(Маладзён: ) “Мне здаецца, што трэба пачынаць не з таго, ці дазваляць замежнікам усынаўляць нашых сіротаў. Трэба спачатку разабрацца ўнутры краіны, палепшыць эканоміку, каб у нас стала менш сіротаў”.
(Спадар: ) “Калі добрыя людзі ўсынаўляюць дзяцей, дык калі ласка — я ня супраць”.
(Ягоная жонка: ) “Галоўнае, каб дзеці не былі сіротамі, каб ім было добра”.
(Спадар: ) “Канечне, напэўна, нейкі кантроль за гэтым з боку дзяржавы патрэбны. Але калі проста забараняць, гэта нічога ня дасьць, праблема застанецца на мёртвай кропцы. Трэба шукаць любыя магчымасьці, каб неяк уладкоўваць гэтых дзяцей, бо яны ў сваім жыцьці ўжо нацярпеліся”.
(Маладая спадарыня, цяжарная: ) “Дзіцяці ўсё роўна, дзе жыць — у Беларусі ці ў Італіі, галоўнае, каб у яго была сям’я. У мяне работа зьвязаная з гэтай сфэрай. Дзеці вельмі добра адгукаюцца пра замежныя сем’і, яны нават называюць тых людзей, у якіх гасьцююць, сваімі бацькамі. Так і гавораць: “мама”, “тата”, калі прыходзяць у школу і расказваюць пра паездку за мяжу. Я працую у санаторнай школе, і да нас прыяжджаюць на аздараўленьне дзеці з інтэрнату. Яны з задавальненьнем успамінаюць пра сем’і, у якіх былі за мяжой, паказваюць фатаздымкі, я ад іх саміх пра гэта чула неаднойчы.
Што датычыць дзяўчынкі, пра якую пісалі ў газэтах і гаварылі ў “Навінах”, я нават ня ведаю, што можна сказаць наконт яе. Але ўвогуле дзецям папросту падабаецца знаходзіцца ў сям’і, незалежна — яна нашая, беларуская, ці замежная, галоўнае, каб гэта была сям’я, якая дбае пра гэтае дзіця”.
(Пажылая спадарыня: ) “Я да гэтага стаўлюся станоўча. Дзіцяці лепей быць у прыёмнай сям’і, чымсьці ў дзяржаўнай установе”.
(Спадар, паляк: ) “Я сам замежнік, але ведаю пра беларускую дзяўчынку, якая цяпер знаходзіцца ў Італіі. Мяне зьдзіўляе тое, што надаецца такое вялікае значэньне дробнаму інцыдэнту. Усё павінна быць вырашана індывідуальна, бо гэта і праблема дзіцяці, і праблема той італьянскай сям’і. А тым часам гэтаму надаецца амаль што статус міждзяржаўнага канфлікту. Я быў вельмі зьдзіўлены, калі глядзеў учора Беларускае тэлебачаньне, што гэтаму прысьвячаецца столькі ўвагі”.
(Спадар: ) “Я лічу, што калі дзіця трапляе ў нармальную сям’ю, дык ня важна, якой яна нацыянальнасьці. Галоўнае, каб дзіця выгадавалася нармальным чалавекам”.
(Спадар: ) “Калі добрыя людзі ўсынаўляюць дзяцей, дык калі ласка — я ня супраць”.
(Ягоная жонка: ) “Галоўнае, каб дзеці не былі сіротамі, каб ім было добра”.
(Спадар: ) “Канечне, напэўна, нейкі кантроль за гэтым з боку дзяржавы патрэбны. Але калі проста забараняць, гэта нічога ня дасьць, праблема застанецца на мёртвай кропцы. Трэба шукаць любыя магчымасьці, каб неяк уладкоўваць гэтых дзяцей, бо яны ў сваім жыцьці ўжо нацярпеліся”.
(Маладая спадарыня, цяжарная: ) “Дзіцяці ўсё роўна, дзе жыць — у Беларусі ці ў Італіі, галоўнае, каб у яго была сям’я. У мяне работа зьвязаная з гэтай сфэрай. Дзеці вельмі добра адгукаюцца пра замежныя сем’і, яны нават называюць тых людзей, у якіх гасьцююць, сваімі бацькамі. Так і гавораць: “мама”, “тата”, калі прыходзяць у школу і расказваюць пра паездку за мяжу. Я працую у санаторнай школе, і да нас прыяжджаюць на аздараўленьне дзеці з інтэрнату. Яны з задавальненьнем успамінаюць пра сем’і, у якіх былі за мяжой, паказваюць фатаздымкі, я ад іх саміх пра гэта чула неаднойчы.
Што датычыць дзяўчынкі, пра якую пісалі ў газэтах і гаварылі ў “Навінах”, я нават ня ведаю, што можна сказаць наконт яе. Але ўвогуле дзецям папросту падабаецца знаходзіцца ў сям’і, незалежна — яна нашая, беларуская, ці замежная, галоўнае, каб гэта была сям’я, якая дбае пра гэтае дзіця”.
(Пажылая спадарыня: ) “Я да гэтага стаўлюся станоўча. Дзіцяці лепей быць у прыёмнай сям’і, чымсьці ў дзяржаўнай установе”.
(Спадар, паляк: ) “Я сам замежнік, але ведаю пра беларускую дзяўчынку, якая цяпер знаходзіцца ў Італіі. Мяне зьдзіўляе тое, што надаецца такое вялікае значэньне дробнаму інцыдэнту. Усё павінна быць вырашана індывідуальна, бо гэта і праблема дзіцяці, і праблема той італьянскай сям’і. А тым часам гэтаму надаецца амаль што статус міждзяржаўнага канфлікту. Я быў вельмі зьдзіўлены, калі глядзеў учора Беларускае тэлебачаньне, што гэтаму прысьвячаецца столькі ўвагі”.
(Спадар: ) “Я лічу, што калі дзіця трапляе ў нармальную сям’ю, дык ня важна, якой яна нацыянальнасьці. Галоўнае, каб дзіця выгадавалася нармальным чалавекам”.