Усе мае суразмоўцы сказалі, што для іх Новы год — гэта найперш сьвята сямейнае. І сёлета, як і ў папярэднія гады, яны будуць сустракаць яго дома. Станіслаў Шушкевіч прыгадаў такую навагоднюю гісторыю:
(Шушкевіч: ) “Гэта ў нас сямейнае сьвята. Адна была гісторыя вось якая. Калі я стаў старшынём Вярхоўнага Савету і сустракаў новы 1992 год у сваёй двухпакаёўцы, да мяне прыставілі ахову. І ў калідоры сядзеў міліцыянт, такі чалавек ва ўзросьце. Дык вось мы рыхтуемся да Новага году, жонка мне кажа: “Дык што ж там чалавек сядзіць?” І мы яго запрасілі. Ён вельмі саромеўся, адмовіўся выпіць нешта такое алькагольнае. Але нам было вельмі прыемна, і яму, здаецца, было прыемна, што мы пасядзелі разам. Пасьля ён сказаў, што ня можа тут доўга быць. І вось мы сустрэлі Новы год з чалавекам, які ня быў з нашай сям’і, але мне гэта вельмі прыемна ўспомніць. Сёлетні Новы год буду сустракаць у сям’і. Мы яшчэ канкрэтна не дамовіліся, хто ў нас будзе, але думаю два-тры чалавекі з нашай сям’і”.
А Тацяна Процька гаворыць, што перад гэтым Новым годам ёй зрабіў сваеасаблівы падарунак сьледчы пракуратуры:
(Процька: ) “Я заўсёды сустракаю з нашай сям’ёй — з бацькамі, усімі сваімі сёстрамі, братам і іхнымі сем’ямі ды іхнымі дзецьмі. Бо Новы год — гэта сямейнае сьвята, і людзі павінны сабрацца, паразважаць над тым, што было ў гэтым годзе добрага, дрэннага. Нейкія высновы зрабіць і пажаданьні на новы год. Дзякуй Богу, што ён заканчваецца. Бо менавіта сёлета на мяне была заведзеная крымінальная справа, але пад Новы год сьледчы зрабіў мне падарунак і крымінальная справа спыненая. Бо ў маіх дзеяньнях няма ніякіх небясьпечных для грамадзтва рысаў”.
А Аляксей Марачкін проста падзяліўся сваімі думкамі пра год адыходзячы і спадзяваньнямі на будучыню:
(Марачкін: ) “Новы год, натуральна, сьвята сямейнае. І для мяне трэба так сустракаць Новы год, каб назаўтра была сьветлая галава. Бо як пачнеш першы дзень Новага году, такія будуць і астатнія. Ёсьць такая прыкмета. Таму мяркую, што я буду ў майстэрні ў першы дзень. Новы год, ён крыху вясёлы й сумны. Вясёлы, можа, і ня дужа сёлета, а сумны, можа, таму, што яшчэ на адзін год пастарэў. Ну а зь іншага боку, дзякуй, што гэты год праляцеў, я яго пражыў. Спрадзяваньняў шмат на новы год, бо гэты высакосны, шмат няшчасьцяў прынёс. Гэта глябальная катастрофа ў Інданэзіі, і што ў нас адбываецца тут. Мы пад уражаньнем. Пад уражаньнем і пераменаў ва Ўкраіне, думаем: а што ў нас зьменіцца? І ўспамінаеш Уладзімера Караткевіча і яго словы: “Сьпіць народ, нібы зерне ў зямлі”. Але зерне ўсё ж такі прарасьце ў зямлі, я думаю, што гэта будзе нармальна”.
(Шушкевіч: ) “Гэта ў нас сямейнае сьвята. Адна была гісторыя вось якая. Калі я стаў старшынём Вярхоўнага Савету і сустракаў новы 1992 год у сваёй двухпакаёўцы, да мяне прыставілі ахову. І ў калідоры сядзеў міліцыянт, такі чалавек ва ўзросьце. Дык вось мы рыхтуемся да Новага году, жонка мне кажа: “Дык што ж там чалавек сядзіць?” І мы яго запрасілі. Ён вельмі саромеўся, адмовіўся выпіць нешта такое алькагольнае. Але нам было вельмі прыемна, і яму, здаецца, было прыемна, што мы пасядзелі разам. Пасьля ён сказаў, што ня можа тут доўга быць. І вось мы сустрэлі Новы год з чалавекам, які ня быў з нашай сям’і, але мне гэта вельмі прыемна ўспомніць. Сёлетні Новы год буду сустракаць у сям’і. Мы яшчэ канкрэтна не дамовіліся, хто ў нас будзе, але думаю два-тры чалавекі з нашай сям’і”.
А Тацяна Процька гаворыць, што перад гэтым Новым годам ёй зрабіў сваеасаблівы падарунак сьледчы пракуратуры:
(Процька: ) “Я заўсёды сустракаю з нашай сям’ёй — з бацькамі, усімі сваімі сёстрамі, братам і іхнымі сем’ямі ды іхнымі дзецьмі. Бо Новы год — гэта сямейнае сьвята, і людзі павінны сабрацца, паразважаць над тым, што было ў гэтым годзе добрага, дрэннага. Нейкія высновы зрабіць і пажаданьні на новы год. Дзякуй Богу, што ён заканчваецца. Бо менавіта сёлета на мяне была заведзеная крымінальная справа, але пад Новы год сьледчы зрабіў мне падарунак і крымінальная справа спыненая. Бо ў маіх дзеяньнях няма ніякіх небясьпечных для грамадзтва рысаў”.
А Аляксей Марачкін проста падзяліўся сваімі думкамі пра год адыходзячы і спадзяваньнямі на будучыню:
(Марачкін: ) “Новы год, натуральна, сьвята сямейнае. І для мяне трэба так сустракаць Новы год, каб назаўтра была сьветлая галава. Бо як пачнеш першы дзень Новага году, такія будуць і астатнія. Ёсьць такая прыкмета. Таму мяркую, што я буду ў майстэрні ў першы дзень. Новы год, ён крыху вясёлы й сумны. Вясёлы, можа, і ня дужа сёлета, а сумны, можа, таму, што яшчэ на адзін год пастарэў. Ну а зь іншага боку, дзякуй, што гэты год праляцеў, я яго пражыў. Спрадзяваньняў шмат на новы год, бо гэты высакосны, шмат няшчасьцяў прынёс. Гэта глябальная катастрофа ў Інданэзіі, і што ў нас адбываецца тут. Мы пад уражаньнем. Пад уражаньнем і пераменаў ва Ўкраіне, думаем: а што ў нас зьменіцца? І ўспамінаеш Уладзімера Караткевіча і яго словы: “Сьпіць народ, нібы зерне ў зямлі”. Але зерне ўсё ж такі прарасьце ў зямлі, я думаю, што гэта будзе нармальна”.
