Аляксандар Казулін сказаў, што ягоная паездка ў Вялікабрытанію рыхтавалася яшчэ тры месяцы таму, калі было невядома, калі дакладна адбудзецца Кангрэс дэмсілаў. На заўвагу журналістаў — мо ёсьць сэнс адмовіцца ад паездкі ў Лёндан на карысьць кангрэсу? — спадар Казулін прамаўчаў. А ягоны першы намесьнік Анатоль Ляўковіч патлумачыў, што Беларуская сацыял-дэмакратычная партыя (“Грамада”) — моцная сіла, і таму зусім неабавязкова, каб яе кіраўнік прысутнічаў на Кангрэсе.
Намесьнік старшыні партыі Ўладзімер Нісьцюк сказаў журналістам, што ў гэты час кантакты з Сацінтэрнам для партыі больш важныя, чым удзел яе лідэра ў Кангрэсе.
Між тым, на Кангрэсе дэмсілаў будуць 54 асобы, якія ўваходзяць у склад БСДП (“Грамада”). Усе яны былі абраныя альбо на рэгіянальных форумах, альбо, як, прыкладам, Лявон Дзейка ці Мечыслаў Грыб, зьяўляюцца дэпутатамі Вярхоўнага Савету і таму маюць права ўдзельнічаць у Кангрэсе. Паводле старшыні партыі, ніхто з дэлегатаў ня будзе зьвязаны партыйнай дысцыплінай. Кожны з удзельнікаў Кангрэсу ад сацыял-дэмакратычнай “Грамады” будзе галасаваць так, як палічыць мэтазгодным, гаворыць першы намесьнік старшыні партыі Анатоль Ляўковіч:
(Ляўковіч: ) “Партыя адмысловага рашэньня прымаць ня будзе. Хай удзельнікі Кангрэсу працуюць з гэтай паўсотняй чалавек. Хай агітуюць, хто за каго прагаласуе”.
З другога боку, Аляксандар Казулін паведаміў, што на Кангрэсе дзейнасьць дэлегатаў ад БСДП (“Грамада”) будуць каардынаваць намесьнікі старшыні партыі. Навошта гэта патрэбна, патлумачыў адзін з намесьнікаў — Уладзімер Нісьцюк:
(Нісьцюк: ) “На Кангрэсе акрамя абраньня адзінага кандыдата будзе разглядацца шэраг пытаньняў, зь якімі мы цяпер не пагаджаемся, якіх мы не падзяляем. Прапанаваны шэраг праектаў, якія будуць абмяркоўвацца і за якія будуць галасаваць. І каб не было неарганізаванасьці з боку нашых партыйцаў, мы будзем гэты працэс карэктаваць. Таму мы папрасілі, каб нашы калегі прыехалі трохі раней. Мы зь імі абмяркуем нашу пазыцыю толькі ў гэтым сэнсе. Таму што вельмі складаныя і адказныя праекты дакумэнтаў рыхтуюцца да Кангрэсу. Як ставіцца да гэтых праектаў, гэта ўжо партыйная пазыцыя”.
Аляксандар Казулін таксама заявіў, што для яго больш важны ня сам Кангрэс, а тое, ці будуць ягоныя ўдзельнікі выконваць прынятыя рашэньні. Ён згадаў 2001 год, калі, на ягоную думку, структуры Сямёна Домаша пасьля абраньня адзіным кандыдатам Уладзімера Ганчарыка фактычна спынілі працу на карысьць спадара Ганчарыка:
(Казулін: ) “Гэта таксама вельмі важны момант, калі сыстэмная апазыцыя зможа прыняць разумнае рашэньне аб аб’яднаньні — аб’яднаць свае структуры, актыў, рэсурсы, намаганьні... Мы думаем, што гэта пазытыў. Пытаньне толькі ў тым, ці зможа Кангрэс дэмсілаў дамагчыся гэтага пазытыва. Гэта адно з самых галоўных пытаньняў, якое Кангрэс мусіць вырашыць ня толькі падчас ягонага правядзеньня, але, як паказвае практыка, самае галоўнае будзе вырашацца пасьля. Таму што мы маем дастаткова сумны досьвед 2001 году”.
Намесьнік старшыні партыі Ўладзімер Нісьцюк сказаў журналістам, што ў гэты час кантакты з Сацінтэрнам для партыі больш важныя, чым удзел яе лідэра ў Кангрэсе.
Між тым, на Кангрэсе дэмсілаў будуць 54 асобы, якія ўваходзяць у склад БСДП (“Грамада”). Усе яны былі абраныя альбо на рэгіянальных форумах, альбо, як, прыкладам, Лявон Дзейка ці Мечыслаў Грыб, зьяўляюцца дэпутатамі Вярхоўнага Савету і таму маюць права ўдзельнічаць у Кангрэсе. Паводле старшыні партыі, ніхто з дэлегатаў ня будзе зьвязаны партыйнай дысцыплінай. Кожны з удзельнікаў Кангрэсу ад сацыял-дэмакратычнай “Грамады” будзе галасаваць так, як палічыць мэтазгодным, гаворыць першы намесьнік старшыні партыі Анатоль Ляўковіч:
(Ляўковіч: ) “Партыя адмысловага рашэньня прымаць ня будзе. Хай удзельнікі Кангрэсу працуюць з гэтай паўсотняй чалавек. Хай агітуюць, хто за каго прагаласуе”.
З другога боку, Аляксандар Казулін паведаміў, што на Кангрэсе дзейнасьць дэлегатаў ад БСДП (“Грамада”) будуць каардынаваць намесьнікі старшыні партыі. Навошта гэта патрэбна, патлумачыў адзін з намесьнікаў — Уладзімер Нісьцюк:
(Нісьцюк: ) “На Кангрэсе акрамя абраньня адзінага кандыдата будзе разглядацца шэраг пытаньняў, зь якімі мы цяпер не пагаджаемся, якіх мы не падзяляем. Прапанаваны шэраг праектаў, якія будуць абмяркоўвацца і за якія будуць галасаваць. І каб не было неарганізаванасьці з боку нашых партыйцаў, мы будзем гэты працэс карэктаваць. Таму мы папрасілі, каб нашы калегі прыехалі трохі раней. Мы зь імі абмяркуем нашу пазыцыю толькі ў гэтым сэнсе. Таму што вельмі складаныя і адказныя праекты дакумэнтаў рыхтуюцца да Кангрэсу. Як ставіцца да гэтых праектаў, гэта ўжо партыйная пазыцыя”.
Аляксандар Казулін таксама заявіў, што для яго больш важны ня сам Кангрэс, а тое, ці будуць ягоныя ўдзельнікі выконваць прынятыя рашэньні. Ён згадаў 2001 год, калі, на ягоную думку, структуры Сямёна Домаша пасьля абраньня адзіным кандыдатам Уладзімера Ганчарыка фактычна спынілі працу на карысьць спадара Ганчарыка:
(Казулін: ) “Гэта таксама вельмі важны момант, калі сыстэмная апазыцыя зможа прыняць разумнае рашэньне аб аб’яднаньні — аб’яднаць свае структуры, актыў, рэсурсы, намаганьні... Мы думаем, што гэта пазытыў. Пытаньне толькі ў тым, ці зможа Кангрэс дэмсілаў дамагчыся гэтага пазытыва. Гэта адно з самых галоўных пытаньняў, якое Кангрэс мусіць вырашыць ня толькі падчас ягонага правядзеньня, але, як паказвае практыка, самае галоўнае будзе вырашацца пасьля. Таму што мы маем дастаткова сумны досьвед 2001 году”.
