(Карэспандэнт: ) “Хутка Каляды. Скажыце, як вы рыхтуецеся да Раства? Ці трымаеце вы пост?”
(Студэнтка: ) “Не трымаю і ніяк не рыхтуюся. Працую і спрабую здаць сэсію”.
(Дзяўчына: ) “Я не трымаю, бо атэістка”.
(Яе сяброўка: ) “І я таксама”.
(Студэнт: ) “Пост трымаю абавязкова. Я вучуся ў Інстытуце тэалёгіі, таму пост для мяне абавязковы. Наагул я думаю, што Раство — самае цудоўнае сьвята. Цяпер яго адзначаюць значна менш, чым Новы год. Я думаю, што гэта няправільна. Раство нашае галоўнае сьвята, а ня Новы год”.
(Спадар: ) “Я прыехаў з Украіны, з Кіева. Мне вельмі падабаюцца народныя звычаі Беларусі. Я да гэтага стаўлюся зь вялікай павагай. Гэты народны дух працінае ўсе сьвяты. Сьвята Калядаў духоўна ўзьдзейнічае на кожнага чалавека, і на мяне таксама”.
(Хлопец: ) “Я каталік і ў мяне сьвята ўжо было. Але я віншую ўсіх праваслаўных. Я думаю, што нягледзячы на тое, што ў нас частка беларусаў праваслаўныя, некаторыя каталікі — гэта не замінае адзінству. Я сьвяткую таксама і праваслаўныя Каляды, але, зразумела, не з такім імпэтам, як каталіцкія”.
(Пэнсіянэрка: ) “Заўсёды робім такія стравы, якія рыхтуюць на Каляды. Варым кашу, бліны пячэм, кілбаску робім. Зьбіраемся сваёй сям’ёй”.
(Карэспандэнт: ) “А ці трымаеце вы пост?”
(Пэнсіянэрка: ) “Не, здароўе не дазваляе”.
(Дзяўчына: ) “Вось у царкву схадзілі, паспавядаліся. Заўтра стол зробім. А вось посту, на жаль, не трымалі. На Новы год яго цяжка трымаць”.
(Дзяўчына: ) “Я зь сястрой іду з царквы. Заўтра падрыхтуем стол, будзем сьвяткаваць. Посту я не трымала”.
(Студэнтка: ) “Я цяпер здаю іспыты, і ў мяне няма часу”.
(Спадар: ) “Адсьвяткавалі ўжо 25-га. Але паколькі ў нашай краіне жыве многа і праваслаўных, то звычайна мы і праваслаўнае Раство таксама сьвяткуем. Зьбіраемся як заўжды, бабулю паклічам, цётак. Дома будзем сьвяткаваць”.
(Спадарыня: ) “Вельмі добра, таму што людзі, беларусы — яны добрыя. З разуменьнем адзін да аднаго ставяцца. Хочацца пажадаць усяго самага добрага беларускаму народу”.
(Студэнтка: ) “Не трымаю і ніяк не рыхтуюся. Працую і спрабую здаць сэсію”.
(Дзяўчына: ) “Я не трымаю, бо атэістка”.
(Яе сяброўка: ) “І я таксама”.
(Студэнт: ) “Пост трымаю абавязкова. Я вучуся ў Інстытуце тэалёгіі, таму пост для мяне абавязковы. Наагул я думаю, што Раство — самае цудоўнае сьвята. Цяпер яго адзначаюць значна менш, чым Новы год. Я думаю, што гэта няправільна. Раство нашае галоўнае сьвята, а ня Новы год”.
(Спадар: ) “Я прыехаў з Украіны, з Кіева. Мне вельмі падабаюцца народныя звычаі Беларусі. Я да гэтага стаўлюся зь вялікай павагай. Гэты народны дух працінае ўсе сьвяты. Сьвята Калядаў духоўна ўзьдзейнічае на кожнага чалавека, і на мяне таксама”.
(Хлопец: ) “Я каталік і ў мяне сьвята ўжо было. Але я віншую ўсіх праваслаўных. Я думаю, што нягледзячы на тое, што ў нас частка беларусаў праваслаўныя, некаторыя каталікі — гэта не замінае адзінству. Я сьвяткую таксама і праваслаўныя Каляды, але, зразумела, не з такім імпэтам, як каталіцкія”.
(Пэнсіянэрка: ) “Заўсёды робім такія стравы, якія рыхтуюць на Каляды. Варым кашу, бліны пячэм, кілбаску робім. Зьбіраемся сваёй сям’ёй”.
(Карэспандэнт: ) “А ці трымаеце вы пост?”
(Пэнсіянэрка: ) “Не, здароўе не дазваляе”.
(Дзяўчына: ) “Вось у царкву схадзілі, паспавядаліся. Заўтра стол зробім. А вось посту, на жаль, не трымалі. На Новы год яго цяжка трымаць”.
(Дзяўчына: ) “Я зь сястрой іду з царквы. Заўтра падрыхтуем стол, будзем сьвяткаваць. Посту я не трымала”.
(Студэнтка: ) “Я цяпер здаю іспыты, і ў мяне няма часу”.
(Спадар: ) “Адсьвяткавалі ўжо 25-га. Але паколькі ў нашай краіне жыве многа і праваслаўных, то звычайна мы і праваслаўнае Раство таксама сьвяткуем. Зьбіраемся як заўжды, бабулю паклічам, цётак. Дома будзем сьвяткаваць”.
(Спадарыня: ) “Вельмі добра, таму што людзі, беларусы — яны добрыя. З разуменьнем адзін да аднаго ставяцца. Хочацца пажадаць усяго самага добрага беларускаму народу”.
