Найперш слова тым, хто неўзабаве будзе вымушаны мяняць дакумэнты ў сувязі з тым, што вуліцы, на якіх яны жывуць, памянялі свае назвы:
(Cпадар: ) “Я да перайменаваньняў даўно стаўлюся спакойна. Можа, ідзе пэўны пошук, каб урэшце назваць дадзеную вуліцу, каб назва мела сувязь з гісторыяй”.
(Спадарыня: ) “Нам падыходзіць і тое, і іншае”.
(Спадарыня: ) “Няхай застаецца Машэрава”.
(Спадар: ) “Я тут нарадзіўся на вуліцы Пушкінскай. Пасьля тут стаў праспэкт Сталіна. Пасьля Варашылава, пасьля Ленінскі. Што да Незалежнасьці, мы жывём у фэадальнай дзяржаве, у якой ня можа быць аніякае незалежнасьці па вызначэньні. Гэта проста ёрніцтва нейкае”.
(Другі спадар: ) “Я бы пакінуў Скарыну”.
А вось меркаваньні вэтэранаў, ад чыйго імя было зладжанае перайменаваньне цэнтральных праспэктаў і вуліц:
(Спадар: ) “Апошнім часам вельмі любяць пераймяноўваць. Я супраць таго, што перайменавалі праспэкт Леніна”.
(Спадарыня: ) “Я ад 1944 году жыву ў Менску. Усе гэтыя перайменаваньні, нашае жыцьцё не залежыць ад іх”.
(Спадар: ) “Я за Машэрава”.
(Спадарыня: ) “Нам усё роўна”.
І, нарэшце, меркаваньні выпадковых мінакоў на менскіх вуліцах:
(Дзяўчына: ) “Я ўспрыняла як першакрасавіцкі жарт”.
(Спадар: ) “Я ў шоку. Машэраў — вялікі чалавек”.
(Карэспандэнт: ) “Але вуліцы Варвашэні, Ерусалімскую і Дразда аб’яднаюць у праспэкт імя Машэрава”.
(Спадар: ) “А… Тады можна. Гадоўнае, што імя ягонае засталося”.
(Спадар: ) “Стаўлюся вельмі кепска, гэта маразм. Скарыну адвялі такую маленькую вуліцу!”
(Спадарыня: ) “Хай бы засталіся гэтыя назвы. Хай новыя вуліцы робяць у новых мікрараёнах. А гэта хай бы заставалася памяць наша”.
(Cпадар: ) “Я да перайменаваньняў даўно стаўлюся спакойна. Можа, ідзе пэўны пошук, каб урэшце назваць дадзеную вуліцу, каб назва мела сувязь з гісторыяй”.
(Спадарыня: ) “Нам падыходзіць і тое, і іншае”.
(Спадарыня: ) “Няхай застаецца Машэрава”.
(Спадар: ) “Я тут нарадзіўся на вуліцы Пушкінскай. Пасьля тут стаў праспэкт Сталіна. Пасьля Варашылава, пасьля Ленінскі. Што да Незалежнасьці, мы жывём у фэадальнай дзяржаве, у якой ня можа быць аніякае незалежнасьці па вызначэньні. Гэта проста ёрніцтва нейкае”.
(Другі спадар: ) “Я бы пакінуў Скарыну”.
А вось меркаваньні вэтэранаў, ад чыйго імя было зладжанае перайменаваньне цэнтральных праспэктаў і вуліц:
(Спадар: ) “Апошнім часам вельмі любяць пераймяноўваць. Я супраць таго, што перайменавалі праспэкт Леніна”.
(Спадарыня: ) “Я ад 1944 году жыву ў Менску. Усе гэтыя перайменаваньні, нашае жыцьцё не залежыць ад іх”.
(Спадар: ) “Я за Машэрава”.
(Спадарыня: ) “Нам усё роўна”.
І, нарэшце, меркаваньні выпадковых мінакоў на менскіх вуліцах:
(Дзяўчына: ) “Я ўспрыняла як першакрасавіцкі жарт”.
(Спадар: ) “Я ў шоку. Машэраў — вялікі чалавек”.
(Карэспандэнт: ) “Але вуліцы Варвашэні, Ерусалімскую і Дразда аб’яднаюць у праспэкт імя Машэрава”.
(Спадар: ) “А… Тады можна. Гадоўнае, што імя ягонае засталося”.
(Спадар: ) “Стаўлюся вельмі кепска, гэта маразм. Скарыну адвялі такую маленькую вуліцу!”
(Спадарыня: ) “Хай бы засталіся гэтыя назвы. Хай новыя вуліцы робяць у новых мікрараёнах. А гэта хай бы заставалася памяць наша”.