Біёлягі, якія вядуць назіраньні за жыцьцём самых буйных жывёлаў у сьвеце, адзначаюць, што ўлетку нарадзілася больш кіцянятаў, чым раней, але больш марскіх гігантаў загінула ў сутыкненьнях з караблямі.
Канадзкі ўрад ужо ўнёс зьмены ў маршрут і ўмовы руху караблёў, і гэтыя меры дапамаглі кітам – адзначае Мойра Браўн з акварыюму ў Бостане. Амэрыканскі ўрад аднак пакуль не адрэагаваў на прапановы абмежаваць хуткасьць і зьмяніць маршруты вадаплаваў. Мойра Браўн адзначае, што цягам апошніх 1.5 гадоў была зафіксаваная незвычайная высокая сьмяротнасьць кітоў у рэгіёне. “Мы згубілі восем кітоў мужчынскага полу і пяць – жаночага, а гэта значыць, што страты панесла ня толькі гэтая папуляцыя, але й будучая. Гэта быў сапраўдны ўдар па рэпрадукцыйным магчымасьцям кітоў з гэтага рэгіёну”.
Новая справаздача марскіх біёлягаў пацьвярджае зьвесткі пра зьніжэньне папуляцыі кітоў з Паўночнай Атлянтыкі. Сёньня ў сьвеце засталося ад 320 да 350 гэтых гігантаў. І таму навукоўцы і эколягі зьвяртаюцца да амэрыканскага ўраду з патрабаваньнем узяць прыклад з канадыйскага ўраду ды зрабіць шэраг крокаў, каб захаваць кітоў, асабліва ў той час, калі яны пачынаюць міграваць уздоўж атлянтычнага ўзьбярэжжа Злучаных Штатаў.
Сярод рэкамэндацыяў, зь якімі навукоўцы зьвярнуліся да ўраду, асноўнымі зьяўляюцца зьмена маршрутаў ды зьніжэньне хуткасьці руху караблёў у вызначаных рэгіёнах, асабліва ў той час, калі вядома, што там знаходзяцца кіты.
Мойра Браўн гаворыць, што ў марской індустрыі хуткасьць вадаплаваў увесь час узрастае. “Натуральна, што нікому з нас не падабаюцца абмежаваньні хуткасьці, але гэтая сытуацыя ня звычайная” – гаворыць Мойра Браўн.
Рух за захаваньне кітоў набывае папулярнасьць у Амэрыцы. Так, некалькі гадоў таму жыхары Фларыды даглядалі пяцёх кітоў, якія былі настолькі слабымі, што не маглі знаходзіцца ў адкрытым акіяне. Яны заставаліся ў лягуне ля берагоў Фларыды да тых часоў, пакуль вынікі аналізаў не паказалі, што кіты ўжо дастаткова моцныя для таго, каб самастойна жыць у адкрытых водах Атлянтыкі.
Канадзкі ўрад ужо ўнёс зьмены ў маршрут і ўмовы руху караблёў, і гэтыя меры дапамаглі кітам – адзначае Мойра Браўн з акварыюму ў Бостане. Амэрыканскі ўрад аднак пакуль не адрэагаваў на прапановы абмежаваць хуткасьць і зьмяніць маршруты вадаплаваў. Мойра Браўн адзначае, што цягам апошніх 1.5 гадоў была зафіксаваная незвычайная высокая сьмяротнасьць кітоў у рэгіёне. “Мы згубілі восем кітоў мужчынскага полу і пяць – жаночага, а гэта значыць, што страты панесла ня толькі гэтая папуляцыя, але й будучая. Гэта быў сапраўдны ўдар па рэпрадукцыйным магчымасьцям кітоў з гэтага рэгіёну”.
Новая справаздача марскіх біёлягаў пацьвярджае зьвесткі пра зьніжэньне папуляцыі кітоў з Паўночнай Атлянтыкі. Сёньня ў сьвеце засталося ад 320 да 350 гэтых гігантаў. І таму навукоўцы і эколягі зьвяртаюцца да амэрыканскага ўраду з патрабаваньнем узяць прыклад з канадыйскага ўраду ды зрабіць шэраг крокаў, каб захаваць кітоў, асабліва ў той час, калі яны пачынаюць міграваць уздоўж атлянтычнага ўзьбярэжжа Злучаных Штатаў.
Сярод рэкамэндацыяў, зь якімі навукоўцы зьвярнуліся да ўраду, асноўнымі зьяўляюцца зьмена маршрутаў ды зьніжэньне хуткасьці руху караблёў у вызначаных рэгіёнах, асабліва ў той час, калі вядома, што там знаходзяцца кіты.
Мойра Браўн гаворыць, што ў марской індустрыі хуткасьць вадаплаваў увесь час узрастае. “Натуральна, што нікому з нас не падабаюцца абмежаваньні хуткасьці, але гэтая сытуацыя ня звычайная” – гаворыць Мойра Браўн.
Рух за захаваньне кітоў набывае папулярнасьць у Амэрыцы. Так, некалькі гадоў таму жыхары Фларыды даглядалі пяцёх кітоў, якія былі настолькі слабымі, што не маглі знаходзіцца ў адкрытым акіяне. Яны заставаліся ў лягуне ля берагоў Фларыды да тых часоў, пакуль вынікі аналізаў не паказалі, што кіты ўжо дастаткова моцныя для таго, каб самастойна жыць у адкрытых водах Атлянтыкі.