Кіраўніку Грамадзкага фонду імя маршала Жукава Дзьмітрыю Сянько раз-пораз даводзіцца супакойваць вэтэранаў: маўляў, іхныя адлічэньні на помнік не змарнаваныя, і чакаюць свайго часу на адмысловым банкавым рахунку.
Разам з тым, спадар Сянько не хавае крыўду на гарадзкія ўлады, якія адразу паабяцалі ўсталяваць скульптуру ля Дому афіцэраў, а пасьля ад такой ідэі адмовіліся. У выніку час быў згублены, а інфляцыя “зьела” бронзавага каня: цяпер сабраных грошай хапае толькі на бюст.
(Cянько: ) “Было адпаведнае рашэньне, але потым улады зьнялі пытаньне. Мы зьбіраліся паставіць помнік на праспэкце Машэрава, але і ў гэтым выпадку ніякага адказу не атрымалі. Урэшце зьвярнуліся ў Міністэрства абароны з просьбай паставіць бюст на тэрыторыі Вайсковай акадэміі. 30 чэрвеня пытаньне будзе разглядацца на калегіі ведамства і тады ўсё вырашыцца канчаткова.
Праўда, давялося адмовіцца ад ідэі помніка, бо грошай ужо не хапае. На бюст хопіць. А ўвогуле, крыўдна, бо і па тэлевізары, і ў газэтах анансавалі: пытаньне з помнікам ля Дому афіцэраў практычна вырашанае. Але ж, бачыце, як зьмяняецца абстаноўка. А зараз яшчэ прыйшла дырэктыва прэзыдэнта – ніякай спонсарскай дапамогі. Таму атрымалася, што грошай на помнік няма”.
(Карэспандэнт: ) “Скульптары, якія працуюць над бюстам, беларускія?”
(Сянько: ) “Так, беларускі скульптар, пакуль не скажу – хто. Але бюст будзе годны, на пастамэнце, дзесьці 7,5 мэтраў у вышыню”.
Чаму ўлады, якія звычайна вельмі чула ставяцца да патрабаваньняў вэтэранаў, вырашылі адкарэктаваць сваё ж рашэньне аб увекавечаньні савецкага палкаводца? Пра гэта – архітэктар Уладзімер Папруга, які на момант абмеркаваньня мэтазгоднасьці помніка ля Дому афіцэраў быў сябрам горадабудаўнічай рады.
(Папруга: ) "З Домам афіцэраў у прынцыпе не стасуецца гэты помнік. Там маем танк, маем “Хлопчыка зь лебедзем”. Абсалютна іншы фармат. Калі б можна было весьці гаворку пра якісьці прысьценны памятны знак – гэта калі ласка. А помнік патрабуе вакол сябе адпаведнай фарматаванай горадабудаўнічай прасторы, у якую ён мог бы ўпісацца. Абсалютна лякальныя камэрныя бульвары, асбалютна інтэр’ерныя зоны, і помнік Жукаву там проста не “сядае”, нават калі хто-небудзь і захацеў бы яго там “пасадзіць”".
Скульптар Уладзімер Жбанаў, працы якога ўпрыгожваюць шмат якія паркі і грамадзкія месцы Беларусі, так адрэагаваў на ідэю ўсталяваньня помніка Георгію Жукаву ў Менску.
(Жбанаў: ) “Я разумею, што вы маеце на ўвазе: ці варта ўвогуле ўслаўляць у Менску расейскага палкаводца? Ведаеце, такія размовы ўжо былі і вакол сувораўскай вучэльні – з ухілам на тое, што насамрэч рабіла армія Суворава ў Беларусі.
Да таго ж, усё гэта адбываецца на тле адсутнасьці помнікаў беларускім асьветнікам і выбітным асобам… З гледзішча сацыяльнага – ці патрэбны такі помнік? – я б на гэта грошай ня даў. Я лепей на жывёлаў дам.
А з гледзішча скульптуры? Трэба абвяшчаць конкурс – у дадзеным выпадку гэта самы дэмакратычны і дыпляматычны падыход. Абвясьціць конкурс, і ўсё стане зразумела: пойдуць мастакі, стануць штосьці прапаноўваць, ці знойдуцца на гэта сродкі? Не – дзьверы зачыняцца. У любым разе праекту помніка я ня бачыў. Ну, стаіць у Маскве конны Жукаў. Жахлівы конь, сядзіць здаравенны “бык” на ім. Скульптура няўдалая, непрыгожая”.
Канчатковае рашэньне ў справе ўсталяваньне бюсту маршалу Жукаву на тэрыторыі Вайсковай акадэміі будзе прынятае 30 чэрвеня на калегіі Міністэрства абароны.
Разам з тым, спадар Сянько не хавае крыўду на гарадзкія ўлады, якія адразу паабяцалі ўсталяваць скульптуру ля Дому афіцэраў, а пасьля ад такой ідэі адмовіліся. У выніку час быў згублены, а інфляцыя “зьела” бронзавага каня: цяпер сабраных грошай хапае толькі на бюст.
(Cянько: ) “Было адпаведнае рашэньне, але потым улады зьнялі пытаньне. Мы зьбіраліся паставіць помнік на праспэкце Машэрава, але і ў гэтым выпадку ніякага адказу не атрымалі. Урэшце зьвярнуліся ў Міністэрства абароны з просьбай паставіць бюст на тэрыторыі Вайсковай акадэміі. 30 чэрвеня пытаньне будзе разглядацца на калегіі ведамства і тады ўсё вырашыцца канчаткова.
Праўда, давялося адмовіцца ад ідэі помніка, бо грошай ужо не хапае. На бюст хопіць. А ўвогуле, крыўдна, бо і па тэлевізары, і ў газэтах анансавалі: пытаньне з помнікам ля Дому афіцэраў практычна вырашанае. Але ж, бачыце, як зьмяняецца абстаноўка. А зараз яшчэ прыйшла дырэктыва прэзыдэнта – ніякай спонсарскай дапамогі. Таму атрымалася, што грошай на помнік няма”.
(Карэспандэнт: ) “Скульптары, якія працуюць над бюстам, беларускія?”
(Сянько: ) “Так, беларускі скульптар, пакуль не скажу – хто. Але бюст будзе годны, на пастамэнце, дзесьці 7,5 мэтраў у вышыню”.
Чаму ўлады, якія звычайна вельмі чула ставяцца да патрабаваньняў вэтэранаў, вырашылі адкарэктаваць сваё ж рашэньне аб увекавечаньні савецкага палкаводца? Пра гэта – архітэктар Уладзімер Папруга, які на момант абмеркаваньня мэтазгоднасьці помніка ля Дому афіцэраў быў сябрам горадабудаўнічай рады.
(Папруга: ) "З Домам афіцэраў у прынцыпе не стасуецца гэты помнік. Там маем танк, маем “Хлопчыка зь лебедзем”. Абсалютна іншы фармат. Калі б можна было весьці гаворку пра якісьці прысьценны памятны знак – гэта калі ласка. А помнік патрабуе вакол сябе адпаведнай фарматаванай горадабудаўнічай прасторы, у якую ён мог бы ўпісацца. Абсалютна лякальныя камэрныя бульвары, асбалютна інтэр’ерныя зоны, і помнік Жукаву там проста не “сядае”, нават калі хто-небудзь і захацеў бы яго там “пасадзіць”".
Скульптар Уладзімер Жбанаў, працы якога ўпрыгожваюць шмат якія паркі і грамадзкія месцы Беларусі, так адрэагаваў на ідэю ўсталяваньня помніка Георгію Жукаву ў Менску.
(Жбанаў: ) “Я разумею, што вы маеце на ўвазе: ці варта ўвогуле ўслаўляць у Менску расейскага палкаводца? Ведаеце, такія размовы ўжо былі і вакол сувораўскай вучэльні – з ухілам на тое, што насамрэч рабіла армія Суворава ў Беларусі.
Да таго ж, усё гэта адбываецца на тле адсутнасьці помнікаў беларускім асьветнікам і выбітным асобам… З гледзішча сацыяльнага – ці патрэбны такі помнік? – я б на гэта грошай ня даў. Я лепей на жывёлаў дам.
А з гледзішча скульптуры? Трэба абвяшчаць конкурс – у дадзеным выпадку гэта самы дэмакратычны і дыпляматычны падыход. Абвясьціць конкурс, і ўсё стане зразумела: пойдуць мастакі, стануць штосьці прапаноўваць, ці знойдуцца на гэта сродкі? Не – дзьверы зачыняцца. У любым разе праекту помніка я ня бачыў. Ну, стаіць у Маскве конны Жукаў. Жахлівы конь, сядзіць здаравенны “бык” на ім. Скульптура няўдалая, непрыгожая”.
Канчатковае рашэньне ў справе ўсталяваньне бюсту маршалу Жукаву на тэрыторыі Вайсковай акадэміі будзе прынятае 30 чэрвеня на калегіі Міністэрства абароны.