Яны называюцца “Отпор”, “Пора”, “Кхмара”, “Зубр”, “Ёкх”... Сёлета ў чэрвені прадстаўнікі гэтых і шэрагу іншых нацыянальных моладзевых рухаў у падтрымку дэмакратыі правялі свой першы сход у альбанскай сталіцы Тыране. Дарэчы, адпаведная арганізацыя ў Альбаніі, якая ладзіла гэтую сустрэчу называецца “М''яфт”(“Досыць”).
У часе форуму былі прааналізаваныя дачыненьні паміж моладзевымі аб’яднаньнямі і Захадам.
Прадстаўнік азэрбайджанскай арганізацыі “Ёкх” (“Не”) раскрытыкаваў надзвычайную асьцярожнасьць ЗША ў азэрбайджанскім пытаньні. Паводле ягоных словаў, нават пасьля 13-гадовай дыктатуры ў Азэрбайджане Злучаныя Штаты не зьбіраюцца падтрымліваць тут аніякай рэвалюцыі. Меркаваньне кшталту, “наўрад ці югаслаўскі сцэнар магчымы ў іншых краінах”, гучала нярэдка.
Як прагучала ў часе Тыранскай сустрэчы, сэрыя распачатых у Бялградзе ў 2000 годзе дэмакратычных рэвалюцыяў праўдападобна закране ў будучым годзе і Беларусь.
Што да “патэнцыйнай ахвяры будучай васільковай рэвалюцыі” – прэзыдэнта Лукашэнкі, то, як пішуць нямецкія аглядальнікі, ён пастаянна заяўляе адносна беспадстаўнасьці падобных спэкуляцыяў. Як кажа беларускі кіраўнік, яго спрабуюць зрынуць ужо 10 год і ўсё беспасьпяхова.
Паводле нямецкіх экспэртаў, у Лукашэнкі па-ранейшаму застаецца вялікая колькасьць прыхільнікаў на радзіме. Зь яго імем многія зьвязваюць адсутнасьць шокавай тэрапіі і розных непапулярных у народзе жорсткіх эканамічных экспэрымэнтаў, якія назіраюцца ў тых жа Расеі, Украіне, Грузіі. Аглядальнікі зьвяртаюць увагу і на пэрманэнтныя памылкі беларускай апазыцыі. Гэта, паводле немцаў, і непапулярная сярод насельніцтва расейскафоская рыторыка, і бездапаможнасьць у выбары альтэрнатыўнага Лукашэнку кандыдата.
Як піша “Junge Welt’, у Беларусі па-ранейшаму застаецца 12 апазыцыйных кандыдатаў на пасаду прэзыдэнта. Ня выключана, што бліжэйшым часам іхная колькасьць узрасьце да 15-ці, а можа нават і 20-ці. Зразумела, папулярнасьць гэтых людзей далёкая ад той, якую мае Лукашэнка. Рашэньне пра адзінага кандыдата будзе прынятае хутчэй за ўсё ўвосень, у часе Кангрэсу, які адбудзецца ў суседняй краіне, магчыма ва Ўкраіне, з удзелам вялікай колькасьці журналістаў амэрыканскіх і эўрапейскіх СМІ.
Нямецкія аналітыкі ацэньваюць даволі пэсымістычна пэрспэктывы беларускага перавароту ў тым выпадку, калі стаўка будзе рабіцца выключна на падтрымку Захаду, без уліку расейскага ўдзелу. Менавіта Пуцін можа забясьпечыць падзеньне беларускага дыктатара, пазбавіўшы рэжым адпаведных эканамічных датацыяў. Заходнія аналітыкі ў гэтым зьвязку не выключаюць гэтак званай рэвалюцыі зьверху. Ня выключана, што гэткае разьвіцьцё прывядзе да ўлады сілы яшчэ больш прарасейска арыентаваных палітыкаў, чым Лукашэнка. У такім выпадку непазьбежнай будзе карэкцыя праз другую празаходнюю рэвалюцыю, лічыць нямецкі журналіст "Junge Welt".
У часе форуму былі прааналізаваныя дачыненьні паміж моладзевымі аб’яднаньнямі і Захадам.
Прадстаўнік азэрбайджанскай арганізацыі “Ёкх” (“Не”) раскрытыкаваў надзвычайную асьцярожнасьць ЗША ў азэрбайджанскім пытаньні. Паводле ягоных словаў, нават пасьля 13-гадовай дыктатуры ў Азэрбайджане Злучаныя Штаты не зьбіраюцца падтрымліваць тут аніякай рэвалюцыі. Меркаваньне кшталту, “наўрад ці югаслаўскі сцэнар магчымы ў іншых краінах”, гучала нярэдка.
Як прагучала ў часе Тыранскай сустрэчы, сэрыя распачатых у Бялградзе ў 2000 годзе дэмакратычных рэвалюцыяў праўдападобна закране ў будучым годзе і Беларусь.
Што да “патэнцыйнай ахвяры будучай васільковай рэвалюцыі” – прэзыдэнта Лукашэнкі, то, як пішуць нямецкія аглядальнікі, ён пастаянна заяўляе адносна беспадстаўнасьці падобных спэкуляцыяў. Як кажа беларускі кіраўнік, яго спрабуюць зрынуць ужо 10 год і ўсё беспасьпяхова.
Паводле нямецкіх экспэртаў, у Лукашэнкі па-ранейшаму застаецца вялікая колькасьць прыхільнікаў на радзіме. Зь яго імем многія зьвязваюць адсутнасьць шокавай тэрапіі і розных непапулярных у народзе жорсткіх эканамічных экспэрымэнтаў, якія назіраюцца ў тых жа Расеі, Украіне, Грузіі. Аглядальнікі зьвяртаюць увагу і на пэрманэнтныя памылкі беларускай апазыцыі. Гэта, паводле немцаў, і непапулярная сярод насельніцтва расейскафоская рыторыка, і бездапаможнасьць у выбары альтэрнатыўнага Лукашэнку кандыдата.
Як піша “Junge Welt’, у Беларусі па-ранейшаму застаецца 12 апазыцыйных кандыдатаў на пасаду прэзыдэнта. Ня выключана, што бліжэйшым часам іхная колькасьць узрасьце да 15-ці, а можа нават і 20-ці. Зразумела, папулярнасьць гэтых людзей далёкая ад той, якую мае Лукашэнка. Рашэньне пра адзінага кандыдата будзе прынятае хутчэй за ўсё ўвосень, у часе Кангрэсу, які адбудзецца ў суседняй краіне, магчыма ва Ўкраіне, з удзелам вялікай колькасьці журналістаў амэрыканскіх і эўрапейскіх СМІ.
Нямецкія аналітыкі ацэньваюць даволі пэсымістычна пэрспэктывы беларускага перавароту ў тым выпадку, калі стаўка будзе рабіцца выключна на падтрымку Захаду, без уліку расейскага ўдзелу. Менавіта Пуцін можа забясьпечыць падзеньне беларускага дыктатара, пазбавіўшы рэжым адпаведных эканамічных датацыяў. Заходнія аналітыкі ў гэтым зьвязку не выключаюць гэтак званай рэвалюцыі зьверху. Ня выключана, што гэткае разьвіцьцё прывядзе да ўлады сілы яшчэ больш прарасейска арыентаваных палітыкаў, чым Лукашэнка. У такім выпадку непазьбежнай будзе карэкцыя праз другую празаходнюю рэвалюцыю, лічыць нямецкі журналіст "Junge Welt".
