(Спадар Алесь: ) “Правільна робяць. Косяць і косяць”.
(Спадар Ігар: ) “Правільна. Трэба такіх караць”.
(Спадар Аляксей: ) “Не. Не патрэбная крымінальная адказнасьць”.
(Спадар Іван: ) “Турмы і так перапоўненыя. Навошта ўсіх саджаць?”
(Спадарыня Алена: ) “Кожны хлопец, мужчына мусяць адбыць службу ў войску. Гэта школа жыцьця”.
(Карэспандэнт: ) “Як вы ставіцеся да таго, што ў Беларусі ўзмоцнена адказнасьць за ўхіленьне ад вайсковай службы?”
(Спадарыня Тацяна: ) “Адмоўна, таму што трэба глядзець, чаму ён ўхіляецца”.
(Спадар Зьміцер: ) “Лепей адміністрацыйная адказнасьць, чым крымінальная. Навошта калечыць жыцьцё?”
(Спадар Іван: ) “Я ўжо ўхіліўся”.
(Спадар Аляксей: ) “Трэба больш прапагандаваць вайсковую службу”.
(Спадарыня Натальля: ) “Я ня думаю, што наш прэзыдэнт да гэтага дойдзе”.
(Спадарыня Аксана: ) “Я, як маці, толькі за службу”.
(Спадарыня Ірына: ) “Насамрэч, людзі косяць ад войска ня толькі таму, што ня хочуць туды ісьці, а таму, што ёсьць сямейныя праблемы. Напрыклад, засталася цяжарная дзяўчына. І як можна за гэта садзіць у турму?”
(Спадар Віктар: ) “Наагул, адказнасьць за ўхіленьне быць павінна. У гэтым няма сумневу. Іншая справа, што гэта будзе — крымінальная, адміністрацыйная адказнасьць, альбо меры прафіляктычнага ўзьдзеяньня”.
(Спадарыня Сьвятлана: ) “Не патрэбная крымінальная адказнасьць. Хапіла б і адміністрацыйнай”.
(Спадар Віктар: ) “Відаць, гэта залежыць ад замежнапалітычнай сытуацыі. Але адказнасьць быць павінна”.
(Спадарыня Галіна: ) “А я супраць. Я не хачу служыць”.
(Спадар Антон: ) “Я таксама адмоўна стаўлюся да гэтага пытаньня”.
(Спадар Віталь: ) “А што рабіць у войску? Губляць паўтара году?”
(Спадар Міхаіл: ) “Адмоўна. У мяне шмат сяброў забралі ў войска пасьля ВНУ. Я лічу, што пасьля ВНУ, згубіўшы год на войска, цяжка будзе ўладкоўвацца на працу. Таму што час бяжыць, а мы мусім павышаць кваліфікацыю”.
(Спадар Віктар: ) “Тое, што не пагаджаюцца, гэта нармальная рэакцыя моладзі. У мяне два сыны, якія добраахвотна таксама шмат чаго ня хочуць рабіць. Тады бацькоўскі прымус”.
(Спадарыня Ірына: ) “Служба ў войску павінна быць свабодным выбарам кожнага маладога чалавека. І ўхіленьне ад яе не зьяўляецца злачынствам”.
(Спадар Ігар: ) “Правільна. Трэба такіх караць”.
(Спадар Аляксей: ) “Не. Не патрэбная крымінальная адказнасьць”.
(Спадар Іван: ) “Турмы і так перапоўненыя. Навошта ўсіх саджаць?”
(Спадарыня Алена: ) “Кожны хлопец, мужчына мусяць адбыць службу ў войску. Гэта школа жыцьця”.
(Карэспандэнт: ) “Як вы ставіцеся да таго, што ў Беларусі ўзмоцнена адказнасьць за ўхіленьне ад вайсковай службы?”
(Спадарыня Тацяна: ) “Адмоўна, таму што трэба глядзець, чаму ён ўхіляецца”.
(Спадар Зьміцер: ) “Лепей адміністрацыйная адказнасьць, чым крымінальная. Навошта калечыць жыцьцё?”
(Спадар Іван: ) “Я ўжо ўхіліўся”.
(Спадар Аляксей: ) “Трэба больш прапагандаваць вайсковую службу”.
(Спадарыня Натальля: ) “Я ня думаю, што наш прэзыдэнт да гэтага дойдзе”.
(Спадарыня Аксана: ) “Я, як маці, толькі за службу”.
(Спадарыня Ірына: ) “Насамрэч, людзі косяць ад войска ня толькі таму, што ня хочуць туды ісьці, а таму, што ёсьць сямейныя праблемы. Напрыклад, засталася цяжарная дзяўчына. І як можна за гэта садзіць у турму?”
(Спадар Віктар: ) “Наагул, адказнасьць за ўхіленьне быць павінна. У гэтым няма сумневу. Іншая справа, што гэта будзе — крымінальная, адміністрацыйная адказнасьць, альбо меры прафіляктычнага ўзьдзеяньня”.
(Спадарыня Сьвятлана: ) “Не патрэбная крымінальная адказнасьць. Хапіла б і адміністрацыйнай”.
(Спадар Віктар: ) “Відаць, гэта залежыць ад замежнапалітычнай сытуацыі. Але адказнасьць быць павінна”.
(Спадарыня Галіна: ) “А я супраць. Я не хачу служыць”.
(Спадар Антон: ) “Я таксама адмоўна стаўлюся да гэтага пытаньня”.
(Спадар Віталь: ) “А што рабіць у войску? Губляць паўтара году?”
(Спадар Міхаіл: ) “Адмоўна. У мяне шмат сяброў забралі ў войска пасьля ВНУ. Я лічу, што пасьля ВНУ, згубіўшы год на войска, цяжка будзе ўладкоўвацца на працу. Таму што час бяжыць, а мы мусім павышаць кваліфікацыю”.
(Спадар Віктар: ) “Тое, што не пагаджаюцца, гэта нармальная рэакцыя моладзі. У мяне два сыны, якія добраахвотна таксама шмат чаго ня хочуць рабіць. Тады бацькоўскі прымус”.
(Спадарыня Ірына: ) “Служба ў войску павінна быць свабодным выбарам кожнага маладога чалавека. І ўхіленьне ад яе не зьяўляецца злачынствам”.
