Лінкі ўнівэрсальнага доступу

“Начная аБЛОГа” – 6 лютага


Агляд беларускага сеціва.


На форумах парталу TUT.by абмяркоўваюць заяву міністра інфармацыі Ўладзімера Русакевіча: у Беларусі абавязкова будзе закон аб інтэрнэце. У прыватнасьці, мяркуе міністар, інтэрнэт-вэрсіі пэрыядычных выданьняў павінны рэгістравацца як сродкі масавай інфармацыі. Меркаваньні ўдзельнікаў форумаў:

“Я мяркую, абмяжуюцца кітайскім досьведам”;

“Дык а ў чым праблема, што яе трэба вырашаць?”;

“Няхай не забудуцца ўвесьці падатак на інтэрнэт дзеля папаўненьня бюджэту. Думаю, пару цэнтаў з мэгабайта ці хвіліны будзе цалкам дастаткова”;

“Рэгістрацыя электронных СМІ – справа патрэбная. Гэта дапаможа вырашыць праблемы шэрагу выданьняў, якія занадта дорага выдаваць на паперы, а церазь няпэўнасьць прававога статусу інтэрнэту яны ня могуць перайсьці ў электронны фармат. Напрыклад, шэраг навуковых часопісаў проста просяцца ў інтэрнэт, але паводле цяперашняга заканадаўства без рэгістрацыі ў Міністэрстве інфармацыі ў іх ня будзе статусу навуковага”.

У суполцы “Жывога журналу” by_politics Liashkou_a зьмяшчае трапныя выказваньні паспалітага люду па актуальных праблемах:

“Выкладчык ВНУ, кандыдат навук на прыпынку грамадзкага транспарту кажа: “Ну, маразм! Флікеры ўсіх прымушаюць насіць. (Зьедліва дадае) Ай-жа, малайцы! Хто там тое прыдумаў? Навумаў? Толькі ім трэба было тыя флікеры вырабіць аднолькавымі ў выглядзе зоркі Давіда. І гэта б адпавядала нашаму сапраўднаму становішчу ў гэтай дзяржаве. Цяпер мы ўсе нібыта тыя габрэі ў гета з гэтымі флікерамі. І цяперака бачна, вунь, Гаспадары – бюракраты, а астатнія – выгнанцы ва ўласнай краіне”.

А ў суполцы minsk_by абмяркоўваюць моўную праблему. Адзін з чальцоў суполкі заўважыў, што на ўказальніках для турыстаў у цэнтры Менску ў ангельскай транскрыпцыі гук “ч” перадаецца па-рознаму. Так, у ангельскім варыянце назвы Кастрычніцкай плошчы (Kastryčnickaja) ужытае “цэ з гачкам”, а ў назве музэі-сядзібы Ваньковічаў (Wankovicz) ужытае спалучэньне літараў “цэ” і “зэт”. Меркаваньні чальцоў суполкі:

“Уся Эўропа выкарыстоўвае ў ангельскіх указальніках нацыянальныя (latin-based of course) альфабэты, за выключэньнем выпадкаў, калі нейкая назва мае гістарычны ангельскі варыянт (напрыклад, Prague). І гэта цьвёрда й абсалютна правільна, бо назва павінна заўсёды выглядаць аднолькава. Якраз для таго, каб ня блытацца ў разнамоўных указальніках і даведніках. А як хто надпіс прачытае – справа дзясятая, бо бальшыня замежнікаў у кожным разе ня зможа зрабіць гэта правільна, фанэтыка, ведаеце, ува ўсіх розная”;

“Думаю, напісаньне прозьвішча Ваньковіч, нядоўга думаючы, узялі з польскае мовы: і W першая, i cz – гэта пальшчызмы...”;

“На гэтых шыльдах беларускія назвы звычайна трансьлітаруюць, як левая пятка пажадае”.

На сайце Indymedia сёньня зьявілася такое паведамленьне: “Менскі камітэт аховы помнікаў архітэктуры ўзгадніў знос будынку былой бібліятэкі імя Леніна. Тое, што будынак ёсьць агульнапрызнаным і афіцыйна зарэгістраваным помнікам архітэктуры канструктывізму, не спыніла чыноўнікаў ад архітэктуры. Канечне, бо знос бібліятэкі ёсьць часткай пляну пашырэньня будынку Адміністрацыі прэзыдэнта, дарэчы, таксама помніка архітэктуры...”
Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG