"...Праявіць сябе ў правінцыі значна цяжэй. Там няма ўмоваў вызваліць вольны час на тое, каб яна магла гэты час патраціць на грамадзкую дзейнасьць альбо нават на сябе. Па-другое, на жаль, у нашым грамадзтве, асабліва ў раёнах, у глыбінцы, глядзяць на тых, хто праяўляе грамадзкую актыўнасьць, як на белых варонаў. Як на тых, каму трэба больш за астатніх... Якія нібыта непрыстасаваныя да нармальнага жыцьця: павольнага, разважнага – маўляў, ім увесь час трэба больш, чымсьці ёсьць!.. Ад сваіх суседзяў, сяброў яна не сустракае падтрымкі – яна сустракае зьдзіўленыя позіркі...” (УВЕСЬ ТЭКСТ ПЕРАДАЧЫ "ПАЛІТЫЧНАЯ ГЕАГРАФІЯ")
Аляксандар Уліцёнак, Менск Сёлета беларускі жаночы рух адзначае 15-годзьдзе свайго нараджэньня і дзясятую гадавіну з пачатку масавага стварэньня жаночых арганізацыяў па-за сталіцай – у рэгіёнах краіны. Зараз у Міністэрстве юстыцыі зарэгістраваныя каля 20 нацыянальных і больш за 50 рэгіянальных структураў. Ці дае гэта падставу гаварыць пра масавасьць, эфэктыўнасьць жаночага руху? Як ён уплывае на дынаміку грамадзкіх працэсаў ў Беларусі? Зь якімі праблемамі сутыкаюцца сёньня жанчыны-актывісткі?
Самае папулярнае
1
