Лукашэнка і Пуцін зьбіраюцца сустрэцца ў сакавіку ў рамках паседжаньня Вышэйшай дзяржаўнай рады так званай саюзнай дзяржавы. Менавіта сакавік узгадваўся ў афіцыйных паведамленьнях, што паступілі напрыканцы леташняга году і з Масквы, і зь Менску. Але, як бачыце, некаторыя дэпутаты лічаць, што патрэбна ў гэтыя пляны ўносіць карэктывы і праводзіць сустрэчу лідэраў раней. І вось як абгрунтоўвае такі падыход Мікалай Чаргінец:
(Чаргінец: ) “Скажу шчыра, я зь вялікай надзеяй чакаю паседжаньня Вышэйшай дзяржаўнай рады. Думаю, там вызначацца многія пытаньні, што дазволіць нам выходзіць на большую ступень гатоўнасьці для рашэньня гэтых праблемаў. Наш Парлямэнцкі сход у лютым прыме саюзны бюджэт, і канешне, мы хацелі б пачуць да гэтага моманту і пра вынікі паседжаньня Вышэйшай дзяржаўнай рады. Нам патрэбна ведаць важкае слова лідэраў, каб працягваць працу ў гэтым накірунку”.
Гэтым разам зь ініцыятывай паскарэньня працэсу распрацоўкі Канстытуцыйнага акту выступаюць ня толькі беларускія, але і расейскія дэпутаты. Раней жа звычайна на прыняцьці Канстытуцыйнага акту, правядзеньні агульнага рэфэрэндуму і г.д. настойваў беларускі бок. Але й тады Менск заўжды падключаў да гэтай справы так званы Парлямэнцкі сход.
Справа ў тым, што ў гэтую арганізацыю ўвайшлі самыя апантаныя прыхільнікі беларуска-расейскага саюза, такія як, напрыклад, Сяргей Бабурын ці краснадарскі “бацька” Мікалай Кандраценка. Якраз празь іх і лабіравалася ідэя адзінай дзяржавы. Пасьля вядомай заявы Ўладзімера Пуціна пра мухі і катлеты яны прыціхлі. Але цяпер, калі верыць спадару Чаргінцу, і ў Крамля раптам зьявілася цікавасьць да гэтай ідэі.
(Чаргінец: ) “Цяпер, як мы разумеем, расейскае кіраўніцтва ўсё ж вяртаецца да ідэі Канстытуцыйнага акта. Мы спадзяемся, што гэтае пытаньне мы разам і абмяркуем. Якім будзе ўладкаваньне саюзнай дзяржавы? Асабіста мой погляд: я скажу шчыра, я прыглядаюся і, думаю, што нам патрэбна нешта накшталт Эўразьвязу. Нейкія функцыі будуць агульнымі. Але галоўнае – гэта сувэрэнітэт, атрыбуты дзяржаўнай улады – і гімн, і сьцяг, і герб павінны застацца. Беларусь, як і Расея, мусяць заставацца суб’ектамі міжнароднага права і мець права адстойваць свае пытаньні на міжнароднай арэне, нават, калі гэта патрэбна, не ўзгадняючы паміж сабою, але і не парушаючы інтарэсы адзін аднаго”.
Аб’яднаньне Беларусі і Расеі на ўмовах Эўразьвязу яўна супярэчыць таму, пра што раней неаднаразова казаў Аляксандар Лукашэнка. У папярэдніх праектах, напрыклад, плянаваліся пасады прэзыдэнта і віцэ-прэзыдэнта гэтак званай саюзнай дзяржавы, шмат іншага, чаго не існуе ў Эўразьвязе. Чым могуць быць выкліканыя такія зьмяненьні ў падыходах?
Як добра вядома, апошнім часам будаўніцтва так званай Саюзнай дзяржавы носіць віртуальны характар. Папярэднія праекты Канстытуцыйнага акту не задавальнялі ні расейскі, ні беларускі бакі. Да гэтага дадаліся скандалы: ужо ўзгаданыя мухі і катлеты, газавы... Як казаў вядомы расейскі палітоляг Сяргей Караганаў: “Гэта фікцыя ці нейкае практыкаваньне для чынавенства, выгоднае толькі яму і тым людзям зь беларускага боку, якія не хочуць нічога рабіць для рэфармаваньня беларускага грамадзтва й беларускай эканомікі”.
Але магчымыя, падкрэсьлю, магчымыя ініцыятывы Масквы могуць быць зьвязаныя з самымі апошнімі падзеямі на постсавецкай прасторы. І вось што думае на гэты конт незалежны экспэрт Андрэй Фёдараў:
(Фёдараў: ) “Тут шмат чаго супярэчлівага параўнальна з мінулымі часамі. І таму ёсьць падазронасьць, што гэта нейкая асабістая інтэрпрэтацыя спадара Чаргінца, якая не зусім адпавядае рэчаіснасьці. Ну, а калі гэта сапраўды так, калі Расейская Фэдэрацыя пачынае настойваць на прыняцьці Канстытуцыйнага акту, дык тады можна меркаваць, што гэта зьвязана з апошнімі падзеямі ва Ўкраіне. Расея вельмі баіцца, што Ўкраіна ўсё ж пачне рухацца на Захад. Я думаю, што ўсё ж накірунак украінскай зьнешняй палітыкі зьменіцца даволі істотна. Яна будзе імкнуцца далучыцца да эўрапейскіх структураў. Таму, з пункту гледжаньня Расеі, лягічна замацаваць тое, што ёсьць у Беларусі. Гэта ж, бадай, адзіны хаўрусьнік на заходнім накірунку застаўся”.
(Чаргінец: ) “Скажу шчыра, я зь вялікай надзеяй чакаю паседжаньня Вышэйшай дзяржаўнай рады. Думаю, там вызначацца многія пытаньні, што дазволіць нам выходзіць на большую ступень гатоўнасьці для рашэньня гэтых праблемаў. Наш Парлямэнцкі сход у лютым прыме саюзны бюджэт, і канешне, мы хацелі б пачуць да гэтага моманту і пра вынікі паседжаньня Вышэйшай дзяржаўнай рады. Нам патрэбна ведаць важкае слова лідэраў, каб працягваць працу ў гэтым накірунку”.
Гэтым разам зь ініцыятывай паскарэньня працэсу распрацоўкі Канстытуцыйнага акту выступаюць ня толькі беларускія, але і расейскія дэпутаты. Раней жа звычайна на прыняцьці Канстытуцыйнага акту, правядзеньні агульнага рэфэрэндуму і г.д. настойваў беларускі бок. Але й тады Менск заўжды падключаў да гэтай справы так званы Парлямэнцкі сход.
Справа ў тым, што ў гэтую арганізацыю ўвайшлі самыя апантаныя прыхільнікі беларуска-расейскага саюза, такія як, напрыклад, Сяргей Бабурын ці краснадарскі “бацька” Мікалай Кандраценка. Якраз празь іх і лабіравалася ідэя адзінай дзяржавы. Пасьля вядомай заявы Ўладзімера Пуціна пра мухі і катлеты яны прыціхлі. Але цяпер, калі верыць спадару Чаргінцу, і ў Крамля раптам зьявілася цікавасьць да гэтай ідэі.
(Чаргінец: ) “Цяпер, як мы разумеем, расейскае кіраўніцтва ўсё ж вяртаецца да ідэі Канстытуцыйнага акта. Мы спадзяемся, што гэтае пытаньне мы разам і абмяркуем. Якім будзе ўладкаваньне саюзнай дзяржавы? Асабіста мой погляд: я скажу шчыра, я прыглядаюся і, думаю, што нам патрэбна нешта накшталт Эўразьвязу. Нейкія функцыі будуць агульнымі. Але галоўнае – гэта сувэрэнітэт, атрыбуты дзяржаўнай улады – і гімн, і сьцяг, і герб павінны застацца. Беларусь, як і Расея, мусяць заставацца суб’ектамі міжнароднага права і мець права адстойваць свае пытаньні на міжнароднай арэне, нават, калі гэта патрэбна, не ўзгадняючы паміж сабою, але і не парушаючы інтарэсы адзін аднаго”.
Аб’яднаньне Беларусі і Расеі на ўмовах Эўразьвязу яўна супярэчыць таму, пра што раней неаднаразова казаў Аляксандар Лукашэнка. У папярэдніх праектах, напрыклад, плянаваліся пасады прэзыдэнта і віцэ-прэзыдэнта гэтак званай саюзнай дзяржавы, шмат іншага, чаго не існуе ў Эўразьвязе. Чым могуць быць выкліканыя такія зьмяненьні ў падыходах?
Як добра вядома, апошнім часам будаўніцтва так званай Саюзнай дзяржавы носіць віртуальны характар. Папярэднія праекты Канстытуцыйнага акту не задавальнялі ні расейскі, ні беларускі бакі. Да гэтага дадаліся скандалы: ужо ўзгаданыя мухі і катлеты, газавы... Як казаў вядомы расейскі палітоляг Сяргей Караганаў: “Гэта фікцыя ці нейкае практыкаваньне для чынавенства, выгоднае толькі яму і тым людзям зь беларускага боку, якія не хочуць нічога рабіць для рэфармаваньня беларускага грамадзтва й беларускай эканомікі”.
Але магчымыя, падкрэсьлю, магчымыя ініцыятывы Масквы могуць быць зьвязаныя з самымі апошнімі падзеямі на постсавецкай прасторы. І вось што думае на гэты конт незалежны экспэрт Андрэй Фёдараў:
(Фёдараў: ) “Тут шмат чаго супярэчлівага параўнальна з мінулымі часамі. І таму ёсьць падазронасьць, што гэта нейкая асабістая інтэрпрэтацыя спадара Чаргінца, якая не зусім адпавядае рэчаіснасьці. Ну, а калі гэта сапраўды так, калі Расейская Фэдэрацыя пачынае настойваць на прыняцьці Канстытуцыйнага акту, дык тады можна меркаваць, што гэта зьвязана з апошнімі падзеямі ва Ўкраіне. Расея вельмі баіцца, што Ўкраіна ўсё ж пачне рухацца на Захад. Я думаю, што ўсё ж накірунак украінскай зьнешняй палітыкі зьменіцца даволі істотна. Яна будзе імкнуцца далучыцца да эўрапейскіх структураў. Таму, з пункту гледжаньня Расеі, лягічна замацаваць тое, што ёсьць у Беларусі. Гэта ж, бадай, адзіны хаўрусьнік на заходнім накірунку застаўся”.
