Настаўніцкая — у кухні, клясы — у жылых пакоях. Такія рэаліі Коласаўскага ліцэю, які ад 2003 году мусіць весьці паўпадпольнае існаваньне. Менавіта ад таго часу надоўга затрымацца на адным месцы не ўдаецца. Намесьніца дырэктара ў навучальнай працы Ірына Сідарэнка кажа, што ў такіх надзвычайных умовах важна захаваць маральны дух калектыву.
(Сідарэнка: ) “Думаю, што галоўнае — нават і не будынак. А галоўнае — атмасфэра. І атмасфэра нашая трымаецца на прынцыпах, колісь закладзеных у канцэпцыю ліцэю: гэта салідарнасьць, гэта ўзаемадапамога, гэта супрацоўніцтва, гэта ўзаемная падтрымка, гэта калегіяльнасьць”.
Сёлета ўвесну ліцэй выпусьціў курс, навучэнцы якога ніколі не сядзелі за партамі ў будынку на вуліцы Кірава, 21 (яго ліцэісты на законных падставах займалі ад пачатку 1990-х). Былы будынак рашэньнем уладаў перададзены Цэнтральнаму райсуду Менску. Аднак старшыня Бацькоўскай рады ліцэю Мікалай Тоўсьцік усё ж спадзяецца, што кола гісторыі ў дадзеным выпадку можна павярнуць назад.
(Тоўсьцік: ) “Суд, вядома ж, гэта ўжо нейкая другасная зьява. Тут магла зьявіцца любая іншая ўстанова. А першаснае тое, што чамусьці ліцэй дзяржаве ў пэўны момант аказаўся не патрэбны. Але я перакананы, што гэта часова і тут болей палітычнай каньюнктуры, чым здаровага сэнсу”.
Адзін з заснавальнікаў ліцэю і выкладчык прадмету “Гісторыя Беларусі” Алег Трусаў канстатуе, што ў справе падрыхтоўкі нацыянальнай эліты розныя пабытовыя нязручнасьці ня могуць быць істотнай перашкодай.
(Трусаў: ) “Мы даем дзецям магчымасьць зьляпіцца самім. Мы не перашкаджаем. Савецкая школа, і асабліва сёньняшняя беларуская школа, перашкаджае вучню стаць асобай. Прыдумалі БРСМ, прыдумалі зноў, як у савецкі час, нейкую ідэалёгію — незразумела якую. І гэта затрымлівае рост маладых. У нашым жа ліцэі мы вучым іх вучыцца, прабачце за калямбур. То бок, не навязваем ведаў, а робім так, каб ім самім было цікава гэтыя веды ўзяць. І хто навучыццца вучыцца, той ня зьнікне нідзе — ні пры якой сыстэме, ні пры якой уладзе”.
Як і ў папярэднія гады, у новым навучальным цыклі заплянаваныя выязныя навучальныя сэсіі. На запрашэньне розных эўрапейскіх школаў і каледжаў ліцэісты маюць магчымасьць займацца ў абсталяваных лябараторыях — менавіта спэцыялізаваных кабінэтаў з-за разьездаў якраз і бракуе.
(Сідарэнка: ) “Думаю, што галоўнае — нават і не будынак. А галоўнае — атмасфэра. І атмасфэра нашая трымаецца на прынцыпах, колісь закладзеных у канцэпцыю ліцэю: гэта салідарнасьць, гэта ўзаемадапамога, гэта супрацоўніцтва, гэта ўзаемная падтрымка, гэта калегіяльнасьць”.
Сёлета ўвесну ліцэй выпусьціў курс, навучэнцы якога ніколі не сядзелі за партамі ў будынку на вуліцы Кірава, 21 (яго ліцэісты на законных падставах займалі ад пачатку 1990-х). Былы будынак рашэньнем уладаў перададзены Цэнтральнаму райсуду Менску. Аднак старшыня Бацькоўскай рады ліцэю Мікалай Тоўсьцік усё ж спадзяецца, што кола гісторыі ў дадзеным выпадку можна павярнуць назад.
(Тоўсьцік: ) “Суд, вядома ж, гэта ўжо нейкая другасная зьява. Тут магла зьявіцца любая іншая ўстанова. А першаснае тое, што чамусьці ліцэй дзяржаве ў пэўны момант аказаўся не патрэбны. Але я перакананы, што гэта часова і тут болей палітычнай каньюнктуры, чым здаровага сэнсу”.
Адзін з заснавальнікаў ліцэю і выкладчык прадмету “Гісторыя Беларусі” Алег Трусаў канстатуе, што ў справе падрыхтоўкі нацыянальнай эліты розныя пабытовыя нязручнасьці ня могуць быць істотнай перашкодай.
(Трусаў: ) “Мы даем дзецям магчымасьць зьляпіцца самім. Мы не перашкаджаем. Савецкая школа, і асабліва сёньняшняя беларуская школа, перашкаджае вучню стаць асобай. Прыдумалі БРСМ, прыдумалі зноў, як у савецкі час, нейкую ідэалёгію — незразумела якую. І гэта затрымлівае рост маладых. У нашым жа ліцэі мы вучым іх вучыцца, прабачце за калямбур. То бок, не навязваем ведаў, а робім так, каб ім самім было цікава гэтыя веды ўзяць. І хто навучыццца вучыцца, той ня зьнікне нідзе — ні пры якой сыстэме, ні пры якой уладзе”.
Як і ў папярэднія гады, у новым навучальным цыклі заплянаваныя выязныя навучальныя сэсіі. На запрашэньне розных эўрапейскіх школаў і каледжаў ліцэісты маюць магчымасьць займацца ў абсталяваных лябараторыях — менавіта спэцыялізаваных кабінэтаў з-за разьездаў якраз і бракуе.