Беластоцкая фірма “Язон” прывезла на выставу ў Менск рознага кшталту абсталяваньне для дарожнага будаўніцтва. Прадстаўнік фірмы Валенты Стрэльчук гаворыць, што апошнім часам польскі бізнэс вельмі зацікаўлены ў наладжваньні сувязяў зь Беларусьсю і лічыць мясцовы рынак вельмі пэрспэктыўным.
(Стрэльчук: ) “Думаю, што нічога не замінае, каб з году ў год было лепей. І думаю, што недзе атрымаецца знайсьці такую фірму ў Менску, якая занялася бы продажам нашай прадукцыі. Я ўжо ўчора размаўляў зь дзьвюма гандлёвымі фірмамі, яшчэ з адной сустрэнуся. То, можа, нешта атрымаецца”.
Літаральна ўсе польскія бізнэсмэны, зь якімі я пагутарыла на выставе, прыехалі сюды менавіта шукаць спосабу для збыту сваёй прадукцыі. Рэгістраваць тут гандлёвае прадстаўніцтва ці разгортваць у Беларусі вытворчасьць ня хоча ніхто. Гандаль, а не інвэставаньне — гэта стандартны шлях для польскіх прадпрымальнікаў тут, лічыць прадстаўніца фірмы “Гарсэня” Аляксандра Рогат.
(Рогат: ) “Польшча мае вялікі шанец першай заняць сваё месца на беларускім рынку. Заходнія фірмы быццам бы баяцца, ня ведаюць яшчэ беларускага рынку. У Заходняй Эўропе кошты вытворчасьці нашмат вышэйшыя за польскія. Магчыма, яны мяркуюць, што ня варта займацца беларускім рынкам, ён ім занадта бедным падаецца. А ў Польшчы кошты вытворчасьці не такія вялікія”.
Такі наплыў польскіх тавараў на беларускі рынак невыпадковы: сёлета з пашырэньнем Эўразьвязу рынак заходняй суседкі стаў адкрытым для эўрапейскіх вытворцаў. Таму тамтэйшы бізнэс вырашыў пайсьці на Ўсход са сваёй прадукцыяй. Летась таваразварот паміж Беларусьсю і Польшчай перавысіў 780 мільёнаў даляраў.
У той жа час, паводле афіцыйнай статыстыкі, за мінулы год Беларусь пакінула 191 польскае прадпрыемства. Інвэставаць сюды нявыгадна, лічыць дырэктар фірмы “Вэфа Плястык” Багуслаў Навакоўскі.
(Навакоўскі: ) “Цяжкі рынак. Няма гандлёвай сеткі, празь якую можна прасоўваць тавар. Занадта шмат фармальнасьцяў: сэртыфікатаў, ліцэнзіяў, дазволаў. Такое нідзе болей не сустракаецца. Сапраўды цяжкі рынак”.
Спадар Навакоўскі таксама сказаў, што польскі рынак для беларусаў адкрыты. Дарэчы, праз год у Варшаве плянуецца зладзіць падобную выставу для беларускіх фірмаў.
(Стрэльчук: ) “Думаю, што нічога не замінае, каб з году ў год было лепей. І думаю, што недзе атрымаецца знайсьці такую фірму ў Менску, якая занялася бы продажам нашай прадукцыі. Я ўжо ўчора размаўляў зь дзьвюма гандлёвымі фірмамі, яшчэ з адной сустрэнуся. То, можа, нешта атрымаецца”.
Літаральна ўсе польскія бізнэсмэны, зь якімі я пагутарыла на выставе, прыехалі сюды менавіта шукаць спосабу для збыту сваёй прадукцыі. Рэгістраваць тут гандлёвае прадстаўніцтва ці разгортваць у Беларусі вытворчасьць ня хоча ніхто. Гандаль, а не інвэставаньне — гэта стандартны шлях для польскіх прадпрымальнікаў тут, лічыць прадстаўніца фірмы “Гарсэня” Аляксандра Рогат.
(Рогат: ) “Польшча мае вялікі шанец першай заняць сваё месца на беларускім рынку. Заходнія фірмы быццам бы баяцца, ня ведаюць яшчэ беларускага рынку. У Заходняй Эўропе кошты вытворчасьці нашмат вышэйшыя за польскія. Магчыма, яны мяркуюць, што ня варта займацца беларускім рынкам, ён ім занадта бедным падаецца. А ў Польшчы кошты вытворчасьці не такія вялікія”.
Такі наплыў польскіх тавараў на беларускі рынак невыпадковы: сёлета з пашырэньнем Эўразьвязу рынак заходняй суседкі стаў адкрытым для эўрапейскіх вытворцаў. Таму тамтэйшы бізнэс вырашыў пайсьці на Ўсход са сваёй прадукцыяй. Летась таваразварот паміж Беларусьсю і Польшчай перавысіў 780 мільёнаў даляраў.
У той жа час, паводле афіцыйнай статыстыкі, за мінулы год Беларусь пакінула 191 польскае прадпрыемства. Інвэставаць сюды нявыгадна, лічыць дырэктар фірмы “Вэфа Плястык” Багуслаў Навакоўскі.
(Навакоўскі: ) “Цяжкі рынак. Няма гандлёвай сеткі, празь якую можна прасоўваць тавар. Занадта шмат фармальнасьцяў: сэртыфікатаў, ліцэнзіяў, дазволаў. Такое нідзе болей не сустракаецца. Сапраўды цяжкі рынак”.
Спадар Навакоўскі таксама сказаў, што польскі рынак для беларусаў адкрыты. Дарэчы, праз год у Варшаве плянуецца зладзіць падобную выставу для беларускіх фірмаў.
