(Маладая спадарыня:) “Увогуле я родам не са Сьвіслачы, але жыву тут гадоў дзесяць. Цяпер яна зьмянілася, стала чыстай, акуратнай, прыгожай”.
(Карэспандэнт:) “А за апошні час у вас тут што-небудзь пабудавалі новае?”
(Маладая спадарыня:) “Радыёвышку пабудавалі, пачалі лепей паказваць усе тэлеканалы, і сталі радыё прымаць. Сьвіслач знаходзіцца ў “яме”, таму ў нас нічога не прымалася”.
(Карэспандэнт:) “А што Вы можаце сказаць пра вашую царкву: яе ніяк не пабудуюць”.
(Маладая спадарыня:) “Мы, каталікі, калі будавалі касьцёл, мне здаецца, пабудавалі яго хутка і добра. Гэта клопат парафіянаў, у першую чаргу, і клопат царквы ўсё-ткі. Улады — так, яны павінны нешта дапамагаць, але людзі павінны самі варушыцца”.
(Спадар:) “Сьвіслач падабаецца, чаму не падабаецца? Я тут восем гадоў жыву”.
(Карэспандэнт:) “А не было жаданьня куды-небудзь зьехаць, каб была магчымасьць?”
(Спадар:) “Можна было б, канечне, але я ўжо спыніўся на гэтым: хату купіў, работу маю, на аўтобусе раблю, зарабляю 350-400 тысяч”.
(Карэспандэнт:) “А ў Белавескай пушчы бываеце, зуброў бачылі?”
(Спадар:) “Бачылі, я з маленства бачыў — і зуброў, і аленяў, і ласей”.
(Карэспандэнт:) “Сьвіслач яшчэ, кажуць, знакамітая тым, што ў пушчы робяць “карчоўку”, самагонку. Гэта праўда?”
(Спадар:) “Ужо апошнім часам ня тое, што раньш было, змагаецца нашая міліцыя…”
(Пэнсыянэрка:) “Нашая Сьвіслач прыгожая, утульная, я жыву тут ужо дваццаць восем гадоў. Царква нашая, знаяце, доўга не будуецца, спонсараў няма. Трэба, каб быў у нас у рэшце рэшт храм пабудаваны, а то цісьнемся ў тым маленькім на могілках”.
(Карэспандэнт:) “Сьвіслач незвычайная тым, што тут і помнік Каліноўскаму, і помнік Сталіну. Каму кветкі больш носяць?”
(Пэнсыянэрка:) “Ня ведаю, каму тут кветкі больш носяць — і туды носяць, і сюды носяць”.
(Прадпрымальнік:) “Сьвіслач у наш добры, кампактны гарадок, прырода ў нас добрая — Белавеская пушча побач. Праца ёсьць, зарабляем някепска, я маю на ўвазе сябе, мяне заробкі задавальняюць”.
(Спадарыня:) “Не, мы нікуды ня хочам адсюль пераяжджаць. Усё тут падабаецца: чысты горад, ня ведаю нават што яшчэ сказаць, усё прыгожа, усё добра”.
(Карэспандэнт:) “Ну, а вось мы стаім каля помніка Сталіну. Улады мясцовыя гаварылі, што калі помнікаў будзе больш, стане прыяжджаць больш турыстаў у Сьвіслач”.
(Спадарыня:) “У нас не турыстычны горад. Мясьціны ў нас ёсьць прыгожыя, але турысты да нас рэдка прыяжджаюць”.
(Карэспандэнт:) “Карацей кажучы, з-за помніка Сталіну турыстаў больш ня стала?”
(Спадарыня:) “Не, ня стала”.
На здымку: вулічны турнір па барацьбе пад час сьвята прыцягнуў увагу сьвіслаччанаў.
На здымку: на сьвята прыехалі рыцары.
На здымку: гараджане шпацыруюць каля помніка Сталіну.
На здымку: сьвіслаччанкі.
На здымку: недабудаваная царква.
На здымку: шыльда ў гонар Кастуся Каліноўскага.
(Карэспандэнт:) “А за апошні час у вас тут што-небудзь пабудавалі новае?”
(Маладая спадарыня:) “Радыёвышку пабудавалі, пачалі лепей паказваць усе тэлеканалы, і сталі радыё прымаць. Сьвіслач знаходзіцца ў “яме”, таму ў нас нічога не прымалася”.
(Карэспандэнт:) “А што Вы можаце сказаць пра вашую царкву: яе ніяк не пабудуюць”.
(Маладая спадарыня:) “Мы, каталікі, калі будавалі касьцёл, мне здаецца, пабудавалі яго хутка і добра. Гэта клопат парафіянаў, у першую чаргу, і клопат царквы ўсё-ткі. Улады — так, яны павінны нешта дапамагаць, але людзі павінны самі варушыцца”.
(Спадар:) “Сьвіслач падабаецца, чаму не падабаецца? Я тут восем гадоў жыву”.
(Карэспандэнт:) “А не было жаданьня куды-небудзь зьехаць, каб была магчымасьць?”
(Спадар:) “Можна было б, канечне, але я ўжо спыніўся на гэтым: хату купіў, работу маю, на аўтобусе раблю, зарабляю 350-400 тысяч”.
(Карэспандэнт:) “А ў Белавескай пушчы бываеце, зуброў бачылі?”
(Спадар:) “Бачылі, я з маленства бачыў — і зуброў, і аленяў, і ласей”.
(Карэспандэнт:) “Сьвіслач яшчэ, кажуць, знакамітая тым, што ў пушчы робяць “карчоўку”, самагонку. Гэта праўда?”
(Спадар:) “Ужо апошнім часам ня тое, што раньш было, змагаецца нашая міліцыя…”
(Пэнсыянэрка:) “Нашая Сьвіслач прыгожая, утульная, я жыву тут ужо дваццаць восем гадоў. Царква нашая, знаяце, доўга не будуецца, спонсараў няма. Трэба, каб быў у нас у рэшце рэшт храм пабудаваны, а то цісьнемся ў тым маленькім на могілках”.
(Карэспандэнт:) “Сьвіслач незвычайная тым, што тут і помнік Каліноўскаму, і помнік Сталіну. Каму кветкі больш носяць?”
(Пэнсыянэрка:) “Ня ведаю, каму тут кветкі больш носяць — і туды носяць, і сюды носяць”.
(Прадпрымальнік:) “Сьвіслач у наш добры, кампактны гарадок, прырода ў нас добрая — Белавеская пушча побач. Праца ёсьць, зарабляем някепска, я маю на ўвазе сябе, мяне заробкі задавальняюць”.
(Спадарыня:) “Не, мы нікуды ня хочам адсюль пераяжджаць. Усё тут падабаецца: чысты горад, ня ведаю нават што яшчэ сказаць, усё прыгожа, усё добра”.
(Карэспандэнт:) “Ну, а вось мы стаім каля помніка Сталіну. Улады мясцовыя гаварылі, што калі помнікаў будзе больш, стане прыяжджаць больш турыстаў у Сьвіслач”.
(Спадарыня:) “У нас не турыстычны горад. Мясьціны ў нас ёсьць прыгожыя, але турысты да нас рэдка прыяжджаюць”.
(Карэспандэнт:) “Карацей кажучы, з-за помніка Сталіну турыстаў больш ня стала?”
(Спадарыня:) “Не, ня стала”.
На здымку: вулічны турнір па барацьбе пад час сьвята прыцягнуў увагу сьвіслаччанаў.
На здымку: на сьвята прыехалі рыцары.
На здымку: гараджане шпацыруюць каля помніка Сталіну.
На здымку: сьвіслаччанкі.
На здымку: недабудаваная царква.
На здымку: шыльда ў гонар Кастуся Каліноўскага.
