Распачаць падрыхтоўку да гістарычнай імпрэзы коньнікаў з “Prodyusu” падштурхнула грунтоўнае дасьледаваньне пісьменьніка Міхася Чарняўскага. У добра ілюстраванай кнізе “Дзесяць бітваў” ён апавядае пра найбуйнейшыя перамогі з удзелам беларусаў ад 11-га да 17-га стагодзьдзяў. Паводле артыкула “Бітва пад Кірхгольмам”, у 1605 годзе на Дзьвіне асабліва выявілі сябе крылатыя вершнікі – “улюбёныя войскі” вялікага гетмана Яна Караля Хадкевіча. Па меркаваньню аўтара, высокія крылы для лёгкай кавалерыі былі ў той час выдатным вынаходніцтвам псыхалягічнага ціску на непрыяцеля.
(Чарняўскі: ) “Я нават ня ведаю, ці былі, напрыклад, у немцаў, у італьянцаў, у французаў крылатыя гусары. Здаецца, гэта нашае вынаходніцтва. Уяўляеце: імчыць лава нахіленых коньнікаў зь 5-мэтровымі дзідамі; за сьпінамі вершнікаў вялізарныя чорныя крылы, што пад ветрам шумяць! Коні ворага звычайна палохаліся, а вершнікі прыходзілі ў жах ад гэтай “нябачнай крылатай коньніцы” праціўніка. У пару Хадкевіча крылатыя вершнікі прыносілі нашаму войску найвялікшую славу”.
Цяпер менскі клюб аматараў коней “Prodyus” захоплены аднаўленьнем амуніцыі крылатых вершнікаў. Як паведамляе дружнік Аляксандр Усьціновіч, перадусім у вырабе мэталёвага панцырніка выкарыстоўваецца тэхналёгія старасьвеччыны, і толькі ў выключных выпадках – заменьнікі зь сучасных матэрыялаў.
(Усьцьновіч: ) “Сакаліных пёраў зараз ня возьмеш – гэтая птушка ў Чырвонай кнізе. Дык можна зь індыка прымацаваць, яны, адпаведна, крылам сакаліным вельмі падобныя. Крылы захоўвалі ад удараў са сьпіны і збоку. Былі дапамогай, калі за гусарам маглі гнацца і кідаць ласо. Так як крылы над галавой, то пятля патрапляла на крыло, яно ламалася, і кавалерыст далей ляцеў на сваім кані”.
Паводле кіраўніка клюбу “Prodyus” Юрыя Баярына, на паказ коннай імпрэзы патрабуецца ня менш як 6 узораў амуніцыі крылатага вершніка 17-га веку.
(Баярын: ) “У нас ёсьць ідэя зрабіць гусарскае шоў. Хацелася б, каб людзі ў Беларусі ведалі, што ў нашай гісторыі былі непераможныя крылатыя коньнікі. Я ўжо спрабаваў імчаць на кані ў амуніцыі 17-га стагодзьдзя. Гэта незабыўнае ўражаньне!”
Напачатку 90-х гадоў 20-га стагодзьдзя Ю.Баярын быў адным зь першых удзельнікаў касьцюміраванага шэсьця коньнікаў з калёнаю БНФ у Менску. Пасьпяховымі для коньнікаў клюбу “Prodyus” былі таксама рэпэтыцыі вулічнага опэрнага спэктаклю паводле аповесьці Ўладзімера Караткевіча “Дзікае паляваньне караля Стаха”.
(Чарняўскі: ) “Я нават ня ведаю, ці былі, напрыклад, у немцаў, у італьянцаў, у французаў крылатыя гусары. Здаецца, гэта нашае вынаходніцтва. Уяўляеце: імчыць лава нахіленых коньнікаў зь 5-мэтровымі дзідамі; за сьпінамі вершнікаў вялізарныя чорныя крылы, што пад ветрам шумяць! Коні ворага звычайна палохаліся, а вершнікі прыходзілі ў жах ад гэтай “нябачнай крылатай коньніцы” праціўніка. У пару Хадкевіча крылатыя вершнікі прыносілі нашаму войску найвялікшую славу”.
Цяпер менскі клюб аматараў коней “Prodyus” захоплены аднаўленьнем амуніцыі крылатых вершнікаў. Як паведамляе дружнік Аляксандр Усьціновіч, перадусім у вырабе мэталёвага панцырніка выкарыстоўваецца тэхналёгія старасьвеччыны, і толькі ў выключных выпадках – заменьнікі зь сучасных матэрыялаў.
(Усьцьновіч: ) “Сакаліных пёраў зараз ня возьмеш – гэтая птушка ў Чырвонай кнізе. Дык можна зь індыка прымацаваць, яны, адпаведна, крылам сакаліным вельмі падобныя. Крылы захоўвалі ад удараў са сьпіны і збоку. Былі дапамогай, калі за гусарам маглі гнацца і кідаць ласо. Так як крылы над галавой, то пятля патрапляла на крыло, яно ламалася, і кавалерыст далей ляцеў на сваім кані”.
Паводле кіраўніка клюбу “Prodyus” Юрыя Баярына, на паказ коннай імпрэзы патрабуецца ня менш як 6 узораў амуніцыі крылатага вершніка 17-га веку.
(Баярын: ) “У нас ёсьць ідэя зрабіць гусарскае шоў. Хацелася б, каб людзі ў Беларусі ведалі, што ў нашай гісторыі былі непераможныя крылатыя коньнікі. Я ўжо спрабаваў імчаць на кані ў амуніцыі 17-га стагодзьдзя. Гэта незабыўнае ўражаньне!”
Напачатку 90-х гадоў 20-га стагодзьдзя Ю.Баярын быў адным зь першых удзельнікаў касьцюміраванага шэсьця коньнікаў з калёнаю БНФ у Менску. Пасьпяховымі для коньнікаў клюбу “Prodyus” былі таксама рэпэтыцыі вулічнага опэрнага спэктаклю паводле аповесьці Ўладзімера Караткевіча “Дзікае паляваньне караля Стаха”.
