Калі сям’я Кісьлікаў вярнулася ў 30-я гады з Масквы ў родны Віцебск, Навума аддалі ў беларускую школу. На адным зь першых урокаў малы разрумзаўся, бо анічога не разумеў. Дзякуючы таму выпадку Кісьлік потым усё жыцьцё ня мог спакойна слухаць разважаньні, што беларускай мовы, маўляў, не існуе, а беларусы й расейцы — адзін народ. “Чушь, голубчик!” — чулі ягоныя апанэнты, а потым зазвычай бывалі разьбітыя неабвержнымі аргумэнтамі расейскамоўнага паэта.
увесь тэкст перадчы
увесь тэкст перадчы