Імёны Свабоды: Пятро Бітэль

У дзяцінстве Пятрок з бацькамі трапіў у лік тых палутара мільёнаў беларусаў, якіх у Першую сусьветную царскія ўлады выгналі з хатаў і прымусова адправілі на ўсход, у бежанства. Вярнуўшыся на Бацькаўшчыну, Бітэлі апынуліся ў Заходняй Беларусі, дзе Пятро атрымаў добрае нацыянальнае выхаваньне ў вядомай Барунскай настаўніцкай сэмінарыі. У 1939-м афіцэр польскага войска Бітэль трапіў у савецкі палон, але трагедыя Катыні абмінула яго...

Аднак, хоць і з спазьненьнем, гэбісты прыйшлі па беларускага патрыёта, які ў той паваенны час ня маючы магчымасьці працаваць настаўнікам, быў праваслаўным сьвятаром.

Да вызваленьня ў 1956-м ён пасьпеў адседзець пяць зь дзесяці адмераных савецкім судом канцлягерных гадоў. Кемерава — Омск — Джэзказган. Лесапавал — будоўлі сацыялізму — медныя капальні. Але дзе б ні цягнуў тэрмін Бітэль, паўсюль яго акружала глыбокая павага й любоў палітзьняволеных-беларусаў. Сябры, часам разьлічваючыся сваёй пайкаю, здабывалі Пятру магчымасьць не ісьці на працу, а седзячы ў прыцемным кутку барака, перакладаць на беларускую мову Адама Міцкевіча. На абгортачнай паперы Бітэль перастварыў “Пана Тадэвуша”, “Конрада Валенрода” і “Гражыну”. (Бітэлеў пераклад “Пана Тадэвуша” з цудоўнымі ілюстрацыямі Васіля Шаранговіча быў выдадзены Беларускім Фондам культуры ў 1998-м, да 200-годзьдзя Адама Міцкевіча.)

чытайце ўвесь тэкст перадчы