(Карэспандэнтка: ) “Хочацца ў школу?”
(Хлопец: ) “Хочацца!”
(Карэспандэнтка: ) “Чаму?”
(Хлопец: ) “Ды так, засумавалі”.
(Карэспандэнтка: ) “Што цікавага ў школе?”
(Хлопец: ) “Сябры, кампанія, дачыненьні… вучыцца асабліва не імкнёмся”.
(Іншы хлопец: ) “Толькі кампанія й дачыненьні”.
(Карэспандэнтка: ) “Чаму вучыцца не імкняцеся?”
(Іншы хлопец: ) “Ня ведаю… навучаньне неяк на другім месцы”.
(Дзяўчынка: ) “Так! Сустрэцца з аднаклясьніцамі, зь сяброўкай”.
(Карэспандэнтка: ) “Што цікавага ў школе?”
(Хлопчык: ) “Урокі. Я атрымліваю веды розныя”.
(Хлопчык: ) “Ну, так ня хочацца, лянота ўжо. Ня хочацца ўставаць вельмі рана”.
(Дзяўчына: ) “Не”.
(Карэспандэнтка: ) “Чаму ня хочацца ў школу?”
(Дзяўчына: ) “У школу хочацца сустрэць сяброў, кантактаваць са сваімі сябрамі. А вучыцца пакуль ня вельмі хочацца”.
(Карэспандэнтка: ) “У школу хочацца?”
(Хлопчык: ) “Не. Вакацыі маленькія”.
(Іншы хлопчык: ) “Хочацца толькі таму, што можна сяброў сустрэць”.
(Дзяўчынка: ) “Так”.
(Карэспандэнтка: ) “Што цікавага ў школе?”
(Дзяўчынка: ) “Мне там весела, будзе шмат сяброў, добрыя выхавацелі”.
(Хлопчык: ) “З аднаго боку так, бо там сябры”.
(Карэспандэнтка: ) “А зь іншага боку?”
(Хлопчык: ) “Не!”
(Карэспандэнтка: ) “У школу хочаш пасьлязаўтра?”
(Іншы хлопчык: ) “Так. Я толькі перайшоў у шостую клясу, я перайшоў з іншай школы. І мне хацелася б пабачыць дзяцей у маёй клясе”.
(Карэспандэнтка: ) “Чаму ты вырашыў перайсьці?”
(Іншы хлопчык: ) “Бо я хачу атрымаць лепшую адукацыю”.
(Дзяўчына: ) “У прынцыпе, хочацца, так – пасьля вакацыяў. Нібыта, адпачываць ужо надакучыла”.
(Дзяўчына: ) “Папраўдзе, лайдачыць таксама нецікава. А пасядзець у школе са сваімі знаёмымі… Зь імі прыемна кантактаваць!”
(Карэспандэнтка: ) “У школу хочацца?”
(Дзяўчынка: ) “Не-а…”
(Карэспандэнтка: ) “Чаму?”
(Дзяўчынка: ) “Рана ўставаць”.
(Хлопец: ) “Хочацца!”
(Карэспандэнтка: ) “Чаму?”
(Хлопец: ) “Ды так, засумавалі”.
(Карэспандэнтка: ) “Што цікавага ў школе?”
(Хлопец: ) “Сябры, кампанія, дачыненьні… вучыцца асабліва не імкнёмся”.
(Іншы хлопец: ) “Толькі кампанія й дачыненьні”.
(Карэспандэнтка: ) “Чаму вучыцца не імкняцеся?”
(Іншы хлопец: ) “Ня ведаю… навучаньне неяк на другім месцы”.
(Дзяўчынка: ) “Так! Сустрэцца з аднаклясьніцамі, зь сяброўкай”.
(Карэспандэнтка: ) “Што цікавага ў школе?”
(Хлопчык: ) “Урокі. Я атрымліваю веды розныя”.
(Хлопчык: ) “Ну, так ня хочацца, лянота ўжо. Ня хочацца ўставаць вельмі рана”.
(Дзяўчына: ) “Не”.
(Карэспандэнтка: ) “Чаму ня хочацца ў школу?”
(Дзяўчына: ) “У школу хочацца сустрэць сяброў, кантактаваць са сваімі сябрамі. А вучыцца пакуль ня вельмі хочацца”.
(Карэспандэнтка: ) “У школу хочацца?”
(Хлопчык: ) “Не. Вакацыі маленькія”.
(Іншы хлопчык: ) “Хочацца толькі таму, што можна сяброў сустрэць”.
(Дзяўчынка: ) “Так”.
(Карэспандэнтка: ) “Што цікавага ў школе?”
(Дзяўчынка: ) “Мне там весела, будзе шмат сяброў, добрыя выхавацелі”.
(Хлопчык: ) “З аднаго боку так, бо там сябры”.
(Карэспандэнтка: ) “А зь іншага боку?”
(Хлопчык: ) “Не!”
(Карэспандэнтка: ) “У школу хочаш пасьлязаўтра?”
(Іншы хлопчык: ) “Так. Я толькі перайшоў у шостую клясу, я перайшоў з іншай школы. І мне хацелася б пабачыць дзяцей у маёй клясе”.
(Карэспандэнтка: ) “Чаму ты вырашыў перайсьці?”
(Іншы хлопчык: ) “Бо я хачу атрымаць лепшую адукацыю”.
(Дзяўчына: ) “У прынцыпе, хочацца, так – пасьля вакацыяў. Нібыта, адпачываць ужо надакучыла”.
(Дзяўчына: ) “Папраўдзе, лайдачыць таксама нецікава. А пасядзець у школе са сваімі знаёмымі… Зь імі прыемна кантактаваць!”
(Карэспандэнтка: ) “У школу хочацца?”
(Дзяўчынка: ) “Не-а…”
(Карэспандэнтка: ) “Чаму?”
(Дзяўчынка: ) “Рана ўставаць”.