Апытаныя мною вядомыя асобы згадалі ў гэтай сувязі эксцэнтрычны выпадак, які здарыўся з прэзыдэнтам Аляксандрам Лукашэнкам на эканамічным форуме ў Кран-Мантане.
(Шушкевіч: ) “У нас жа быў такі прыклад, калі наш “усенародна абраны” захацеў на ўсясьветным эканамічным форуме гаварыць 40 хвілін. І так як яму гэта не далі, дык ён пакрыўдзіўся і не выступаў, бо сказаў, што карацей не можа. Гэта вядомы выпадак. Мне здаецца гэта яшчэ горш, калі чалавек ня можа коратка і ясна выказаць свае думкі”.
Гэты ж інцыдэнт згадаў і былы намесьнік міністра замежных спраў Андрэй Саньнікаў.
(Саньнікаў: ) “У нас ёсьць адзін вядомы палітык, які ўжо рабіў такія ўчынкі, і калі прыгадаць яго вандроўку ў Кран-Мантана на эканамічны форум, калі ён там абражаў тых, хто сабраўся паслухаць і паразмаўляць зь ім, то гэта тое ж самае, што грукаць па трыбуне ААН”.
Дэпутат Палаты прадстаўнікоў Сяргей Скрабец:
(Скрабец: ) “Такія паводзіны характэрныя для прэзыдэнта, бо ён пастаянна пагражае Амэрыцы і Эўразьвязу, вінаваціць іх ува ўсім у чым можна – гэта таксама нагадвае як чаравіком па трыбуне стукаць, толькі хто яго слухае?”
Ці характэрныя такія паводзіны ўвогуле менавіта беларускім палітыкам?
(Саньнікаў: ) “Зусім не характэрныя. У ААН быў больш вядомы Анатоль Гурыновіч, былы міністар замежных спраў. Ён заўсёды быў вытрыманы, разважлівы і яго паважалі, нягледзячы на тое, што заходнікі ведалі, што такое БССР, цалкам падпарадкаваная Маскве, але ж асабістыя якасьці Гурыновіча былі заўважаны, і яго паважалі. Ніколі такога не было, дый іншыя палітыкі ніколі не паводзілі сябе па-дзікунску”.
Лідэр Лібэральна-дэмакратычнай партыі Сяргей Гайдукевіч лічыць, што ў Беларусі ня можа быць “свайго” Жырыноўскага.
(Гайдукевіч: ) “Я лічу, што ў Беларусі гэта немагчыма. Мэнталітэт нашых грамадзян крыху іншы. Беларусь нельга параўноўваць з Расеяй. Людзі ўжо настолькі разумныя сталі – гэта гаворыць пра сьпеласьць палітычнай эліты Беларусі – што кожны хоча насіць сваё імя, прозьвішча. Вось у мяне яскрава выражаны твар Гайдукевіча”.
Паводле Станіслава Шушкевіча, для беларускага палітычнага поля такія паводзіны абсалютна не характэрныя.
(Шушкевіч: ) “Я ўвесь час кантактаваў з палітыкамі, якія сьвята прытрымліваліся пратаколу, у маім жыцьці нейкіх такіх непаразуменьняў эксцэнтрычных не было ніколі”.
(Шушкевіч: ) “У нас жа быў такі прыклад, калі наш “усенародна абраны” захацеў на ўсясьветным эканамічным форуме гаварыць 40 хвілін. І так як яму гэта не далі, дык ён пакрыўдзіўся і не выступаў, бо сказаў, што карацей не можа. Гэта вядомы выпадак. Мне здаецца гэта яшчэ горш, калі чалавек ня можа коратка і ясна выказаць свае думкі”.
Гэты ж інцыдэнт згадаў і былы намесьнік міністра замежных спраў Андрэй Саньнікаў.
(Саньнікаў: ) “У нас ёсьць адзін вядомы палітык, які ўжо рабіў такія ўчынкі, і калі прыгадаць яго вандроўку ў Кран-Мантана на эканамічны форум, калі ён там абражаў тых, хто сабраўся паслухаць і паразмаўляць зь ім, то гэта тое ж самае, што грукаць па трыбуне ААН”.
Дэпутат Палаты прадстаўнікоў Сяргей Скрабец:
(Скрабец: ) “Такія паводзіны характэрныя для прэзыдэнта, бо ён пастаянна пагражае Амэрыцы і Эўразьвязу, вінаваціць іх ува ўсім у чым можна – гэта таксама нагадвае як чаравіком па трыбуне стукаць, толькі хто яго слухае?”
Ці характэрныя такія паводзіны ўвогуле менавіта беларускім палітыкам?
(Саньнікаў: ) “Зусім не характэрныя. У ААН быў больш вядомы Анатоль Гурыновіч, былы міністар замежных спраў. Ён заўсёды быў вытрыманы, разважлівы і яго паважалі, нягледзячы на тое, што заходнікі ведалі, што такое БССР, цалкам падпарадкаваная Маскве, але ж асабістыя якасьці Гурыновіча былі заўважаны, і яго паважалі. Ніколі такога не было, дый іншыя палітыкі ніколі не паводзілі сябе па-дзікунску”.
Лідэр Лібэральна-дэмакратычнай партыі Сяргей Гайдукевіч лічыць, што ў Беларусі ня можа быць “свайго” Жырыноўскага.
(Гайдукевіч: ) “Я лічу, што ў Беларусі гэта немагчыма. Мэнталітэт нашых грамадзян крыху іншы. Беларусь нельга параўноўваць з Расеяй. Людзі ўжо настолькі разумныя сталі – гэта гаворыць пра сьпеласьць палітычнай эліты Беларусі – што кожны хоча насіць сваё імя, прозьвішча. Вось у мяне яскрава выражаны твар Гайдукевіча”.
Паводле Станіслава Шушкевіча, для беларускага палітычнага поля такія паводзіны абсалютна не характэрныя.
(Шушкевіч: ) “Я ўвесь час кантактаваў з палітыкамі, якія сьвята прытрымліваліся пратаколу, у маім жыцьці нейкіх такіх непаразуменьняў эксцэнтрычных не было ніколі”.
