У рэгіёне ўсяго толькі чацьвёра фэрмэраў узялі пад сваё крыло збанкрутаваныя калгасы. Гэта было зроблена ў папярэднія гады, а летась, нягледзячы на адмысловы ўказ кіраўніка дзяржавы, ніхто не адважыўся гэтага зрабіць. Між тым, аблаграпрам прапаноўваў апекавацца больш як 60 “ляжачымі гаспадаркамі”. Вось што казаў з гэтай нагоды на сходзе фэрмэр Фёдар Ражкоў са Жлобінскага раёну — адзін з чатырох фэрмэраў, які наважыўся ў 2003 годзе ўзяць збанкрутаваны калгас:
(Ражкоў: ) “Узьнімаецца пытаньне, чаму ў мінулым годзе ніхто ня ўзяў калгасу? Гэта цяжкая размова. А куды падзець калгасныя даўгі? Я ўзяў калгас даўгамі на з 600 мільёнаў. Палову зь іх мне адтэрмінавалі. Але ж яны ўсё адно засталіся, як і другая палова даўгоў. Мы аднавілі дабітую тэхніку. Летась павялічылі ўдвая валавы збор збожжа. Але ж мы ня можам разьвівацца. Мы сядзім на картатэцы. Працуем, як звычайны калгас. Каб узяць збанкрутаваную гаспадарку, патрэбныя мільярдныя ўкладаньні. Трэба, каб і дзяржава дапамагала і падтрымлівала”.
Многія фэрмэры адзначалі, што па-ранейшаму ня могуць без праблемаў узяць крэдыту ў банку. Няма абяцанага лізынгу на набыцьцё тэхнікі.
У рэгіёне пустуе больш як 200 колішніх калгасных фэрмаў ды іншых гаспадарчых пабудоваў. Яны разбураюцца. Аднак выканкамы не жадаюць перадаць іх за мінімальны кошт прыватным гаспадарнікам.
Асаблівую заклапочанасьць у фэрмэраў выклікае адсутнасьць у беларускім заканадаўстве права ўласнасьці на зямлю. Больш за тое, у праекце новага Зямельнага кодэксу, падрыхтаванага парлямэнтам, скасавана нават норма пажыцьцёвага спадчыннага валоданьня зямлёю.
Гаворыць фэрмэр Аляксандар Парошын з Буда-Кашалёскага раёну:
(Парошын: ) “Ну яшчэ пяць гадоў пройдзе, і я пайду на пэнсію. Куды мне ўсю сваю гаспадарку падзець? Дочкі ў мяне спэецыялістамі сельскай гаспадаркі не зьяўляюцца. Нашчадкаў, такім чынам, няма. Прадаць гаспадарку па нашых законах я не магу. Прыйдзецца ўсё закрываць”.
Паводле яго, нават зьліквідаваць гаспадарку вялікая праблема. Рэшткі асноўных фондаў, паводле цяперашняга заканадаўства, трэба аформіць як даход і аддаць з гэтага, так бы мовіць, даходу 70% розных падаткаў.
(Ражкоў: ) “Узьнімаецца пытаньне, чаму ў мінулым годзе ніхто ня ўзяў калгасу? Гэта цяжкая размова. А куды падзець калгасныя даўгі? Я ўзяў калгас даўгамі на з 600 мільёнаў. Палову зь іх мне адтэрмінавалі. Але ж яны ўсё адно засталіся, як і другая палова даўгоў. Мы аднавілі дабітую тэхніку. Летась павялічылі ўдвая валавы збор збожжа. Але ж мы ня можам разьвівацца. Мы сядзім на картатэцы. Працуем, як звычайны калгас. Каб узяць збанкрутаваную гаспадарку, патрэбныя мільярдныя ўкладаньні. Трэба, каб і дзяржава дапамагала і падтрымлівала”.
Многія фэрмэры адзначалі, што па-ранейшаму ня могуць без праблемаў узяць крэдыту ў банку. Няма абяцанага лізынгу на набыцьцё тэхнікі.
У рэгіёне пустуе больш як 200 колішніх калгасных фэрмаў ды іншых гаспадарчых пабудоваў. Яны разбураюцца. Аднак выканкамы не жадаюць перадаць іх за мінімальны кошт прыватным гаспадарнікам.
Асаблівую заклапочанасьць у фэрмэраў выклікае адсутнасьць у беларускім заканадаўстве права ўласнасьці на зямлю. Больш за тое, у праекце новага Зямельнага кодэксу, падрыхтаванага парлямэнтам, скасавана нават норма пажыцьцёвага спадчыннага валоданьня зямлёю.
Гаворыць фэрмэр Аляксандар Парошын з Буда-Кашалёскага раёну:
(Парошын: ) “Ну яшчэ пяць гадоў пройдзе, і я пайду на пэнсію. Куды мне ўсю сваю гаспадарку падзець? Дочкі ў мяне спэецыялістамі сельскай гаспадаркі не зьяўляюцца. Нашчадкаў, такім чынам, няма. Прадаць гаспадарку па нашых законах я не магу. Прыйдзецца ўсё закрываць”.
Паводле яго, нават зьліквідаваць гаспадарку вялікая праблема. Рэшткі асноўных фондаў, паводле цяперашняга заканадаўства, трэба аформіць як даход і аддаць з гэтага, так бы мовіць, даходу 70% розных падаткаў.
