Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Дай, бо памру!


Ян Вэрмэр, “Дама п’е з джэнтльмэнам” (1658).
Ян Вэрмэр, “Дама п’е з джэнтльмэнам” (1658).

Досьвітак. Стукнула брамка. Нехта ідзе. Сабака ня брэша – няйначай, Валя (раней заліваўся, цяпер прывык). Бывае, і днём прыходзіць выпрасіць грошай, а як нарана – просіць бутэльку.

Стукае ў акно. Выходжу.

– Андрэеўна, дай, бо памру.

І гэтак заўсёды. Рукі трымае каля грудзей, часам падае на калені. Я сваруся-прашу-малю: “Суседачка, родная, не даводзь сябе, дай рады ня піць...” Яна пакорліва слухае, абяцае і дамагаецца свайго.

Сёньня цьвёрда стаю на сваім: “Не – і не!” Зачыніла дзьверы, накрылася коўдрай – а з надворку роспачнае маленьне:

– Андрэеўна! Ратуй!..

Натальля Плакса

Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG