(Пэнсіянэр: ) “Шкадую. Раней мне жылося лепей. Раней быў маладзейшы, і ўспрымалася ўсё лягчэй. Перасоўвацца па тэрыторыі Саюзу можна было вольна, была раўнамерная аплата, за гэтым сачылі. А цяпер я пэнсіянэр, жыву сьціпла”.
(Спадар: ) “Не шкадую. Я з жахам згадваю той час, да 1991 году. А потым стала бядней, але свабадней. Для мяне гэта важна”.
(Спадар: ) “Шкадую. Няма той краіны, у якой нарадзіўся, якую паважаў увесь сьвет. А цяпер пра заўтрашні дзень ня ведаеш, што й думаць. Як сябе паводзяць Эўропа і Расея?”
(Спадар: ) “Шкада, што няма той дзяржавы. Мы за гэты час згубілі вельмі шмат”.
(Спадарыня: ) “Не шкадую. Гэта ніяк не адбілася на маім жыцьці. На маіх дачыненьнях з блізкімі, якія жывуць у Расеі. Я магу вольна іх наведаць, ніякіх перашкодаў не існуе. Што адбылося, тое адбылося. Мне не зразумелыя гэтыя кіданьні з боку ў бок. Давайце жыць асобна”.
(Карэспандэнт: ) “Ці шкадуеце аб распадзе Савецкага Саюзу?”
(Спадарыня: ) “Шкадую. Я адэсітка, жыву ў Беларусі. Хацелася б, каб гэта была адна краіна”.
(Спадар: ) “Распад вялікіх імпэрыяў — заканамернасьць. І спроба збудаваць імпэрыю на костках, як быў пабудаваны Савецкі Саюз, яна ў любым выпадку прывяла б ня проста да распаду, а прывяла б да жорсткага развалу з братазабойчай вайной. Гэтага ўдалося пазьбегнуць. Гэта быў неабходны ход. Гэтыя пятнаццаць гадоў можна было б адсьвяткаваць. Беларусь ня зьнікла, а выжыла й стала самастойнай краінай”.
(Хлопец: ) “Не шкадую. Беларуская зямля гістарычна не была зьвязаная з Расеяй. Увесь час ваявалі. Беларусь бліжэй да Захаду, чым да краінаў СССР”.
(Дзяўчына: ) “Беларусь у Савецкім Саюзе была 70—80 гадоў, а ў Вялікім Княстве нашмат больш часу”.
(Спадар: ) “Не, бо нешта падобнае на тым гістарычным этапе павінна было здарыцца. У грамадзтве было прадчуваньне каляпсу. Добра, што гэта ўвогуле адбылося”.
(Спадар: ) “Не шкадую. Я з жахам згадваю той час, да 1991 году. А потым стала бядней, але свабадней. Для мяне гэта важна”.
(Спадар: ) “Шкадую. Няма той краіны, у якой нарадзіўся, якую паважаў увесь сьвет. А цяпер пра заўтрашні дзень ня ведаеш, што й думаць. Як сябе паводзяць Эўропа і Расея?”
(Спадар: ) “Шкада, што няма той дзяржавы. Мы за гэты час згубілі вельмі шмат”.
(Спадарыня: ) “Не шкадую. Гэта ніяк не адбілася на маім жыцьці. На маіх дачыненьнях з блізкімі, якія жывуць у Расеі. Я магу вольна іх наведаць, ніякіх перашкодаў не існуе. Што адбылося, тое адбылося. Мне не зразумелыя гэтыя кіданьні з боку ў бок. Давайце жыць асобна”.
(Карэспандэнт: ) “Ці шкадуеце аб распадзе Савецкага Саюзу?”
(Спадарыня: ) “Шкадую. Я адэсітка, жыву ў Беларусі. Хацелася б, каб гэта была адна краіна”.
(Спадар: ) “Распад вялікіх імпэрыяў — заканамернасьць. І спроба збудаваць імпэрыю на костках, як быў пабудаваны Савецкі Саюз, яна ў любым выпадку прывяла б ня проста да распаду, а прывяла б да жорсткага развалу з братазабойчай вайной. Гэтага ўдалося пазьбегнуць. Гэта быў неабходны ход. Гэтыя пятнаццаць гадоў можна было б адсьвяткаваць. Беларусь ня зьнікла, а выжыла й стала самастойнай краінай”.
(Хлопец: ) “Не шкадую. Беларуская зямля гістарычна не была зьвязаная з Расеяй. Увесь час ваявалі. Беларусь бліжэй да Захаду, чым да краінаў СССР”.
(Дзяўчына: ) “Беларусь у Савецкім Саюзе была 70—80 гадоў, а ў Вялікім Княстве нашмат больш часу”.
(Спадар: ) “Не, бо нешта падобнае на тым гістарычным этапе павінна было здарыцца. У грамадзтве было прадчуваньне каляпсу. Добра, што гэта ўвогуле адбылося”.