мэханізмы рэалізацыі прававых нормаў. Праблема не ў Курапатах, праблема ў сыстэме. Што сыстэма не працуе. І таму гэта пастаянна ўсё вылазіць, у тым ліку і на Курапатах. Толькі ў нас наш актыўны народ тое, што робіцца вакол, не заўважае. Яны заўважаюць гэтыя праблемы толькі на Курапатах.

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG