Ля касаў сталічнага кінатэатру “Кастрычнік”, дзе сёньня адбываецца прэм’ерны паказ, абвестка: “Квіткі на вечаровыя сэансы прададзеныя”. Гутару з тымі, хто набывае білеты на дзённы сэанс, а таксама на заўтра. Пераважна гэта вельмі маладыя людзі, якія ў найлепшым выпадку толькі чулі пра кнігу, аднак глядзелі па тэлевізіі рэклямны ролік фільму.
(Юнак: ) “Рэкляму бачылі, цікава паглядзець”.
(Дзяўчына: ) “Я доўга шукала гэтую кніжку, але не знайшла яе. Аднак паколькі зьявіўся фільм, вырашыла пайсьці на яго”.
(Дзяўчына: ) “Я ведаю, пра што прыкладна фільм. Галоўны герой забівае жанчын, каб атрымаць самы дасканалы водар. Я чытала пра актора, які выконваў галоўную ролю, Бэн Ўішоў, што ён вельмі малады, яму дваццаць тры, аднак ён ужо граў Гамлета”.
(Дзяўчына: ) “Пачынала калісьці чытаць гэтую кнігу, але не дачытала яе, паколькі была нават ня кніжка, а нейкая перадрукаваная зборка з часопісаў, мне было яе цяжка чытаць. Кіно лягчэй паглядзець”.
(Юнак: ) “Я не чытаў. Проста мы любім у кіно хадзіць. Новы фільм. Быццам мусіць быць цікава”.
(Спадарыня: ) “Асабіста ў мяне ніякага вострага жаданьня ўбачыць гэта ў кіно няма. Бо ў прынцыпе твор самадастатковы. Але проста я люблю глядзець кіно”.
Тыя хто гавораць пра кнігу, маюць на ўвазе яе расейскамоўны пераклад — “Парфумэр”. Толькі адзінкі чулі пра беларускі пераклад раману Зюскінда. Як і ў нямецкага пісьменьніка, па-беларуску кніга завецца “Парфума”. Перакладчык Васіль Сёмуха даведаўся пра прэм’ерны паказ з нашай размовы. Кінатрылер “Парфумэр” яго зацікавіў.
(Сёмуха: ) “Канечне, пайду. Дарэчы, па-нямецку кніга называецца “Das Parfuem” — то бок “Парфума”, у дакладным перакладзе зь нямецкай”.
Што думаюць пра ўсясьветную прэм’еру на радзіме Патрыка Зюскінда ў Нямеччыне? Колішні мянчук, прафэсійны перакладчык Сяргей Ямшчыкоў, які апошнія дваццаць гадоў стала жыве ў Нямеччыне і перакладае на нямецкую мову расейскіх і беларускіх пісьменьнікаў, раіць чытаць Зюскінда, а не глядзець экранізацыю.
(Ямшчыкоў: ) “Калі я амаль дваццаць гадоў таму чытаў “Das Parfuem” Зюскінда, я апынуўся ў цудоўным водары мовы — далікатным, клейкім, духмяным, душным, золкім, вільготным… Прачытаўшы раман адзін раз, больш не перачытваў. Аднак памятаю сваё глыбокае ўражаньне ад гэтай оргіі водараў. Я бачу ў гэтым творы філязофскі расповед пра немагчымасьць стварыць штучны эліксір каханьня, бо менавіта дзеля гэтай мэты і забіваліся маладыя жанчыны... Парфумэр замахнуўся на тое, на што здольны толькі адзін Бог. Таму мяне кінастужка нават з геніяльным Гофманам не цікавіць. Гэты трылер — ня больш чым дзьвюхгадзінавы выкід адрэналіну. Таму б я параіў інвэставаць грошы на набыцьцё раману ды прачытаць яго. Каму пашанцуе — па-нямецку, а каму менш — у беларускім перакладзе”.
Беларускі пераклад Васіля Сёмухі Сяргей Ямшчыкоў лічыць вельмі ўдалым.
(Юнак: ) “Рэкляму бачылі, цікава паглядзець”.
(Дзяўчына: ) “Я доўга шукала гэтую кніжку, але не знайшла яе. Аднак паколькі зьявіўся фільм, вырашыла пайсьці на яго”.
(Дзяўчына: ) “Я ведаю, пра што прыкладна фільм. Галоўны герой забівае жанчын, каб атрымаць самы дасканалы водар. Я чытала пра актора, які выконваў галоўную ролю, Бэн Ўішоў, што ён вельмі малады, яму дваццаць тры, аднак ён ужо граў Гамлета”.
(Дзяўчына: ) “Пачынала калісьці чытаць гэтую кнігу, але не дачытала яе, паколькі была нават ня кніжка, а нейкая перадрукаваная зборка з часопісаў, мне было яе цяжка чытаць. Кіно лягчэй паглядзець”.
(Юнак: ) “Я не чытаў. Проста мы любім у кіно хадзіць. Новы фільм. Быццам мусіць быць цікава”.
(Спадарыня: ) “Асабіста ў мяне ніякага вострага жаданьня ўбачыць гэта ў кіно няма. Бо ў прынцыпе твор самадастатковы. Але проста я люблю глядзець кіно”.
Тыя хто гавораць пра кнігу, маюць на ўвазе яе расейскамоўны пераклад — “Парфумэр”. Толькі адзінкі чулі пра беларускі пераклад раману Зюскінда. Як і ў нямецкага пісьменьніка, па-беларуску кніга завецца “Парфума”. Перакладчык Васіль Сёмуха даведаўся пра прэм’ерны паказ з нашай размовы. Кінатрылер “Парфумэр” яго зацікавіў.
(Сёмуха: ) “Канечне, пайду. Дарэчы, па-нямецку кніга называецца “Das Parfuem” — то бок “Парфума”, у дакладным перакладзе зь нямецкай”.
Што думаюць пра ўсясьветную прэм’еру на радзіме Патрыка Зюскінда ў Нямеччыне? Колішні мянчук, прафэсійны перакладчык Сяргей Ямшчыкоў, які апошнія дваццаць гадоў стала жыве ў Нямеччыне і перакладае на нямецкую мову расейскіх і беларускіх пісьменьнікаў, раіць чытаць Зюскінда, а не глядзець экранізацыю.
(Ямшчыкоў: ) “Калі я амаль дваццаць гадоў таму чытаў “Das Parfuem” Зюскінда, я апынуўся ў цудоўным водары мовы — далікатным, клейкім, духмяным, душным, золкім, вільготным… Прачытаўшы раман адзін раз, больш не перачытваў. Аднак памятаю сваё глыбокае ўражаньне ад гэтай оргіі водараў. Я бачу ў гэтым творы філязофскі расповед пра немагчымасьць стварыць штучны эліксір каханьня, бо менавіта дзеля гэтай мэты і забіваліся маладыя жанчыны... Парфумэр замахнуўся на тое, на што здольны толькі адзін Бог. Таму мяне кінастужка нават з геніяльным Гофманам не цікавіць. Гэты трылер — ня больш чым дзьвюхгадзінавы выкід адрэналіну. Таму б я параіў інвэставаць грошы на набыцьцё раману ды прачытаць яго. Каму пашанцуе — па-нямецку, а каму менш — у беларускім перакладзе”.
Беларускі пераклад Васіля Сёмухі Сяргей Ямшчыкоў лічыць вельмі ўдалым.