(Дзяўчына: ) “ Чула: хтосьці, дзесьці, нешта. Я думаю, што павінны быць нейкія іншыя шляхі вырашэньня пытаньняў, калі яны ўзьнікаюць, таму што галадоўка – гэта, ну… Проста зьвяртаем на сябе ўвагу , кажам, вось, мы якія сьмелыя, мы тут галадуем. А на самой справе мы нічога не робім дзеля таго, каб нешта зьмяніць”.
(Спадарыня: ) “А што вы даб’яцеся? Я не думаю, што гэта спосаб вырашэньня нейкага пытаньня. Гэта не мэтад. Я не чула пра галадоўкі ў Беларусі”.
(Юнак: ) “Малады фронт” праводзіў галадоўку. Але ўладзе ўсё роўна”.
(Маладзён: ) “ Ні разу нічога падобнага не чуў. Няма доступу да інфармацыі ў людзей. Улады проста замоўчваюць, нічога не кажуць народу. Любая акцыя пратэсту можа быць пасьпяховай, калі ў ёй будзе ўдзельнічаць вялікая колькасьць людзей. У тым ліку і галадоўкі”.
(Маладзён: ) “Трэба расьціць дзяцей, нараджаць, а не галадаваць”.
(Спадар: ) “ Пра галадоўкі ня чуў. Навошта мучыць сябе, каб нешта іншым даказаць. Іншыя спосабы ёсьць, акрамя галадоўкі”.
(Спадарыня: ) “Гэта надта дробна. Каб зрушыць нешта з месца, трэба больш маштабнае”.
(Маладзіца: ) “ Нешта чула. Мне, напрыклад, гэта нешта дае. Прыемна, што ёсьць людзі, якія пратэстуюць хаця б так”.
(Спадар: ) “ Гэта пусты нумар, бо толку мала”.
(Спадар: ) “Глупства гэта усё, трэба неяк кампраміс знаходзіць. Ніхто на гэта не глядзіць асабліва”.
(Спадарыня: ) “Я такога не чула. Але калі людзі ўжо рашыліся на галадоўку, значыць у іх ужо крайняя неабходнасьць”.
(Спадарыня: ) “Значыць ужо былі прэцэдэнты, значыць ужо вырашаліся пытаньні такім чынам.”
(Маладзён: ) “Ні разу не чуў. Не пішуць пэўна у газэтах, па тэлебачаньні не паказваюць, таму і не ведаем. Ну, улады не прыслухоўваюцца да думкі, у нас гэта проста не мае сэнсу. Толькі калі вельмі вялікая галадоўка, вельмі многа ўдзельнікаў будзе, тады яшчэ магчыма”.
(Пэнсыянэр: ) “ Чуў, але цяпер ужо няма ніякіх галадовак. Гэта чалавечая воля, яна нічога не дае”.
(Студэнт: ) “ Чуў, было такое. Але мітынг больш дзейны, чым галадоўка. Я б сказаў, што не лепшае вырашэньне пытаньня, але таксама магчымае”.
(Спадарыня: ) “А што вы даб’яцеся? Я не думаю, што гэта спосаб вырашэньня нейкага пытаньня. Гэта не мэтад. Я не чула пра галадоўкі ў Беларусі”.
(Юнак: ) “Малады фронт” праводзіў галадоўку. Але ўладзе ўсё роўна”.
(Маладзён: ) “ Ні разу нічога падобнага не чуў. Няма доступу да інфармацыі ў людзей. Улады проста замоўчваюць, нічога не кажуць народу. Любая акцыя пратэсту можа быць пасьпяховай, калі ў ёй будзе ўдзельнічаць вялікая колькасьць людзей. У тым ліку і галадоўкі”.
(Маладзён: ) “Трэба расьціць дзяцей, нараджаць, а не галадаваць”.
(Спадар: ) “ Пра галадоўкі ня чуў. Навошта мучыць сябе, каб нешта іншым даказаць. Іншыя спосабы ёсьць, акрамя галадоўкі”.
(Спадарыня: ) “Гэта надта дробна. Каб зрушыць нешта з месца, трэба больш маштабнае”.
(Маладзіца: ) “ Нешта чула. Мне, напрыклад, гэта нешта дае. Прыемна, што ёсьць людзі, якія пратэстуюць хаця б так”.
(Спадар: ) “ Гэта пусты нумар, бо толку мала”.
(Спадар: ) “Глупства гэта усё, трэба неяк кампраміс знаходзіць. Ніхто на гэта не глядзіць асабліва”.
(Спадарыня: ) “Я такога не чула. Але калі людзі ўжо рашыліся на галадоўку, значыць у іх ужо крайняя неабходнасьць”.
(Спадарыня: ) “Значыць ужо былі прэцэдэнты, значыць ужо вырашаліся пытаньні такім чынам.”
(Маладзён: ) “Ні разу не чуў. Не пішуць пэўна у газэтах, па тэлебачаньні не паказваюць, таму і не ведаем. Ну, улады не прыслухоўваюцца да думкі, у нас гэта проста не мае сэнсу. Толькі калі вельмі вялікая галадоўка, вельмі многа ўдзельнікаў будзе, тады яшчэ магчыма”.
(Пэнсыянэр: ) “ Чуў, але цяпер ужо няма ніякіх галадовак. Гэта чалавечая воля, яна нічога не дае”.
(Студэнт: ) “ Чуў, было такое. Але мітынг больш дзейны, чым галадоўка. Я б сказаў, што не лепшае вырашэньне пытаньня, але таксама магчымае”.
